Vikan - 03.05.1962, Blaðsíða 35

hans með hægri hendi um leið og
hann greiddi honum svo hart og Þungt
högg með þeirri vinstri, að hann. féll
flatur í forina. „Þið svínin skuluð
hér eftir kalla mig herra Bernardo,
þegar þið ávarpið mig,“ hrópaði hann.
„Þetta er nóg,“ sagði Riff um leið
og hann hjálpaði Tony að komast
á fæturna aftur. Hann gaf hinum
Þotunum merki um að vera rólegum,
þetta gát hann sjálfur leyst. „Hér
er um að ræða ákveðið einvígi á
milli ykkar tveggja," sagði hann við
þá, Bernardo og Diesilinn.
En Bernardo virtist ekki una þeim
úrskurði; hann seildist til og rétti
Tony léttan löðrung um leið og hann
sagði við Diesilinn: „Biddu eitt and-
artak á meðan ég liðka mig svolítið
við að klappa honum • á sina mjúku
vanga. Þú færð svo þinn skerf á
eftir." Hann steig skrefi nær Tony,
sem strauk vangann, og mælti ögr-
andi: „Hvað gengur að þér, elsku
vinur? Ertu hræddur, hænuunginn
minn?“
Riff hratt Tony aftur. „Taktu sjálf-
ur afleiðingunum," sagði hann við
Bernardo, „ef þú heldur þér ekki
saman.“
Bn Tony neitaði að hverfa þannig
af hólmi. Nú var honum ljóst hve
skakkt hann hafði farið að.
Það hefði verið stórum mun hyggi-
legra — burt séð frá því hverju hann
hafði heitið Maríu — að hann hefði
látið þá berjast til úrslita afskipta-
laust. Hefði Diesillinn barið Bern-
ardo niður, þá var allt í lagi með
það — þá hefði hann sjálfur getað
tekið Diesilnum tak og sýnt Bern-
ardo þannig, að hann vildi koma
á fullum sáttum. Ef Bernardo hefði
aftur á móti borið sigurorð af and-
stæðingi sínum, hefði Tony gefizt
tækifæri til að rétta tilvonandi mági
sínum höndina, viðurkenna sigur
ur hans og biðja hann sátta. Og hefði
Bernardo ekki þegið það boð, heldur
slegið á útrétta hönd hans, þá mundi
Tony hafa verið í sínum fulla rétti
þótt hann tæki eftirmálin í sínar
hendur og léki Bernardo svo, að hann
yrði að biðja griða. !
En nú var þetta um seinan séð,
og það fór hrollur um Tony þegar
hann varð þess vísari hve skefjalaust
Bernardo hataði hann. Nú gat hann
ekki aðhafzt neitt. ETn vegna Maríu
mátti hann þó ekki láta neins ófreist-
að. Hann kaus heldur að niðurlægja
sig.
,,Bernardo,“ mælti hann. „Þú mis-
skilur mig algerlega."
En Bernardo hristi höfuðið. „Nei,“
svaraði hann. „Ég skil þig fyllilega.
Þú ert raggeit."
„Hvers vegna viltu endilega rang-
færa alla hluti?“ spurði Tony enn,
og gaf Hreyflinum merki um að láta
þetta afskiptalaust.
Bernardo gekk fast að Tony, reiddi
hnefann undir nef honum og kallaði
hæðnislega: „Ég heyri ekki hvað þú
ert að kvaka, hænuunginn minn . . ..“
„Bernardo .... ég aðvara þig .... “
En Bernardo kunni ekki hóf hatri
sínu og ofsa. Hann tók að dansa um-
hverfis Tony eins og nautaatsmaður
kringum bola, um leið og hann greiddi
honum létta löðrunga. „Er það nokk-
uð annað, sem þú hefur á samvizk-
unni, hænunginn minn .... segðu
það þá strax, áður en ég legg Þig
aftur í hreiðrið," mælti hann ögr-
andi.
Þetta var meira en Riff gat þolað.
Honum varð hugsað til þess, að hann
hafði mánuðum saman haldið uppi
vörnum fyrir Tony, gegn rógi þeirra
hinna, Hreyfilsins, Diesiisins og jafn-
vel Nonna pelabarns og Allraskjátu.
Enginn hvítur maður, sem átti
minnsta snefil af stolti í fórum sin-
um gat tekið slíkum og þvílíkum
svívirðingum frá aðskotadýrunum án
þess hefndir kæmu fyrir. Hvað gekk
eiginlega að Tony? Var hann eitt-
hvað bilaður andlega .... það hlaut
að vera eina skýringin á þessu athæfi
hans. Og Riff brá hendinni í vasann,
þar sem fjaðrahnífur hans lá.
Bernardo greiddi Tony enn einn
löðrung. „Litli, guli unginn litlu gulu
hænunnar ....“
„Hvað gengur að þér, Tony?“ hróp-
aði Riff í örvæntingu sinni. „Ertu
slíkur endemis ræfill, að þú þolir
honum slíkar svívirðingar ....“
„Dreptu hann, Tony ....“ æpti
Allraskjáta.
Og Nonni pelabarn hoppaði af
ákafa. „Dreptu hann .... dreptu
hann . . . .“ Framhald í næsta blaði.
Blóm á heimilinu:
Skrautblaðablóm
eftir Paul V. Michelsen.
Coleus: Álfamöttull, sem á
heimkynni sín ví'ða, svo sem
Asiu, Afrfku og Ástraliu, hefur
verið ræktaður hér í mörg ár,
er líklega sú leguntl plantna sem
þekkist einna bezt. En j)ær teg-
undir og afbrigði sem áður voru
ræktuð hér voru eklci sérlega
upplífgandi. Voru flestar mjög
dökkbrúnar og grænar. En þau
aflu-igði sem nú eru komin á
markað og hafa verið s.l. 2—8
ár er tæplega hægt að bera saman
við þau, sem áður voru. Því
margbreytileiki i iitum er svo ó-
trúlegur að erfitt er að lýsa, en
coleus er hægt að fá i sem sagt
öllum hugsanlegum litbrigðum
og sjaldan koma tvær plöntur
eins, þó að um nokkur hundruð
plantna sé að velja.
Coleus er bezt að kaupa sem
sæmilega stóra plöntu og má þá
alllaf taka af þeim græðlinga, er
róta sig á nokkrum dögum i
vatnSglasi í eldhúsglugganum.
Til ])ess að coleus haldi vel sín-
um fagra lit, er bezt að hafa
hann í góðri birtu, en ekki sól,
vökva hann nokkuð mikið að
sumrinu, en varlega að vetrin-
um. Coleus missir venjulega
nokkuð mikið af litbrigðum sin-
um að vetrinum og vill oft verða
rytjulegur. En þegar komið er
fram í febrúar cr bezt að klippa
hann mikið niður og umpotta,
og mun hann þá koma fljótt til
aftur og fá sinn fagra iit. Oft-
ast mun þurfa að láta hann i
stærri pott aftur að sumri, því
vöxturinn gelur, með góðum
blómaáburði, orðið mjög mikill.
Bezt er að hafa mjög áburðar-
rika og vel sandblendna moldar-
blöndu. Klippið blómin af og
mun þá plantan verða marggrein-
óttari og fallegri. A
NYLON STYRKT
NANKIN
HEKLA • AKUREYRI
IÐNAÐARDEILD SÍS
SÖLUDEILD
SÍMI 11971,17080
BUXURNAR
NÝTT AMERlSKT EFNI
AMERlSKA SNIÐIÐ