Vikan - 05.07.1962, Blaðsíða 34

Annars gat hæglega farið svo, að
einhver í hópnum, sem var honum
sprettharðari en ekki eins þolinn,
42 km berfættur.
Framhald af bls. 2.
þolinu, en væri ekki nógu hratt farið,
neyddist hann til að taka forystuna
of snsmma í Þvi skyni að auka hrað-
ann.
Merkið er
færi lítt þreyttur fram úr honum síð-
asta spölinn.
Til allrar heppni var hraðinn nóg-
ur. Abebe var léttur í spori á sínum
beru fótum. Hinir hlupu allir á skóm.
Þeir voru því ívið þyngri á sér.
Iljaskinn Abebe þoldi bæði stein-
lagningu og malbik. Hann hljóp allt-
af berfættur.
Hann gætti Þess að láta hina um
íorystuna og ráða hraðanum, sem
var við hans hæfi. Hélt sig Þó með
þeim fyrstu.
Hann lagði aðaláherzluna á hlaupa-
stíl sinn og andardráttinn. Beið sins
ííma.
Nú var rúmlega þrjátíu kílómetrum
lokið Margir höfðu þegar gefizt upp,
en Rhadi hljóp enn.
Abebe herti hlaupin Tók forystuna
og fór fram úr þeim hinum.
Hann fann að honum var auðvelt
að taka sprettinn. Var hlaupið þá
ei;ki meiri þrekraun en þetta?
En hvað máttu hinir sín? Og hve
mikið mátti hann bjóða sjálfum sér.
Hann vissi Það ekki. Tók -forystuna
til vonar og vara.
Þegar hann var kominn hundrað
metra fram úr Rhadi, lét hann sér
þr.ð nægja í bili. Það var sæmilegt
íorskot. Hann gat þá aukið hraðann,
ef Rhadi herti sig.
En það gerði Rhadi ekki. Abebe var
enn hundrað metrum á undan hon-
um, Þegar hann kom í markið við
sigurboga Konstantínusar mikla.
Hann hefði getað hlaupið mun
lengra. En þess gerðist ekki þörf.
Eins-manns-herdeildin frá Abbesín-
íu hafði sigrað Róm.
Berfætt meira að segja. Og á styttri
tíma en áður voru dæmi í sögu
maraþonshlaupsins — 42 km á tveim
klukkustundum og einum stundar-
fjórðungi betur.
Sigurhrós friðarins. Sigurhrós
Abbesíníuþjóðarinnar á Via Appia.
★
YOGA.
Framhald af bls. 18.
skarpskyggni auk hjartahlýju og
skapgerðarstyrks.
í öðru lagi er þjónustan farveg-
ur fyrir þá orku, sem myndast i
sterkri hugleiðslu. Stöðug iðkun
hugleiðslu getur reynzt liættuleg,
ef lærisveinninn lætur sér nægja
að safna kraftinum i sitt eigið
forðabúr og miðlar ekki öðrum af
þvi, sem lionum er veitt. Með þvi
stöðvar liann liina eðlilegu hring-
rás og getur átt á hættu að vinna
sjálfum sér bæði andlegt og líkam-
legt tjón.
I þriðja lagi er þjónustan talin
eitt af grundvailarlögmálum sálar-
innar eða æðra sjálfsins. Ef læri-
sveinninn reynir að kynna sér lög-
mál æðri vitundarinnar og hlýða
þeim eftir beztu getu, opnar hann
farveg milli æðra og lægra sjálfsins,
og því meira sem hann leggur sig
fram við að hlita leiðsögn sálar-
innar, „meistarans í hjartanu“,
þeim mun auðveldara reynist hon-
um að ná sambandi við þennan
innri kjarna sinn. Því meira sem
hann hugsar, hugleiðir og iærir, því
sterkari verður löngun hans og geta
til að hjálpa meðbræðrum sínum,
og því meira sem hann þjónar og
lætur gott af sér leiða, því meira
eykst skilningur hans og þekking.
Og hann fer að gruna, hvers vegna
hugleiðsla og þjónusta eru sagðar
vera tvær hliðar á sama peningi.
Mikið öngþveiti ríkir hér á jörð
Blóm á heimilinu:
SólskÁlnr 09
eftir Paul V.
Sólskálar eða vetrargarðar
liafa verið byggðir á nokkrum
stöðum hérlendis, á síðari árum,
og þá auðvitað fyrst og fremst
á jarðhitastöðum. Mér finnst að
almenningur liafi ekki gefið þvi
nægilega mikinn gaum, hve dá-
samlegt ])að er, að hafa slíka
sólskála. í þeim er hægt að sitja
við kaffidrykkjuna og við handa-
vinnu, yfirleitt liafa það „huggu-
legt“ allan ársins hring, séu þeir
upphitaðir.
Víða hagar þannig til, að hægt
er að koma þeim fyrir, t. d. ef
rúmgóðar svalir eru á húsinu,
eða á þaki bílskúrsins, sé hann
- ...................................
á okkar dögum. Allt er i upplausn
og á ringulreið, og feiknalej; um-
brot eiga sér stað á öllum sviðum
mannlegs lífs. En jafnframt virð-
ist margt nýtt að inyndast mitt i
öllum glundroðanum. Það er eins
og sjálf vitund mannkynsins sé að
komast á hærra stig en hún hefur
staðið á fram að þessu. Mennirnir
eru að byrja að hugsa. Fleiri og
fleiri komast að þeirri niðurstöðu,
að lífið sé eilthvað, sem krefjist um-
hugsunar, Fleiri og fleiri taka að
kanna leyndardóma tilverunnar,
Einingartilfinning er í örum vexti
meðal mannkynsins; að visu frem-
ur af illri nauðsyn en noklcru öðru
— „annað hvort einn heimur eða
enginn“ — en það skiptir kannske
ekki öllu máli, hvers veqna við
öðlumst aukinn þroska, ef við eign-
umst hann á annað borð. Mannúð-
arkenndin hefur aukizt að miklum
mun og sömuleiðir ábyrgðartilfinn-
ing. Mikið er talað um bræðralag
og þjónustu. Og fyrsta skrefið er
að hugsa og tala um hlutina, siðan
er að sýna hugsunina í verki. And-
leg vakning fer eins og alda yfir
heiminn. Hvað táknar þetta? Getur
ekki verið, að mannkynið sem heild
sé að þvi komið að stiga fyrsta
spor sitt inn á braut lærisveinsins?
Er öll ringulreiðin, togstreitan og
upplausnin annað en fæðingarhríð-
ir nýrrar vitundar, nýs og betri
vetrorgnrðar
Michelsen.
sambyggður húsinu. Er þá gler-
veggjum komið fyrir á tvo eða
þrjá vegu með þaki úr gleri eða
plastþynnum. Stundum eru út-
skot á húsum sem hægt væri að
byrgja með glerveggjum og þaki,
án verulegs kostnaðar. Þá er sá
möguleiki að byggja sérstakan
skála í garðinum, en mér finnst
slkur skáli ekki koma að sömu
notum og sá er tengdur væri liús-
inu sjálfu, einkum ef hægt er
að ganga í skálann úr stofu. Auð-
vitað verður skálinn að vera það
rúmgóður að hægt sé að koma
þar fyrir borði og nokkrum stól-
um, auk allra blómanna. Sjálf-
sagt er að planta fallegum vafn-
ingsjurtum með veggjum og binda
þær upp með bambusstöngum,
t. d. vínviðarteinunga eða grá-
fikjuplöntur, er gefa ríkulega og
góða ávexti. Grænum og blómstr-
andi plöntum er bezt að koma
fyrir í „grúppum“ eftir því sem
rúmið le-yfir. Gólfið er eðlilega
bezt flísalagt og húsgögnin úr
tágum eða birkilurkum. Séu sval-
ir eða bílskúrsþak notað undir
skálann, er nauðsynlegt að nota
blómaker eða sérstakar rennur
fyrir blómin.
Hafi einhverjir hug á að not-
færa sér þessa hugmynd, er ég
að sjálfsögðu reiðubúinn að veita
allar þær upplýsingar er ég má,
bæði um plöntuval og annað. Fer
það þá eftir því, hve skálinn er
vandaður, hvaða plöntutegundir
verða notaðar með beztum ár-
angri.
heims, þar sem lögmál sálarinnar
munu ríkja og bræðralag allra lif-
andi vera i l'yrsta sinn verða að
veruleika hér á jörð?
Mannkynið stendur á örlagarik-
um tímamótum. En við því blasir
ný og lýsandi braut: YOGA NÝJA
TÍMANS.
Steinunn S. Briem.
INNOXA
snyriivörur
INNOXA
34 YIKAN