Vikan - 17.07.1969, Blaðsíða 14

r---------------------------------A
Þér soarið með éskrift
VIKAN
Skipholtl 33 - síml 35330
________________________________s
r "
HarÍtitöarh arðir
INNI
OTI
BÍLSKÚRS
SVALA
HURÐIR
ýhHi- Zr 'Htikutiir H □. VILHJÁLMSBDN
RÁNARGÖTLI >2
SIMI 19669
KALL AÐ
HANDAN?
Kæra Vika!
Mig langar til að biðja
þig að ráða þennan draum
fyrir mig: Ég var á ferð
með tveim vinkonum mín-
um og frænda og stað-
næmdumst við fyrir fram-
an hús hér, sem kallað er
sjávarhús, því þar er tek-
ið á móti fiski á sumrin.
Þá sáum við hvar maður
nokkur stóð fyrir norðan
dyrnar; hann var á að
gizka 25—30 ára, dökk-
hærður og horfði hann
alltaf út á sjóinn. Við fór-
um að tala um okkar á
milli hver þessi maður
gæti verið, þar sem við
könnuðumst ekkert við
hann, en hér um slóðir
þekkja allir alla. Þá har
að mann sem við þekkjum
mjög vel, óg við spurðum
hann hver þessi maður
væri. Hann svarar okkur
því einu að við ættum að
biðja Guð fyrir hann, því
þessi maður hafi drukkn-
að á sjómannadaginn.
Eg man ekki fleira
markvert úr þessum
draumi, en nokkrir frænd-
ur mínir hafa drukknað;
getur hugsazt að þeim líði
eitthvað illa og að þeir séu
að reyna að ná sambandi
við mig til að láta mig
biðja fyrir sér? Eg vona
að þið svarið mér fljót-
lega.
Með fyrirfram þökk.
Ein 17 ára.
Ekki hef ég trú á að
frændur þínir séu að reyna
að ná sambandi við þig,
heldur mun þessi draum-
ur snerta ykkur öll sem
sáuð hinn dauða. Þið mun-
uð öll eiga í einhverjum
stórvægilegum erfiðleik-
um, jafnvel lífsháska, en
bjargast. Maðurinn sem
sagði ykkur deili á sjó-
manninum mun koma
nokkuð við sögu, og senni-
lega eigið þið eftir að
standa í mikilli þakkar-
skuld við hann. Hitt er
annað mál, að það sakar
aldrei að biðja fyrir hinum
dánu — ég tala nú ekki
um ef þeir hafa dáið ó-
eðlilegum dauðdaga.
KENNEDY,
JOHN-JOHN OG
SVEITAKONAN
Til drauðráðningafólks
Vikunnar:
Mig hefur lengi langað
til að fá ráðningu á draumi
sem mig dreymdi í apríl
1964. Þá bjó ég í sveit en
var að hætta búskap vegna
ýmissa örðugleika og veik-
inda. Eg var orðin ein,
börnin farin úr hreiðrinu,
sum gift, önnur á sjónum
og bóndinn á sjúkrahúsi
mikið á árinu.
Eina nóttina lá ég vak-
andi og var að hugsa um
framtíðina: Hvað myndi
hún nú bera í skauti sér?
Hvar fengi ég inni í
Reykjavík? Svo sofna ég
út frá mínum hugsunum
um 3 leytið, við fuglakvak
og söng í skeglu, lóan
sagði dírrindí og sjávar-
niðurinn tók undir. Sólin
sendi fyrstu geisla sína inn
um gluggann minn til að
verma mig. Klukkan tæp-
lega 6 vaknaði ég, en sofn-
aði rétt strax aftur og þá
dreymdi mig þennan
draum sem hér fer á eftir:
Eg var stödd í húsi,
fremur dimmu, eins og
skálarnir voru sagðir í
gamla daga. Eftir skálan-
um endilöngum var lang-
borð, dálítið breitt. Eg var
að leggja á borð fyrir
svona 14 manns, því oft
var margt hjá mér á sumr-
in, stundum milli 15 og 20
manns, fyrir utan gesti
sem oft voru. Þá var ég
líka að framreiða hádegis-
mat: nýjan fisk og salt-
fisk, ásamt brauði og
mjólk, eins og gerist og
gengur. Mér var litið yfir
borðið, en hálf-dimmt var
inni, og sá ég þá hvar
stóðu hinum megin við
borðið Kennedy Banda-
14 VIKAN 29-tbl-