Vikan - 25.02.1971, Blaðsíða 41

andi aðdáendur hennar. Gagn-
stætt því sem búast hefði mátt
við gerðist Lucrezia aldrei nær-
göngul við þá. Aðeins einu sinni
sendi hún Strozzi rauða rós,
sem hún hafði áður kysst. Þessa
litlu gjöf mátti hann gjalda
með lífi sínu, því að skömmu
síðar var hann ráðinn af dög-
um að undirlagi Alfonsos, sem
hefur líklega hugsað sem svo
að hverja á skyldi að ósi
stemma.
Þau Lucrezia og Pietro Bem-
bo skrifuðust á með leynd og
af verulegri ástúð, en ekki er
vitað til þess að nokkuð meira
hafi orðið á milli þeirra. Lík-
legra er að hún hafi slegið sér
eitthvað upp með svila sínum,
hertoganum af Mantúu, en
varla hefur það verið nema
einu sinni eða tvisvar. Hertogi
þessi, Francesco Gonzaga( var
kvæntur hættulegasta keppi-
naut Lucreziu meðal kvenna-
blómans á þeim slóðum, Isa-
bellu d‘Este, systur Alfonsos.
Gonzaga lagði fljótlega hug á
Lucreziu. Hann var glæsilegur
höfðingi og kunni á kvenfólk.
En Lucreziu var gætt of strang-
lega til að mikið yrði úr ævin-
týrum þeirra á milli.
Annars konar ást var Lucre-
ziu þó ekki bönnuð. Hún hélt
þeim vana sínum frá Róm að
fara daglega í bað, en tók nú
venjulega með sér í kerið eft-
irlætis hirðdömu sina, er Ni-
cole hét. Miklu af ilmefnum
var blandað í baðvatnið og
reykelsi brennt í baðherberg-
inu. Að baðinu loknu hvíldu
þær Lucrezia og Nicole, báðar
klæddar næfurþunnum slopp-
um, góða stund saman á mjúk-
um hægindum.
Alfonso frétti þetta en hafði
ekkert við það að athuga, enda
er ekki víst að hann hafi skil-
ið hvaða tilstand þetta var.
Hann varð því ánægðari með
konu sína sem lengur leið.
Hann gerði sér ljóst að hún var
óvitlaus og fékk henni því i
hendur stjórn hertogadæmis-
ins, er hann var sjálfur í ferða-
lögum eða stríði. Og Lucrezia
brást ekki trausti hans.
Árið 1508, eftir sex ára
hjónaband og tvö fósturlát,
fæddi Lucrezia loksins son,
sem lifði. Honum var gefið
nafnið Ercolo. Næstu ellefu ár-
in var hún næstum alltaf ólétt.
En hún fæddi aðeins fjögur
börn lifandi í viðbót, þrjá syni
og eina dóttur. Að því loknu
var beinlinis ekkert eftir af
Lucreziu Borgia. Viðkvæmur
líkami hennar, sem eiginmaður
hennar hafði á engan hátt hlíft,
þoldi ekki meira.
Þegar hún hélt upp á þrítug-
asta og níunda afmælisdag
sinn í apríl 1519, var hún veik
og úttauguð og ennþá einu
sinni barnshafandi. Fjórtánda
júní fæddi hún andvana barn.
Tíu dögum síðar gaf hún upp
öndina.
Allir luku upp einum munni
um að síðustu seytján ár æv-
8 tbi. VIKAN 41