Vikan - 17.07.1969, Blaðsíða 8

Gosdrykkir J
Vasarax
dósurtj
Súpur í pökkum,
mss
M0M
^xeyktóbak
neftóbak H
rnímm
wm
melœSð&wzk
Te í grisium og laust
jn,Æ
Kakó

Kw margar tegundir
Avextir]
ódýrar og Ijúffengar
V iLSjSpTheít^BI
& iraatðns^L^^^^B
Smjör rm
NiðtirsuðuvÖrur
sardinur, gaffalbitar
smjörsíld,^^^
kiot
kjötbúðingur. svit
fiskbúðingur og
fiskboJIu
vindl
sPytu
Sælgæt
Hffij Snyrtivörur:
rakbfeð^
Tandsápa^JW
^^nWamWstaJ
Hmatvörubúðir
.... ÞRONGT
MEGA SÁTTIR SITJA ....
Kæri Póstur:
Margir skrifa þér til að
bera fram kvartanir sínar,
og því hef ég ákveðið að
slást í hóp þessara nöldur-
seggja. Það sem ég er
svona óánægður með er
afgreiðslan í Áfengisverzl-
un Ríkisins. Þegar svo ber
undir fer ég í þessa helztu
tekjulind þjóðarinnar og
geri smávægileg innkaup,
en það getur tekið allt upp
í tvo tíma að fá afgreiðslu.
Yfirleitt er troðfullt — og
margir fullir —- en það
virðist ekki hafa nein áhrif
á þá sem eru við afgreiðslu,
þeir hugsa bara um þá sem
eru frekastir, en við hinir,
sm rembumst við að sýna
örlitla kurteisi megum bíða
von úr viti, þar til þeim
háu herrum þóknast að
reka augun í okkur. Væri
ekki ráðlegt fyrir ráða-
menn þessarar stofnunar
að taka upp þann ágæta
sið að afhenda viðskipta-
vinum sínum númer, svip-
að og gert er á lækninga-
stofum? Ég vona að þú
komir þessu á framfæri.
Johnny Walker.
Pósturinn tekur undir
þessi orð, og er þessu hér
með beint til réttra aðila
— annars gæti farið svo að
samtök yrðu stofnuð sem
hefðu það á stefnuskrá
sinni að verzla ekki við
„rikið“!
MEÐ FLUGUNET Á BALLI
Pósturinn, Vikunni!
Eftir hálft ár verð ég
tvítugur, og þá má ég gifta
mig. Ekki svo að skilja að
ég sé neitt í þannig hug-
leiðingum, en þegar maður
er kominn á þennan aldur,
þá fer maður að hugsa ör-
lítið meira um slíka hluti
en áður. ííg er með stúlku,
og hef verið í nokkra mán-
uði. Mér þykir mjög vænt
um hana, þó ég vildi ekki
endilega eiga hana fyrir
konu, en eitt er það í fari
hennar sem ég kann mjög
illa við: Hún gerir miklar
kröfur til mín, og þó ég
segi henni að þær séu of
miklar, þá virðist hún ekki
vera á sama máli. En svo
er það þannig, að ég verð
að sitja og standa alveg
eins og henni dettur í hug.
Ef við erum til dæmis á
balli saman, þá má ég
ekki dansa við neina nema
hana, en svo finnst henni
alveg sjálfsagt að hún geti
verið eins og fiðrildi út um
allt. Á ég að hætta að vera
með henni, eða á ég að
„taka sénsinn á“ að þetta
lagist?
Kveðjur.
Snæbjörn.
Það eina sem ég get ráS-
lagt þér, er að tala um
þetta við hana, og reyna
að komast að því hvort
henni finnst þetta sann-
gjarnt. Persónulega finnst
mér það ekki, og ef hún
getur ekki séð þína hlið á
málinu, þá tel ég áfram-
lialdandi samband — af
einhverju viti — útilokað.
BYLTINGIN UPPMÁLUÐ
Kæri Póstur.
Það er sífellt verið að
klifa á því hve æskan sé
spillt og ómöguleg, og að
hún vilji ekkert nema ego-
ið. Mætur prestur hér í
bænum lét sér nýlega þau
orð um munn fara af pré-
dikunarstóli, að það væri
hrein skömm að hve
heimtufrek æskan væri í
dag. Hún krefðist alls og
vildi ekkert gefa í staðinn.
í mínum augum er þetta
eins mikil tjara og nokkuð
getur verið. Við gerum jú
miklar kröfur, en við för-
um ekki fram á annað en
akkúrat það sem við eigum
heimtingu á, og ég á
heimtingu á að hafa það
gott. Af hverju? Vegna
þess að velmegunin er svo
almenn, og ef ég ekki fengi
þetta, þá gæti ég alls ekki
komið til móts við þann
tíma sem ég lifi á. Maður
heyrir marga foreldra
kvarta og hrósa sér af því
að þau hafi kostað börnin
sín í þetta og hitt. En hvað
með það? Er það ekki
nema það eitt sem þau áttu
að gera? Ekki fórum við
fram á að fæðast í þennan
spillta heim.
8 VIKAN