Vikan - 12.06.1969, Blaðsíða 45

fengju einhvern starfa. Henni fannst að Elvire hefði verið mjög
hugliraust; hún bjó yfir hugrekki hreinnar sálar, sálar sem „ekki
veit“.
— Það er ekki auðvelt að koma Þeim til að tala þessum litlu
Húgenottastelpum, sagði Joffrey de Peyrac við sjálfan sig og var
að hugsa um E'lvire. En það er auðveldara að eiga við þær en þessa.
Og hann horfði á Angelique sem kraup þarna nokkur skref frá
honum, en þó svo langt í burtu, þó svo fjarlæg, að hún fann ekki
einu sinni að hann var að horfa á hana.
Af öllum „hans mönnum" var hún sá, sem minnst traust sýndi
honum. Það var svo margt sem hann vissi ekki, að hann varð að
fara gætilega til að særa hana ekki. Hann varð að bíða þar til hún
leitaði huggunar hjá honum.
— Hún er kona. Konan er ekki gerð til að þola harðrétti, hvað
sem sagt er. Hún býr alltaf yfir skömm á öllu sem er fyrirlitlegt og
verði hún að gera „eitthvað ljótt“ .finnst henni hún ihafa ævilanga
smán. Hún var ekki gerð til að lifa i myrkri og óeiningu, heldur
dvel.ia i ljósi og samræmi. Haltu ekki áfram að þjást svona langt
í burtu frá mér, litla sál. Ég þekki veikleika þinn. Lífið hefur lostið
þig og það er engin skömm af því. Það er hlutskipti mannanna. Það
sem mestu máli skiptir er að kunna ,að ná sér. I igamla daga áttu
konur, börn, kotungar, hermenn, hinn venjulegi maður, allt hið veika
fólk sér verndara. Það var riddarinn. Það var hlutskipti riddarans
að heyja orrustur fyrir hina fátæku, að taka upp málstað þeirra, að
gjalda manngjöld fyrir þá, sem ekki gátu það sjálfir. Það var hlut-
ver.k riddarans að velja manninn, sem ekki var borinn til að berjast
sjálfur, hvers hlutverk i lifinu var ekki að fást við glæpi, blóð, högg
og óhamingju, en allt hefur breytzt og það er enginn riddari til leng-
ur. Allir berjast fyrir sig sjálfa. Konur verja sig með kjafti og klóm
og hvað snertir hinn almenna mann, þá fer honum á sömu lund og
Malaprade, hajm lætur undan ótta og ofsahræðslu. Hinn almenni mað-
ur var fæddur til að lifa friðsömu lífi. Og þegar sá dagur kemur, að
hann stendur augliti til auglits við lífið, ástriðuna og hið illa, þá
veit hann ekki hvaðan á hann stendur veðrið, hann er ekki reiðu-
búinn, bað bafði aldrei flogið honum í hug, að þessikonar kynni að
koma fyrir hann.
í ótta sínum er maður af þessu tagi vís til að gera hvað sem er,
hræðilega hluti, óhugsandi hluti. Það eina, sem hann skynjar í raun
og veru, er einmanaleiki syndarans. Ég get rétt séð hann fyrir mér,
þann virðulega mann, vel kynntan í borginni sinni með svitastorkn-
ar brár, þar sem hann limar í sundur ennþá volg lík, fólks sem
hann hefur þekkt, og vafalitið unnað, og ég verð að viðurkenna, að
það fyllir mig fremur vorkunnsemi en andstyggð.
— Vesalings smælingi, hvar er verndari þinn? Hvar er maðurinn,
sem heldur fram rétti þínum?
Maður, sem borinn var til æðri stiga á þessum tímum virtist hafa
meðfæddan þann hæfileika að geta staðið frammi fyrir áhættu og
dauða, öllu því versta, sem hent getur á jörðinni og stafar af stað-
festuleysi heimsins.
Það er einmitt þetta, sem samvizkusaman handiðnaðarmann eins
og Malaprade skorti. Hefði hann verið fæddur til hærri stiga, hefði
hann ekki myrt þau, sem vanvirtu hann og hann hefði aldrei iátið
undan þessari blindu, æðandi reiði sinni. Hann hefði látið loka
konu sína inni i klaustri, það sem eftir væri ævinnar, en háð einvígi
við elskhuga hennar í glaða dagsljósi og hann hefði drepið hann, en
án þess að eiga á hættu, að verða sendur í fangelsi eða hengdur,
því riddarinn átti ekki á hættu að vera sakaður um morð, þegar
bað var framið i yfirlýstu einvígi. En dagar riddaramennskunnar eru
liðnir og riddararnir sjálfir misnota forréttindi sín og hlunnindi með
kúgun og Kiohelieu kardináli, hefur bundið endi á allt þetta, með því
að banna einvígi.
Hverskonar heimi á ég að ala syni mína upp tii að sigrast á?
Heimi, þar sem slægð og þolinmæði eru vafalítið meginvopnin. En
þótt ofbeldið sé nú ekki lengur ofanjarðar, verður það alltaf óhjá-
kvæmilegt.
í þessum þankagangi sinum var það nú Peyrac, sem var orðinn
svo fjarlægur, að það var Angelique sem veitti því allt í einu at-
hygli og leit upp.
Hún leit á hann. þar sem .hann sat og starði inn i eldinn. Vindurinn,
sólin og hafið höfðu gert hörundið á andliti hans likast leðurgrimu.
Hann var ekki lengur með skegg. þvi hann sagði að Indíánarnir væru
é móti skeggjuðum mönnum. Og hann ráðlagði mönnum sínum einnig
að raka sig, til þess að hinir innfæddu færu ekki að ’hafa ýmugust á
beim. því í þeirra augum var hámark viðurstyggðarinnar að hafa
úfið hár á andlitinu. Og ef loðrýraveiðimennirnir gættu ekki að raka
sig var það fyrir leti og vegna þess að þeim fannst það ekki skipta
máli, en vit.askuld var það misskilningur. Það hefði verið ráðlegra hjá
þeim að gera svo. Allir vissu þeir, að hinn aðdáanlegi faðir Breboeuf
hafði verið pyntaður hroðalega, vegna þess að hann bar einkenni,
sem Indiánunum fannst óbærileg. Hann var sköllóttur og hann var
með skegg.
Joffrey de Peyrac ihafði alltaf skynjað svona lagað, en það stafaði
af þeirri virðingu, sem hann bar fyrir hverjum þeim manni sem hann
ræddi við, virðingu sem stiórnaðist af innsæi hans.
Angelique færði sig nær honum og lagði ennið að hnjám hans.
Öll réttindi áskilin, Overn Mundi, París. — Framhald í næsta blaði.
Fullt hús
Framhald af bls. 13
snyrtilegur. Hann brosti og
sagði:
— Hefur herra Weet ekki
komið hingað?
—- Hver?
— Herra Weet, endurtók hann.
— Ég þekki engan með því
nafni, sagði ég. — Þér hafið far-
ið húsavillt.
—■ Þá verð ég sjálfur að tala
við yður, sagði hann, — og áður
en það rann upp fyrir mér hvað
hann ætlaðist fyrir, var hann
kominn inn í dagstofuna.
— Shampson, sagði hann og
rétti mér feita, kubbslega hönd.
Universal orðabókin. — Er frúin
heima?
NÚ ER AUÐVELT
AÐ ENDURNÝJA
ELDHÚSIÐ
HINGAD TIL
hafa slíkar endurbætur kostað mikið rask, sem margar hús-
mæður vilja hlifa sér við. Nú er allt breytt. Við tökum gömlu
innréttinguna niður og setjum upp nýja og nýtízkulega, inn-
flutta innréttingu — allt ó tveim dögum. Við breytum ekki
heimilinu í trésmíðaverkstæði á meðan og þér undrizt, hvað
eldhúsið gerbreytirst, hvað íbúðin breytist og hvað störfin
verða ánægjulegri. Allar okkar innréttingar eru úr harðplasti
í miklu litaúrvali og þér getið fengið eldavél, uppþvottavél
og ísskáp frá sama framleiðanda. Verðið er mjög hagstætt.
HÚS OG SKIP Ármúli 5 — Símar: 84415—84416
V________________________________________________________________/
— Hún er veik, sagði ég, —■
ég var að sjóða handa henni
súpu. Ef þér getið komið
seinna .
— Ég skil, sagði Sampson og
hrukkaði ennið, eins og hann
væri að íhuga eitthvað. Svo hló
hann og sagði: — Jæja, herra
minn, sagði hann, — haldið bara
áfram við störf yðar, ég tíni fram
plögg mín á meðan.
Með þessum orðum settist
hann í sófann. Ég opnaði munn-
inn til að andmæla þessu, en
han var fljótari til að opna
skjalatöskuna og tók upp stóran
búnka af bréfum.
— Áætlun okkar er, sagði
hann, en beygði sig þá fram og
bréfin duttu á gólfið, eins og
skæðadrífa.
Ég starði á hann. Aðeins tveim
metrum frá þessum sófa lá kon-
an mín á eldhúsgólfinu, skotin
til bana. f svefnherberginu var
allt á öðrum endanum. Ég varð
að komast til New York innan
klukkutíma.
Og þá sat þessi mannskepna
þarna og vildi fá mig til að kaupa
orðabækur.
Ég opnaði munninn og sagði
skipandi, en rólega:
— Viljið þér gjöra svo vel að
fara!
— Hversvegna? sagði maður-
inn undrandi.
— Út! endurtók ég.
Ég benti á dyrnar, en rak mig
þá á borðlampa.
— Út! Út með yður! Ég er að
segja yður að fara út!
— En þér hafið ekki ennþá
séð ....
— Burt! öskraði ég.
LABB
BABB
Tal-
stöðvar
4
STÆ RÐ I R
Verð án leyfisgjalds
775/- 1612/- 1966/- 7332/
stykkið
\ RAFIÐJAN HF.
VESTURGÖTU 11
SÍMI 1 9 2 9 4
24. tbi. VIKAN 45