Veðrið - 01.04.1959, Síða 18

2. VeÖurkort 7. febr. 1959 /;/. 17. „Grunn lœgð yfir Grtenlandshafi og kuldaskil
vestur af Reykjanesi.
skýjabreiður endurkasta sólarljósinu misjafnlega vel. Þannig endurkasta skýin
40—80% af því, land 5—25% og haf um 5%. Tvær Ijósnæmar rafsellur í hnett-
inum taka við þessu endurkasti sólarljóssins og færa það sem misjafnlega sterk-
an rafmagnsstraum á segufbandstæki í hnettinum. Athugunarstöðvar niðri á
jörðinni taka við sendingum frá hnettinum. Þannig fæst mynd af athugunar-
beltinu í þrem litum. Hafið verður svart, fand verður grátt en skýin hvít.
Þessar athuganir eru nú á byrjunarstigi, og þær munu ekki koma að notum
við gerð veðurfregna í náinni framtíð, en árangurinn, sem fæst við þessar at-
huganir, mun verða notaður, þegar næsti gervihnöttur verður gerður. Það er
enginn vafi á því, að atliuganir frá slíkum hnöttum munu í framtíðinni auð-
velda starf veðurfræðinga um heim allan og aðvaranir um fcllibylji og önnur
meiri liáttar óveður munu verða nákvæmari og öruggari en nú er.
Veðurratsjáin i notkun.
í öðru hefti þessa tímarits 1957, bls. 60, var skýrt frá því, að í notkun væri
komin ratsjá, sem hægt væri að nota við veðurathuganir.
Slík ratsjá hefur nú verið í notkun á veðurstofunni á Keflavíkurflugvelli í
rúmt ár. Að þessari ársreynslu fenginni er óhætt að fullyrða, að veðurratsjáin
er til margra liluta nytsamleg.
Ratsjáin á Keflavíkurflugvelli er af gerðinni CPC—9, bylgjulengd er 3,2 senti-
metrar og mesta „sjónvídd" tækisins er 400 sjómílur.
Þessari grein fylgja fjórar myndir, sem sýna sennilega betur en mörg orð,
hvernig veðurratsjáin er notuð samhliða veðurkortum.
18 — VEÐRIÐ