Vikan - 27.04.1961, Blaðsíða 4

Þór Baldurs
Þegar allt mistel
r
eru guðirnír að refsa fyrir misgjörðir 1
um bókina „Vængjaður Faraó“, lífið 4
YRIR nokkru barst mér f hendur
bókin Vængjaður Faraó eftir Joan Grant.
Ég hafði heyrt umsagnir margra þess
efnis að bókin væri stórmerkileg frá sjón-
armiSi Egyptalandsfræðinga og dulfræða. For-
máli bókarinnar fjallar að nokkru um tildrög
þess að rithöfundurinn Joan Grant hóf að leita
endunninninga sinna og skrásetja þær. Athygl-
isverðast þótti mér að lesa frásögn höfundar
í formála af upphafi prófraunar þeirrar er hún
þurfti að taka upp úr musterunum. Var ég að
brjóta heilann um hvar i bókinni framhald
þessarar frásagnar væri að finna, en svo und-
arlega vildi til að þegar ég opna bókina til að
leita í henni rekst ég einmitt á framhald þess-
arar frásagnar 1 350 blaðsíðna bók. Ég get ekki
orða bundizt hér um að lofa þýðanda bókar-
innar fyrir frágang, sem er henni til hins mesta
sóma og ber voxt um mikinn þroska, en það er
frú Steinunn Briem, sem er öllum að góðu
kunn. Vil ég færa hennar beztu þakkir mínar
fyrir.
Aðalinntak bókarinnar er kenningin um
endurfæðinguna. Það er að segja að talið er
að sálir manna klæðist nýjum og nýjum líköm-
um eftir stutt eða löng tímabil, sein kölluð eru
af flestum „dauði“. Lengd þessa tímabils virðist
standa nokkuð i hlutfalli við þá tímalengd, sem
maðurinn er að vinna úr þeirri reynslu, sem
honum hlotnaðist í lifanda lifi.
ETTA svefntímabil eða dauði getur stað-
ið frá fáum árum upp i árþúsundir, en
virðist ekki vera ákveðinn árafjöldi
fyrir hvern mann. Ég hefi heyrt tilgátu
um 120 ár fyrir sérhvern einstakling, en ég hefi
aldrei getað fallizt á það. Hins vegar er enginn
vafi á þvi að þessi tímalengd mótast mjög af
trúarlegum skoðunum manna og einnig skoð-
analegri afstöðu til lífsins. T. d. er talið að
mjög miklir efnishyggjumenn, eins og til dæm-
is kommúnistar eigi mjög erfitt með að átta
sig á því að þeir hafi dáið, einnig margt heit-
trúað kristið fólk, sem alltaf bíður eftir dóms-
degi. Fólk, sem ferst skyndilega í slysum á
einnig oft erfitt með að skilja að það sé dáið.
Ástæðan til þessa mun vera sú að ástandið eftir
dauðann er ekki ósvipað þeim myndum, sem
ber fyrir augu okkar í daglegu lífi. Frú
Joan Grant ræðir um margar jarðvistir, og virð-
ist tilgangur þeirra vera sá að þróska manninn
til einhvers ákveðins hlutverks í móður nátt-
úru. En nú viljum við spyrja: Hvaðan komum
við og hvert förum við og siðast en ekki sízt
hver er tilgangurinn með þessu öllu saman? Ég
hefi heyrt margar skýringar á fyrri spurning-
unum tveimur, en enga fullnægjandi á hinni
siðustu. Þ. e. a. s. fullnægjandi fyrir mig.
Trúarlegir flokkar manna hafa mótað sér á-
kveðnar skoðanir i þessum efnum og virðist mér
boðskapur kristinnar kirkju vera sá að ef við
trúum á Jesúm, sem frelsara vorn og lausnara
frá syndum og breytum eftir boðorðum hans
þá munum við fá að dveljast í andlegri sælu-
vímu i návist drottins allsherjar og annarra
góðra manna. Ég efast eklci um að þetta geti
verið satt og rétt og muni rætast í fyllingu tím-
ans fyrir þá sem trúa því nógu fastlega. Hin
trúarbrögðin, þ. e. a. s. Múhameðstrú, Búdda-
trú og Bramatrú leiða til ekki ósvipaðs skynj-
unarástands. Ef þessu er nú þannig farið, verð-
ur manni þá ekki enn á að spyrja: Hver er til-
gangurinn? Virðist manni ekki harla lítill til-
gangur að komast í einhverja andlega sæluvimu
og dveljast þar um eilífð alla? Ég hefi lesið eftir
heimspekingana okkar, þar á meðal Kant og
Martinus, en ég get ekki séð, að þessir menn, {
sem standa fremst Vesturlandabúa, hvað heim-
spelci snertir, og sá síðarnefndi, sennilega á
heimsmælikvarða, þegar Austurlönd eru talin
með, svari spurningunni hver sé lilgangurinn 1
með þvi að „VERA TIL“. Ef til vill mun okkur
vitrast þetta allt saman þegar við höfum bætt
nokkrum hundruðum eða þúsundum jarðvista