Vikan - 10.12.1964, Blaðsíða 20

Maðurinn hoppaði. Skip, sem var
á leiðinni'upp Bosporus, stundi eins
og skepna í dýragarði, sem ekki
getur sofið. Bond fann svitann
perla á enni sér. Hlaupið á byss-
unni varð þyngra og maðurinn fet-
aði sig varlega eftir gangstéttinni
í áttina til þeirra.
Þegar hann kemur að skugga-
brúninni, tekur hann til fótanna,
hugsaði Bond. Bölvaður asninn.
Nú! Maðurinn beygði sig fram
til að þ|óta yfir uppliómaða göt-
una. Hann var að koma út úr
skugganum. Hægri fótur hans var
Framhalds-
sagan
Eftir
lan
Fleming
12. hluti
Hann geispaði og hristi
sig, og sleppti glugga-
tjaldinu aftur. Hann
hallaði sér fram til að
slökkva Ijósið yfir
snyrtiborðinu. Allt í
einu stirðnaði hann
upp, og hjartað sleppti
einu slagi. Tauga-
óstyrkur hlátur kom
fram úr skugganum,
hinum megin í her-
berginu. Stúlkurödd
sagði: - Veslings Mr.
Bond. Þú hlýtur að
vera þreyttur. Komdu í
rúmið.
— Nokkrar mínútur í viðbót,
hvíslaði Kerim. — Þeir verða að
komast aftur fyrir skíðgarðinn.
Bond fann þungt hlaup byssunnar
koma aftur upp á öxl sína.
Þögnin var rofin af þungu höggi
frá merkiaboxinu, hinum megin
við skíðgarðinn. Eitt lestrarmerkj-
anna breytti um stöðu. Grænt Ijós
birtist í rauðu liósanetinu. í fjarska
var daufur hávaði. Hann nálgað-
ist og reyndist vera þung slögin
í eimreið og sveiflandi hringlið í
illa tengdum vöruvögnum. Svo kom
járnbrautarlestin í Ijós yfir skíð-
garðinum.
Smám saman dó hávaðinn frá
lestinni út. Bond fannst byssan
skerast niður í öxlina. Hann pírði
augun inn í skuggann. í miðjum
skugganum kom í Ijós ferhyrndur
enn dekkri blettur.
Varlega lyfti Bond vinstri hend-
inni til að skyggja fyrir tunglið. (
gegnum andardráttinn fyrir aftan
sig heyrði hann þessi orð: Hann er
að koma.
Ut um munninn á risastórri, upp-
límdri myndjnni, milli hrikastórra
rósrauðra varanna, hálfopinna af
æsingi, kom fram dökkur skuggi
manns, og hékk eins og ormur út
úr munni á líki.
teygður fram og öxlin fylgdi eftir
til að auka hraðann.
Við eyra Bonds heyrðist skellur,
eins og öxi hefði verið höggvið í
tré. Maðurinn hentist á grúfu með
hendurnar teygðar út. Um leið og
enni hans og kinn skullu á götuna,
heyrðist daufur dynkur.
Tómt skothylki valt niður við
fætur Bonds. Hann heyrði smellinn,
þegar næsta skothylki fór inn (
hlaupið.
Fingur mannsins klóruðu andar-
tak í götusteinana. Hann sparkaði
tvisvar eða þrisvar í götuna. Svo
lá hann grafkyrr.
Það rumdi í Kerim. Hann lyfti
rifflinum niður af öxl Bonds. Bond
hlustaði á, meðan Kerim braut
saman byssuna og setti myrksjána
aftur í leðurtöskuna.
Bond leit af útglenntri verunni
á götunni. Líkama mannsins, sem
hafði verið, en var ekki meir. Eitt
andartak brá fyrir hjá honum
óánægju í garð þess lífs, sem
neyddi hann til að verða vitni að
slíkum hlutum. Óánægjan var ekki
gegn Kerim. Kerim hafði tvisvar
2Q — VIKAN 50. tbl.