Vikan - 23.08.1962, Side 37

VERND
Framhald af bls. 11.
vega þeim atvinnu o.fl. Þeim f.iöl-
skyldufefSrum, sem dveljast á Litla-
Hrauni, reynum við að vera hjálp-
leg með því að hlynna að fjölskyld-
unum meðari fjölskyldufeðurnir af-
pFna refsivist sína. Er það einkar
vel þegið. þvi að þótt bærinn grciði
fv, mrærslueyri fjölskyldnanna, ]>eg-
rr svona stendur á, hrekkur sú að-
stoð oft fremur skammt. Auk hessa
rekum við margháttað starf í fang-
elsunum, fy’gjumst með föngunum,
reynum að ráða fram úr persónu-
legum vandamálum þeirra, eflum þar
tómstundaiðju o.fl.
— Ilvað eT um starfsskilyrðin að
segja?
—- Um starfsskilyrðin mun mega
segja, að þau eru alls kostar ófull-
nægjandi. Eins og ég sagði áðan, er
það fyrst og fremst hlutverk okkar
í Vernd að veita aðstoð þeim mönn-
um, sem biða dóms eða hafa nýlokið
refsivist og eiga ekkert annað at-
hvarf. Eins og sakir standa, ct langt
frá því að við getum veitt öllum þeim
mönnum viðtöku, sem svo er ástatt
fyrir, þvi að hér geta aðeins verið
10—12 menn i einu. Auk þess leitar
hingað fólk, sem raunverulega er
ekki í okkar verkahring að hafa af-
skipti af. Má þar nefna ofdrykkju-
menn, fólk, sem hvergi á höfði sínu
að halla o.s.frv. Við eigum fjarska
bágt með að visa þessu fólki i burtu,
freistumst til að skjóta yfir það
skjólshúsi og veita því aðra aðhlynn-
ingu. Veldur þetta okkur talsverðum
vandræðum og sýnir bezt, hve mikil
og brýn þörf er á því að komá upp
viðeigandi hjálparstöðvum fyrir
þetta vesalings fólk.
Annað, sem veldur oklcur áhyggj-
um og vandræðum er það, að hér
verðum við að taka við öllum fyrr-
verandi föngum, án tillits til aldurs,
afbrota og annarra aðstæðna. Það
er afar slæmt, lægar svo öliknm
m'ánnum ægir saman og hefur það
oft truflandi áhrif á starf okkar. Hér
er raunar á ferð svipað vandamál og
i fangelsinu á Litla-Hrauni, þar sem
alls konar menn eru saman komnir.
sem raunverulega eiga alls ekki að
vera saman, —■ það er alveg nauð-
synlegt að halda þessum mönnum
aðskildum, og er það eitt brýnasta
vandamálið i fangelsis- og fanga-
hjálparmálum hér á landi cins og
er.
— Telur þú, að árangur hafi orð-
ið af starfi Verndar?
— Eg held, að það sé óhætt að
fullyrða, að árangur hafi orðið tals-
verður. Annars er árangurinn af
starfi sem þessu lengi að koma 1
Ijós og engar tölur er hægt að nefna
i þvi sambandi. Eitt er þó víst, að
við höfum orðið vör við mikið þakk-
læti og hlýhug fyrrverandi vist-
manna i garð Verndar, og hafa þeir
látið vel af dvöl sinni hér og talið að
henni mikinn styrk.
— Á hvern hátt hafa vistmenn
einkum látið þakklæti sitt í ljós?
— Ja, — þeir hafa til dæmis sent
félaginu ýmsar smágjafir og einnig
hafa ýmsir þeirra starfað á vegum
félagsins og lagt þannig hönd á
plóginn sjálfum sér og öðrum til
heilla.
— Setjið þið ekki vistmönnum
einliverjar reglur á meðan á dvöl-
inni hér stendur?
— Jú, mikil ósköp. Heimilið hefur
sett þeim allstrangar reglur, sem
þeim er óleyfilegt að bregða út af..
Varðar það misjafnlega ströngum
viðurlögum að virða þær að vettugi,
— allt eftir þvi, hvers eðlis brotið
er. Við reynum þó að vera sann-
gjörn og gefa mönnum tækifæri til
að sjá að sér. Á heimili sem þessu
verður auðvitað að vera talsverður
agi, en okkur er vel ljóst, að hér
mó ekki vera fangelsisbragur á
neinu.
— Geturðu skýrt okkur i stuttu
máli frá helztu reglunum?
— Helztu húsreglur, sem vistmenn
verða að virða, eru þær, að neyta
hér hvorki áfengis né deyfilyfja og
vera ekki undir áhrifum neinna
slíkra nautnameðala, vera komnir
inn fyrir klukkan 12 á hverju kvöldi
, uema þeir hafi fengið sérstakt leyfi
til annars, ganga vel og snyrtilega
um húsið o.s.frv.
— Gengur mönnum vel að hlíta
þessum reglum?
— Já, yfirleitt gengur það mjög
vel.
— Hvað hafa vistmennirnir fyrir
stafni, þegar þeir dveljast innan
heimilisins?
— Hér verða allir að vinna og
helzt engum upppi að liggja í leti og
ómennsku. Þeir, sem ekki stunda
vinnu úti í bæ, verða þvi að aðstoða
við húshaldið eða hafast annað nýti-
legt að. Er hér rckin öflug föndur-
starfsemi fyrir ];ú, sem ekki hafa
fasta atvinnu, og starfar hér fönd-
urkennari allan veturinn til að
kenna mönnum hin réttu vinnu-
brögð.
Um tómstundirnar er það að segja,
að þá er setið og rabbað, lilustað á
útvarp, lesin blöð og bækur, spilað
teflt o.s.frv. Auk þess sýnum við
fræðslukvikmyndir og efnurn til
fundahalda.
— Fylgizt þið eitthvað með vist-
mönnum ykkar eftir að þeir eru
farnir héðan?
— Já, það gerum við eftir þvi sem
við getum og það er áreiðanlega ó-
hætt að segja, að okkur er það gleði-
efni, þegar þeim gengur vel. Eins
og ég sagði áðan, útvegum við þeim
oft atvinnu og fylgjumst þá með
því, hvernig þeir spjara sig.
— Hvað ætli dvalargestir ykkar
VIKAN 37