Vikan - 10.03.1966, Qupperneq 16

Kvikmyndin
„The blue Max“
Djarfa línan tekin upp í Holly-
wood.
Allt frá því að kvikmyndin fyrst
sá dagsins ljós hefur eitt megin-
vandamál hennar verið tjáning
ástarinnar. Á einni fyrstu kvik-

: ■
mynd sögunnar, sem uppfinn-
ingamaðurinn Edison gerði, var
sýndur koss, er vakti mikla
hneykslan hjá siðferðisvörðum
Viktoríutímans. Uppúr 1920 tóku
bandarískir kvikmyndahöfundar
með Cecil B. de Mille að brjót-
ast í gegnum þennan siðferðis-
múr; eitt sinn gekk hann meira
að segja svo langt að láta Gloríu
Swanson baða sig nakta. Þá
trylltist hálf bandariska þjóðin,
og Hollýwúdd sá sitt óvænna og
lofaði að vera góða barnið eftir-
leiðis. Voru þá innleiddar all-
strangar og margbrotnar reglur
um kvikmyndasiðferði, er hafa
í stórum dráttum gilt í Iandinu
síðan. Xil dæmis var í Iög leitt,
að væru karl og kona sýnd sam-
an í svefnherebrgi, skyldi vera
minnst meter milli rúmanna. Ef
sýndar voru ástarsenur á sófa
eða í rúmi, varð annar aðilinn
að minnsta kosti að hafa þó ekki
væri nema annan fótinn niðri á
gólfi. Enn frekar varð að forð-
ast alla bersögli, en þess í stað
var tekið upp táknmál, sem bíó-
gestir voru fljótir að átta sig á.
Ef kona leysti hár sitt, þýddi
það að hún gafst manni á vald,
að maður nú ekki tali um ef hún
fór í sund með honum.
Á fjórða tugi aldarinnar fóru
svo Evrópumenn að gerast kyn-
ferðislegir í kvikmyndagerð.
Frumkvöðull hjá þeim var Tékk-
inn Machaty, sem sýndi Hedu
Lamarr á harðahlaupum gegnum
skóg, allsbera, í myndinni „Ext-
as“. Sú sena vekur nú enga at-
hygli lengur, nema þá kannski
langhlaupara. Það var ekki fyrr
en uppúr 1950, að fyrir alvöru
fór að koma Iíf í tuskurnar; þá
kom Svíinn Arne Mattson fram
með „Hun dansade en sommar"
og síðan hafa landar hans haft
orð á sér fyrir að vera öðrum
óeiðlegri í sambandi við kvik-
myndir. Á toppnum hvað það
snertir eru sumar myndir Berg-
mans og „491“ eftir Sjöman.
En nú eru Bandaríkjamenn á-
kveðnir í að taka upp þráðinn
þar sem þeir hættu á millistríðs-
árunum. í Hollívúdd cr nú John
Guillermain að gera mynd, sem
á að heita „The Blue Max“ og
ku eiga að slá Svíann alveg út
hvað dirfsku snertir. Aðalhlut-
verkin leika þau Ursula Andress,
sem sumir segja að James Dean
hafi drepið sig út af, og George
Pappard. Hann er ungur mað-
ur, svo gersamlega upptekinn af
sjálfum sér að hann er algerlega
framandi þankagangi og við-
brögðum annars fólks, og hún er
kona, sem eins og fleiri þarf að
eiga karlmann, einn eða fleiri.
Þar á ofan er hún gift hershöfð-
ingja. Ást þeirra er því að vonum
nokkuð svæsin, eins og meðfylgj-
andi myndir kannski gefa lítils-
háttar hugmynd um. En seinna
sjáum við þetta vonandi allt bet-
ur, ef við þá fáum það fyrir kvik-
myndaeftirlitinu, sem hér á landi
sem sjálfsagt annarsstaðar hefur
gegnt sínu hlutverki bíógestum
til skapraunar og leiðinda.
„Hún sem engum lögum lýtur, kyssir, bítur ...“
Jafnvel litlum prinsum og
prinsessum þykir gaman að
skemmta sér í hringekju. Hér
eru börn Monaco furstans og
Grace, hinnar fögru konu
hans, að skemmta sér í þotu-
hringekju í Luna park, rétt
fyrir utan furstahölline. J'etta
étd eldri bornin, Albert og
Caroline.
Konungleg
skemmtun]
Jg VIKAN 10. tbl.