Vikan - 27.04.1961, Blaðsíða 28

ÞEGAR ALLT MISTEKST.
Framhald af bls. 5.
ar hafi nú orðið mjög mikinn áhuga á jógum
Austurlanda, en hvort þaS er nú meS þeim til-
gangi aS þjálfa skyggnimeyjar eða skyggnimenn,
fylgdi ekki sögunni.
þessu sjá menn að hægðarleikur er að
ferðast um öll lönd eins og hugurinn
girnist og alveg sér að kostnaðarlausu,
og skyggnast inn í leyndarmál ná-
grannans. Hægt er einnig aS halda upp á æðri
svið og stunda þar nám við ýmsar menntastofn-
anir. Ekki er ósennilegt að margir þeir sem
fá lausn á þeim vandamálum, sem þeir eru að
glíma við fái þær einmitt i slíkum stofnunum.
En allt fer það eftir þroskastigi mannsins sjálfs
inn á hvaSa stig hann heldur. Það er eitthvaS
þar fyrir alla, alveg eins og í hinu jarðneska
lífi, allt frá verstu knæpum til hinna göfugustu
trúar og heigiiðkana og allt frá smæstu saum-
nálum upp i stærstu lierskip. Ég persónulega
vildi ráðleggja öllum, sem hafa gott taugakerfi
og góða samvizku að leita að fræðslu í draum-
lífi sínu, efia minnið frá draumunum með því
að rifja upp fyrir sér draumana um leið og
maður vaknar. Einmitt á þeirri stund eru þeir
skýrastir fyrir manni, og maður skilur bezt þýð-
ingu þeirra. Talið er að hægt sc að ná algerri
stjórn á draumum sínum og þá um leið að muna
þá. Þannig verður tilvera mannsins fyllri, þvi
við getum sótt mikinn andlegan innhlástur ein-
mitt í svefninn.
Mér skilst á dómum og úrskurðum Faraós
að hann leitaðist við að kenna þegnum sinum
með góðu og illu að skilja. Þetta virðist einnig
vera lögmál náttúrunnar. Hún kennir olckur með
góðu meðan við hegðum okkur vel, en strax og
við bregðum út af því gerir náttúran eða öfl^,
guðanna það saina. Þannig segir hún frá þvili.
er allskyns illvirkjar tóku út hegningar sínar,
en yfirleitt voru þær fólgnar 1 ímynduðum end-
urtekningum illvirkjanna sjálfra á ódæðisverk-
um, sem þeir höfðu sjálfir framið, en voru nú
fórnarlömbin. Þannig segir frá einum af fórn-
arprestum hins svarta, sem fórnaði fjölda
manns með því að skera úr þeim hjartað og
rífa það út með krumlu sinni. Eftir dauðann
fannst honum hann vera fórnarlambið og rist
var á brjósthol hans og stálklær rifu hjarta
hans út með rótum. Ótalmörg dæmi eru um
slíkt. í dag lifa hinir nazistisku liðsforingjar,
sem unnu í aftökusveitum Hitlers í sama and-
rúmslofti. Nú afplána þeir í gasklefunum, á
bökkum fjöldagrafanna, þar sem þcir eru skotn-
ir niður i sifellu aftur og aftur. GuSirnir munu
gera þessum mönnum fyllilega ljóst hvað þeir
gerðu, þegar þeir liflétu saklaust fólk, og þeir
munu endurfæðast er því marki er náð, sem
betri menn. Margir eru þeir nú á dögum, sem
forðast hin verri verk í ljósi hinna austrænu
trúarbragða og heimspeki. Hér eru áhrifin frá
hinni karmisku kenningu, sem segir að upp-
skeran sé eins og sáð sé. Þetta gildir um sér-
hverja jarðvist og einnig milli jarðvista, þann-
ig að eiginleikar, sem sálin hefur áunnið sér
milli jarðvista varðveitast. Er hér bæði um
kosti og lesti að ræða. Hér kemur skýringin á
hinum misjöfnu hæfileikum manna, sem fólk
skilur varla nema í ljósi þessarar kenningar.
Menn geta einnig verið ungar og gamlar sálir
og er vizkan nokkur mælikvarði um aldur sál-
arinnar.
ÉR kemur til hugar stutt saga í sam-
bandi við þetta af litlum in'dverskum
dreng, sem skyndilega féklc banvænan
sóttliita. Svo vildi til að kunnáttumað-
ur í dulfræðum hafði heimsótt lækni þorpsins
dþetta sama kvöld og fór með honum til að vitja
Édrengsins, en fyrr þennan sama dag höfðu for-
2B VIKAN
eldrar drengsins komið til læknisins og færðu
honum ævisjá drengsins, hoiroscope, sem þau
sögðu, að benti til um dauðia á ungum aldri.
Læknirinn hafði litla þekkingu á táknum ævi-
sjárinnar, en í lesningunni, sem fylgdi henni
var þetta gefið til kynna. Svo merkilega vildi
til að jietta sama kvöld rakst reglubróðir lækn-
isins inn og sagðist vera komi.nn sakir vandræða
hans með drenginn. Leit reglubróðirinn á ævi-
sjá drengsins og sagði svo að nokkurri stund
liðinni að þetta væri afleiðing illvirkis frá’sið-
ustu jarðvist hins sjúka hér á jörðinni. f þeirri
jarðvist hafði hinn sjúki gengið að eiga konu
og bar i brjósti ríka þrá til að eignast svein-
barn með henni. Þar kom loks að kona hans
varð léttari en þá var það dóttir. Hinum sjúka
hafði fallið þetta afar þungt og gerði barninu
allt til miska. Að lokum bar hann stúlkubarnið
út i skóg og skildi það þar eftir, sem bráð þess
villidýrs, sem næst ætli leið fram hjá. Svo varð
þó ekki, þvi mikill jógi átti heima skammt frá
og vissi, hvað á seyði var, og tók barnið i fóstur
og var það síðan mikUl jógi. Elcki er sagt
frá þvi, að maðurinn hafi iðrazt verka sinna.
En nú var sagan komin að sjúkrabeði hans í
þessari jarðvist og þetta var hefnd guðanna,
sem þó var mjög milduð, því að jógynjan, dóttir
hans hafði beðið mjög fyrir honum til að mýkja
hina karmisku hefnd.
Læknirinn spurði nú vitringinn, reglubróður
sinn, hvaða lyf mundi duga. Svaraði hann að
engin lyf mundu duga en hann sagðist hafa
ráð við þessu. Þeir héldu nú til húss Sunlcar
Das, en svo hét faðir drengsins, þar sem fjöl-
skyldan beið i örvæntingu sinni. Vitringurinn
gekk rakleitt að sjúkrabeðinum og ávarpaði
drenginn, sem lá í óráði, beint: „Rabu, sonur
minn, þér er ljós ástæðan fyrir veikindum þín
um, að þetta er karmisk skuld frá fyrri jarð-
vist.“ —- Til mikillar undrunar fyrir alla hvlsl-
aði litli drengurinn: „Já, faðir, ég veit að ég
hefi syndgað.“
fc|/»TTRINGURINN hélt áfram: „Iðrastu ill-
virkisins sem þú hefur framið?“ —
Aftur hvislaði drengurinn: „Já, faðir,
því ég veit að ég yfirgaf dóttur mina i
skóginum, svo að hún mundi deyja.“
Hinn heilagi maður mælti mildilega: „Fyrir
blessun hins mikla skapara, var hinni litlu
stúlku bjargað og hún gerði margt gott og varð
mjög mikill dýrlingur, og i bænum sinum
minntist hún þin og bað þess að þér yrði fyrir-
gefið.“
Hið sjúka barn brosti dauflega og svaraði
lágri röddu: „Blessaði faðir, þú færir mér mikla
liamingju með þvi að segja mér að dóttir min
skyldi ekki bíða bana í skóginum.
Vitringurinn mælti: „Ég er hér til að láta
bæn hinnar miklu jógynju, dóttur þinnar, rætast.
Ég færi þér hér með bæn í lófum mínum og ég
afhendi innri manni þfnum hana, að þú megir
verða sterkur og helga lif þitt góðum vcrknm.
Dulvitringurinn lagði hendur sinar saman eins
og hann vildi mynda með þeim bolla og breiddi
síðan úr þeim yfir hjartastað barnsins. Siðan
sneri hann sér til foreldranna og-mælti: „Gefið
honum mat að eta. Hann mun lifa, og þegar
hann verður fullorðinn mun hann verða faðir
meybarns og hann mun elska það heitt og
þannig bæta fyrir það, sem hann braut af sér
í hinni fyrri jarðvist.“
*ÉR er aðeins ein lítil falleg saga af
mörgum, sem til eru um endurholdgun-
ina. Margur er sá, sem skijur alls ekki i
erfiðleikum Hfs sins. Hvað sem hann
gerir mistekst honum, allt verða vonbrigði og
sorg í höndum hans og það er kallað óheppni.
Þetta heldur áfram jafnlengi og hlutaðeigandi
lætur sér ekki skiljast að þó lög manna nái
ekki að refsa fyrir misgjörðir, þá sjá augu guð-
anna allt og launa í samræmi við það. Við
byggjum okkur góðar karmaafleiðingar með
góðum verkum og þannig byggjum við okkur
innistæður fyrir framtíðina. Hin gullna meta-
skál guðanna vegur allt og mælir. Það kemst
enginn undan henni.
Siðan Adam og Eva neyttu af eplum skiln-
ingstrés góðs og ills, sem er táknmál þess, að
mannkynið komst á það stig að geta skilið milli