Vikan - 31.05.1962, Blaðsíða 30

iiom þessir menn geti búizt við því
að vera unglegir, þegar þeir ganga
upp og niður af mæði, eiga örðugt
með ailar hreyfingar og þrútna
liingað og þangað — einungis vegna
þess að þeir hafa skapað sjálfum
sér allt of þunga byrði að be-ra.
Engin óstæða er til þess að fer-
tugur maðnr sé farinn að láta á sjá.
Kannski má komast þannig að orði,
að við byrjum að eklast um leið og
við fæðumst og sú j>róun verði ekki
stöðvnð. Nei. hún verður ekki
stöðvuð, en við getum ráðið nokkru
um ]>að iive hraðfara hún verður.
Ef þér eruð enn í fullu fjöri, þeg-
ar fertugsaidurinn hefst, ef j>ér
neytið hvorki matar né áfengis í
óhófi, ef þér gætið þess að sofa
nóg og hreyfa yður talsvert, er ekk-
ert þvf til fyrirstöðu að þér haldið
sönni kröftum fram að sjötugu eða
áttræðu, og fertugur máður. En það
er eins og fólki gangi örðnglega að
skilja ]>etta.
FITAN OG ÞYNGDIN HÆTTIII.EG
FYRIRBÆRI.
Fita og óeðlileg þyngd g tur haft
í för með sér of báan blóðþrýst-
ing, hjartabilun, b'óðtappn, mæði,
æðahnúta, bronkitis, liðabólgu,
gigt og fötasjúkdóma.
Það er því ekki fyrsf og fremst
fyrir vana eða þrákelkni að við
læknar erum stöðugt að klifa á þvi
hve nauðsynlegt það sé að halda
líkamsþyngdinni i skefjum. Annars
er líkamshr.eysti yðar hætta búin.
Það er ekki neinn hægðarleikur
eða hættulaust að skera upp mjög
feitan mann. Feitur maður á það
á hættu að fá lifrarsjúkdóma. Kona,
sem þjáist af gallsjúkdómum, er
veniulega komin yfir fertugt og allt
of feit. Offitan veldur konunni og
miklum örðugleikum nm meðgöngu-
tímann og við fæðingu.
Konan nær hinni „gullnu meðal-
þyngd“ á 15—10 ára aldrinum, og
um leið öðlast hún þroska til að
eignast börn. Þeim likamstbunga.
scm hún hefur á þessnm árum, á
hún síðan að reyna að halda sem
jöfnustum.
Eæknarnir ráðleggja mönnum bvf
að gæta sín umfram allt á hitaein-
ingunum. Þörfin fer að miklu levti
eftir því starfi, sem maður hefur
með höndum. Námuverkamaður
harf að minnsta kosti 4000 hitaein-
ingar á dag. skrifstofurnáður getur
látið sér nægia helming þess.
Ef bér eruð einn af beim. sem
'evsið ekki upp fitu í næringunni
en safnið benni einfföngu utan á
vður, getið þér hyngzt um nokkur
kff á nokkrum dögum, pf þ''>r ffætið
ekki ýtrustu varfærni í umgengni
við hit"'>ininffarnpr.
— Það er ekki nein ástæða til að
undirgnngast stranfft matarhindindi,
nema samkvæmt læknisráði, segir
’æknirinn. En um leið og bér náið
þrftugsaldrinnm ber yður nð forðast
allar sætar kökur og öll sætindi,
rióma og vin, og stpla miög f hóf
brnuðneyzhi og kartöfluáti. Etið
i hess stað eins og yður lystir af
kjöti og fiski.
Og munið það, að baðvogin er hið
nauðsynlegasta tæki, þegar hún er
notuð á skynsamlegan hátt, eða til
að skera úr því hvort þér umgang-
izt hitaeiningarnar af tilhlýðilegri
hófsemi.
ANDLEG HEILBRIGÐI RÆDITR
ÞÓ MESTU UM.
Þá skulum við athuga hvað sál-
Lifið vel og lengi,
Framhaid af bls. 13.
verða menn og að reyna að spara
við sig matinn cins og þeir geta —
og ekki livað sízt verða þeir að reyna
að sigrast á ]>eirri freistingu að IiaÞa
sér útaf og fá sér blund, um lcið og
þeir hafa rennt niður seinasta bitan-
um. Við borðum flest okkar allt of
mikið, og fyrst og fremst fyrir á-
vana.
„Sultarkúrinn" sýnir undraverðan
árangur. Visindamenn gerðu þá til-
raun með rottu, að þeir gáfu henni
ckki nema hefming ]>eirrar næring-
ar, sem hún í rauninni þurfti sam-
kvæmt undangenginni rannsókn. Sú
rotta varð einu ári eldri en rottur
yfirleitt.
Þessi unga vísindagrein verður að
la næði tif að þroskast og þróast í
friði um skeið. Það er aldrei að vita
nema vísindamennirnir verði þá
búnir að finna upp einhverja „töfra-
aðferð" að nokkrum árum liðnum,
sem gerir okkur fært að varðveita
æskuna og ná hærri aldri. En þangað
ti’ það verður, er heiilanvænlegast
fyrir okluir að hafa hausavixl á hlut-
iinum — að við reynum sjálf að
komasl að raun um hvað við getum
gert til þess að við liöldum æsku
okkar og lifi sem lengst.
Næringarsérfræðingur, sálfræð-
ingur og starfandi læknir, ljúka að-
spurðir allir upp einum munni um
það, að þetta sé einmitt æskilegasta
og öruggasta ráðið, enn sem komið
er, og það byggist fyrsl og fremst á
því að haga sér skynsamlega.
GÆTIÐ YÐAR Á FÆÐUNNI.
Það er næringarsérfræðingurinn,
sem fyrstur hefur orðið:
Þegar ]>ér hafið náð þrítugsaldri,
verðið ]>ér, ef ]>ér viljið halda fullu
þreki og fjöri, að borða minna,
þannig að líkaminn fái eingöngu
og aðeins þá næringu sem hann
þarfnast — en ekkert heldur fram
vfir það. Allt of margir taka að safna
á sig fitunni, ]>egar þeir komast á
fertugsaldurinn. Fyrst borða þeir
lil að seðja lningur sitf, síðan borða
þeir vegna þess hve maturinn er
Ijúffengur og loks borða þeir öðr-
um til samlætis. ÖIl sú fæða, sem
þeir neyta fram yfir það, sem
líkaminn beinlínis þarfnast, safn-
ast smám saman utan á likamanri
sem fita.
t>ótt við látum liggja á milli hluta
allt það ranglæti, sem þessir menn
beita sjálfa sig, er ekki nema von
að við spyrjum hvernig i ósköpun-
TelpukÁpan Q1QI
tvíofið þýzkt ullarefni - 4 tízkulitir.
Verzl. SIF, Laugavegi. — Verzl. EROS, Hafnarstræti.
Vcrzl. SÓLEY, Laugavegi. — Verzl. FONS, Keflavík.
Yerzl. ANNA GUNNLAUGSSON, Vestmannaeyjum.
SOKKABÚÐIN, Laugavegi.
Heildsölubirgðir: YLUR H.F. Sími 13591.
30 VIKAN