Vikan - 20.07.1961, Blaðsíða 29

Tilbúnir á
augabragði
Ljúffengur
eftirmatur
SÚKKULAÐIOG
VANILLABRAGÐ
ANANASBRAGÐ
Ananas bltar f hverjum pakka
Heildsölubirgöir
EGGERT
KRISTJANSSON & CO. H.F.
Simi 1 14 (X)
JsLaddit
búdimjaz
TRAUST MERKI
HOLLAND
hvað Gerald hafði átt, þegar liann sagSi: Slikar
stúlkur finnur maður ekki i Granthorpe. Tessa
har greinilega merki sinnar óöruggu, litriku
fortíðar. Hún var eins og fi'ðrildi.
— Þykir yður gaman að dansa, nú þegar
þér eruð orðin dansmær?
— Ég vildi miklu frekar vera i flokki, sem
hefði fast aðsetur og sérstakt leikhús. f næsta
mánuði förum við til Ameríku. Hún leit upp
og sá, hvað hann varð fyrir miklum von-
brigðum, og ósjálfrátt lagði hún höndina á
handlegg hans.
— Ég hélt ekki, að þér færuð svona skjót-
lega, sagði hann hryggur.
í gegnum tónlistina heyrðist allt i einu
símahringing, og hún hrökk við. — Hvað er
klukkan? spurði hún.
— Hálftvö.
— Svo margt? Andlit hennar varð allt í
einu örvæntingarfullt. Hún var alls ekki fær
um að leyna vonbrigðum sinum. Hún var
eins og barn. Ég verð að fara núna. Ég þarf
að vera komin á æfingu klukkan hálfellefu á
morgun, og siðan er bæði síðdegis- og kvöld-
sýning. Ég verð að biðja Gerald að hringja
á ieigubíl.
-— Leyfið mér að aka yður heim.
Hún hugsaði sig um, og hann sagði: Ég
þarf enga æfingu að fara á i fyrramálið, bara
spila golf með Gerald eftir hádegi. Ég þarf
engan aukasvefn. I '...n -
túlkan kom inn og sagði eitthvað við
Gerdu, sem kom til þeirra.
— André var að hringja, Tessa. Hann
kemst ekki í burtu og sendir bilinn lianda
— Ég get vel ckið Tessu heim, sagði Jim
fljótlega.
— Ér André i simanum enn þá? spurði Tessa.
— Nei, það er bilstjórinn.
___ Jæja, það kom stútur á munninn. Ja,
ef þér hafið ekki fyrir þvi, þigg ég gjarnan,
að þér akið mér heim.
Hún sagði eklci neitt á leiðinni.
___ Jæja, hann kom ekki, sagði Jim.
— Nei.
___ Hvað heitir hann?
___André Lamartíne. Hún horfði í spyrjandi
augu hans og liló stuttaralega. Þér hafið á-
reiðanlega aldrei heyrt hans getið. Yið iifum
i ólikum heimum, þér og ég.
___ Það er nú hægt að gera bru a milli
tveggja heima, sagði liann þrákelknislega.
Eruð þér ástfangin af honum?
— Já, það held ég. Ég veit það elcki.
— Vitið þér það ekki? spurði hann undr-
andi.
— Hvernig get ég vitað það? sagði hún sárs-
aukafullt. f mínum heimi er hann aðalatriðið,
stjarna allra stjarna. Hann hefur tekið eftir
mér, og það táknar kannski, að ég hafi hæfi-
Teikn. Kannski kemst ég alvcg unn á toppinn.
Hún leit aftur á hann, og hann var einkenni-
Tega reiðilegur á svipinn. Hún reyndi að út-
skýra nánar fyrir honum, hvað hún væri að
fara, en joað varð aðeins að: Hann veit svo
mikið um tónlist, list og dans, og á hverri
minútu, sem ég er með honum, læri ég eitt-
hvað.
— Er það hann sjálfur eða lif hans, sem
bér eruð ástfangin af, — eða það, sem hnnn
getur gefið yður?
— Ég veit það ekki, hvíslaði hún. Það er
það, sem ég veit ekki. Og ég verð að fá að
vita það. Ég verð að fá að vita, hvort ég er
honum einhvers virði eða ekki.
— Hvernig?
— Hvort ég sé aðeins dansmær með dálitla
hæfileika, sem hann er dálitið ástfanginn af
um tima.
— Sem nær í eldfuglinn og tekur af honum
gvlltu fiörðina, sagði liann.
—• Að eiga hana veitir manni alit, sem
maður getur óskað sér.
—- -Tá, ég má ekki glevmn þvi, sagði hann.
Ég harf að fara aftur til Yorkshire á mánu-
dag. Vonandi eru engar æfingar hjn yður á
sunnudag. Viljið þér komn með okkur i skógar-
ferð, Gerald, Gerdu og mér?
Hún hugsaði sig dálitið um.
-— Ég á við, ef konungur myrkanna sýnir
sig ekki.
Hún hló, dálítið skjálfandi. Þetta var nnfn,
sem hæfði André vel. — Hringið til min á
sunnudagsmorgun, sagði hún.
S. KAFLI.
ann hringdi á sunnudagsmorguninn, og
syfjuleg rödd svaraði í simann.
— Veðrið er yndislegt, og Gerda er
búin að smyrja brauð. Blómin eru alls
staðar að springa út.
André hafði ekki komið í leikliúsið i gær
og enginn hringt, engin blöm komið og ekki
neitt. T gærkvöld hafði hún dansað eins og
hún væri með blý í skónum. Hún gat beðið
hér allan daginn eftir þvi, að hann hringdi,
eða farið út i vorgrænan skóginn og reynt
að gleyma. Hún flýtti sér að segja já, þakka
ykkur fyrir, ég vil gjarnan kopia með ykkpr.
— - Ég sæki yður eftir hálftima, sagði Jim.
Tessa lagði á og gekk upp i herbergið, sem
hún hafði með Júlíu Adríani.
— Ætlarðu út? spurði Júlía.
— Já.
— Konungur myrkranna?
— Nei.
— Hvérnig er sá nýi?
— Ungur, fallegur og indæll. Ég held hann
hnfi eitthvað með þakliellur að gera. Frá
Yorkshire.
Tessn söng með sinni fallegu, djúpu röddu,
þegar hún var að klæða sig.
— Þú ættir að fá hlutverk i söngleik, sagði
Júlía. Þú hefur svo fallet'a rödd.
Stuttu siðar flautnð' bíll fvrir utan, og Tessa
fór niður. .Tim kom á móti henni. Hann fann
gleðina streyma um sig við að sjá hana.
- TTvar eru hin? snnrði Tessa.
—- Við eigum að hitta þau víð King’s Lang-
lev. Ohkur fannst het'-a að f°ra i tveimur
hilum. hvi að Gerda var með svo mikinn mat.
- En hvað veðrið er dásamlegt, sagði hún.
Hvnð cerðuð þér í gær?
Ég fór aftur á haHettinn, cinn.
Oe fnnnst yður henn skemmtilegri?
É.g skildi hann betur, og þess ■•-
fnnnst mé1’ ',!,nn skemml'leffri. Þér vn’-nð vod-
•isleg. on ckki eíns ffóð off á fösi"daff'nn. Þá
voruð jiér svo lifandi oð geislaði út frá yður.
'ð'ir.
nfin hnfði dai'sað h*""'ie' . af hvi að l"'i"
vissi. að André T.am ri’ne horfði á ''cn?. •
Síðast, þegar við vorum saman, tRhið"m við
eingöntm um mig, flvtli hú" sér að seffja. N"
skulum við Þ'la um yður. É" veit ekki annað
nm vður en það. að hér e”nð frá Yorkshire.
—• Það er ekki mikið um að tala, saffði
hann. Ég bv í Granthorne, nálæut Leeds. Éff
er forstjóri klæðaverksmiðju og bý með móður
roinni.
— Og hún lætur allt eftir yður?
— Já, það gerir hún víst. Finnið þér það
á mér?
— Þér litið út eins og góður strákur, sem
nlltaf er gáð bak við eyrun á, áður en hann
fer í skólann.
— Það eru nú nokkur ár siðan ég var í
skóla, sagði hann reiðilega. Ég er 28 ára
gamall.
—- Ég er 19 ára, sagði hún hægt. Það er
yndislegt að hafa einhvern, sem dekrar við
mann. Það hlýtur að vera þægileg tilfinning.
Ég vildi óska, að ég hcfði einhvern.
Framhald á bls. 35.
VIKAM 29