Vikan - 20.07.1961, Blaðsíða 16

Þýzki yfirböSullinn Adolf Eichmann sækir nú æ fastar að fá tekinn upp áð nýju
fjöldaflutnin^ ungverskra Gvðinga úr landi. En jafnframt bví tekur óðum að halla
undan fæti fyrir nazistum. Raoul Wallenberg fær stöðugt fleiri samherja í baráttu
sinni fyrir björgun Gvðinga. Einn beirra er Kemény barónsfrú. Eiginmaður hennar
er utanríkisráðherra TJngverjalands, en elskhugi hennar sýnir blygðunarlausa tvö-
feldni. Þá kemur og við söguna kvenmaður, er vinnur að gagnnjósnum fvrir Þjóðverja,
en býður aðstoð sína gegn því að fá sænskt verndaryottorð.
Eftir Evu Kelecsényi-Busassy,

LEIKIÐ TVEIM SKJOLDEM
GOAR vi?! Gabor Alapv unnusti
minn höftium verið lítin laus.
eftir ærifi óbægileffa flvöl i afi-
aistöðvnm örvakrossmanna, varS
okkur auövitaS fvrst off fremst huffs-
aS til RaoiO Walieuberffs. bví aSal-
teffa hafSi baS veriö uersónuleffum
áhrifnm hans aS bakka. aS viS fenff-
um frelsi okkar aS nýju.
TaSir minn sacSi már, aS Gabor
væri biiinn aS ffanca á fund Wanpn-
Upr-rtq fi] aS bakka bonum fvrir
bi"lninn. NÚ var Vnmifi aS m°r.
Pnbbi fór me? már. bvi ác vnr satt
°fi SPffin feirnin nf nfi bafn vald'S
cvn miklum öbapffindum. Vnr baS
plrti ci/t vpffnn becc. nfi Wnllpnberff
bnffii beffnr frn uuubnfi verÍS á móti
uéfttökn minni í baráttunni fyrir
biörffun GvSinffa.
Wnllenberff veitti okkur viStöku
á skrifstofu sinni.
— "fi.rt vonn nö bpftn ntvik bnff
ekki fenffifi nllt of mikiö á vSur,
nnfffrú. snfffii bnnn vinffiarnlpffn.
— Kkki bift minnsta. svamöi áff.
— lív pr komin fit bess. afi bifiia
vfinr nfsökunar oc iafnframt til bess
afi bnkka vfSur. Enffinn annar heffii
ffpfafS binrcafi okkur tir þessari
’iúnasryfju.
— bafi vnr nú ekki svo áknfleff.n
°rfift. mnfflfi bnnn. Off til bess afi
koma i veff fvrir frekari bakknrræfi-
”r bóf hann útskýrinffar. sem voru
áv°ninmnrfforfSar. samanborift vifi
hans veniulecu. ffacnorfiu tilsvör.
'ltrr. nr nfS siá Sfflll GvfSinffa-
vnnrlnmálifS ætli afS snertn ufanrfkis-
núlitikina afS nýiu. safffSi bann. __
ur siikt heunilefft fyn‘r okknr. bvl
bnfS er einn svifSifS. sem vifi ffetum
starfafS n afS ffn.ffni. bafS sem kom
fvrir vkkur. befir afS mmnsta kosti
fært okkur þffim snnninn um. afS
‘'úfffklika sú. sem fnr mefS völrlin i
svininn. nr brærlu viíj andÚÖ nnn-
ffrrn biófSff tfún vitl sizt nf ölln piffa
ú bæt*n árpkstrp vifs hlutlausu lönd-
in. Nú kemnr til okkar kasta. afS
bffffnv*-, okkur betta ástand sem
bofft. Vifs verfSnm að hamra iárnifs.
mefSan heitt er.
— Það minnir mig á, að ég þarf
að tala við M.S. í fyrramálið, skaut
faðir minn inn í. — Hann hefir ein-
bver sambönd sem við getum notað
okkur.
Nú hringdi siminn og samræð-
urnar hættu.
— Weesenmayer vonast eftir
mér klukkan fimm í fyrramálið,
sagði Wallenberg þegar hann hafði
lagt heyrnartólið á.
Weesenmayer var fulltrúi Hitlers
i Ungverjalandi og því voldugasti
maður landsins, eins og á stóð.
— Hann hefir tekið nokknrn veg-
inn sæmilega á móti mér upp á síð-
kastið, hélt Walienherg áfram eins
og i trúnaði. — Það litur út fyrir,
að honum sé farið að verða l.jóst
hvert stefnir fyrir Þýzkalandi!
DAGINN eftir tók pabbi mig með
sér i heimsóknina til hins al-
ræmda M.S'. Hann var forstjóri
fyrir bókaútgáfu, sem á striðsár-
unum hafði stórgrætt á bvi að gefa
út skáldsögur um „ætt,jarðarást.“
í fremri skrifstofunni var allt fullt
af innpökkuðum bókum, sem voru
nýkomnar úr prentsmið.iunni. Ég
bjóst við eð þetta væru hinir venju-
legu reyfarar forlagsins. en þar
skjátlaðist mér. Sá ég bókarheitið
, gegnum rifu á einum bögglinum og
varð meir en lítið forviða. Rússnesk-
ungversk vasaorðabók stóð þar með
stórum stöfum.
Ég tók bókina út úr bögglinum og
rétti föður rnínum hana. Þegar okk-
ur var vísað inn í skrifstofu for-
stjóra. lagði pabbi hana á skrif-
borðið.
—i Hvað ætlið þið ykkur með
þessu, M. S. ? spurði liann.
— Við getum ekki stöðvað rás
viðburðanna, kæri Lexi, svo það er
skynsamlegra að fylgjast með
straumnum, svaraði forstjórinn.
Hefir vinkona |>ín áhuga á
útgáfii þessarar orðabökar? spurði
faðir minn.
— Hún hefir áhuga á útgáfu-
starfseminni í heild, ekki í einstök-
um atriðum, var svarið. — Og vegna
stöðu sinnar í þjóðfélaginu getur
hún vitaskuld ekki veilt mér stnðn-
ing í þessum framkvæmdum.
—• lfn hún mypdi ef til vill styrkja
annað fyriríæki, flýtti faðir minn
sér að segja. — Þér er það kannski
ijóst, að afsíaða Szalasi-stjórnar-
innar tii annarra ríkja er nokkuð
tvísýn? Verði cicki bráðlega telcið
upp hóf á vissum sviðum, getur það
Greftranir fóru fram á næturþeli,
til þess að börnin yrðu einskis
áskynja.
leiti til fullkominna vinslita við hin
hlutlatisu riki. Það væri skynsam-
legt af þér, að koma þessum uppiýs-
ingum tik einhverra kunningja
þinna.
Mér fannst jiessi samræða æði ó-
skiljanleg. Hér sat faðir minn og
var að spjaila við óbrotinn bókaút-
gefanda i þeim ákveðna tilgangi,
að hann gæti haft áhrif á rikisstjórn-
inal Yfirleitt lét faðir minn ekkert
í það skína, að hann væri útsendari
frá einum né neinum, en M.S. var
ekki andartak í efa.
— Hvað er verðið fyrir að kom-
ast hjá slíkum vinslitum? spurðí
hann.
— Verðið? Ég er sveí mér ekki
til þess kominn, að setja nein skil-
yrði, svaraði faðir minn. — Þú gerð-
ir vel, ef þú segðir vinum þínum,
að auknir brottflutningar og allar
þær hindranir sem lagðar eru í götu
erlendra stjórnarfulltrúa, geti haft
alvarleg eftirköst.
Án jiess að mæla orð frá vörum
lyfti M. S. simtólinu og valdi nú-
mer. Við heyrðum að lcvenrödd svar-
aði í simann.
— Ég vildi gjarna fá að tala við
16 VIKAN