Vikan - 14.10.1971, Side 49

DEALER AIDMATS No. 1-68-R
BEAUTIFUL EYES
9^£ouqfv.&ic.
MEMPHIS, TENN. 38101
OCTOBER, 1968
ULTRR LflSH
ULTRA LASH REFILL
PÉTUR PÉTURSSON, HEILDVERZLUN HF.
SUÐURGÖTU 14.
uðum á klappinu og svo hrópaði
fólk og blístraði og þá komst
ég inn á „With A Little Help
From My Friends". Við ætluð-
um að hafa þetta eins og í leik-
húsi og dubba klapp og mas inn
á á eftir. En þegar allt kom til
alls, varð ekkert úr því. Við
byrjuðum á þessari hugmynd og
fyrstu lögin féllu inn í hana, en
svo rann þetta út í venjulega
LP-plötu. Samt sem áður fannst
mér hugmyndin koma út sem
ein heild. Það var bara eins og
áheyrendurnir hefðu farið, þú
veizt, eins og í „Woodstock" í
endann, þegar Hendrix spilar
eins og djöfullinn á gítarinn og
enginn hlustar á hann nema
einhver fótbrotinn náungi og
svo er allt draslið. Allt fólkið
fór heim og hann spilaði það
bezta sem hann hefur nokkru
sinni spilað. Þannig fór með
„Sgt. Pepper". Það var eins og
við hefðum spilað nokkur lög
og síðan hlupu allir út úr hús-
inu en við héldum áfram og
spiluðum ofsalega en allir
misstu af því.
— Hvað finnst þér um „Let
It Be“. plötuna meina ég, þeg-
ar þú hugsar aftur í tímann?
Varstu sammála því að fá Phil
Spector í spilið þá?
— Já. Það var dálítið skrítið
tímabil fyrir okkur, því við
vorum ekki að gera neitt og það
þurfti að gera eitt og annað við
upptökuna áður en hún fór á
markaðinn, en hann gat ekkert
gert nema við gæfum jáyrði
okkar fyrir því. Loks sögðum
við já, nema Paul, hann sagði
strax já. Svo heyrði hann plöt-
una og ég hringdi í hann og
sagði: „Hvernig finnst þér?
Gott?“ Hann sagði: „Já, það er
allt í lagi.“ Honum fannst allt í
lagi með olötuna og gerði engar
athugasemdir fyrr en tveimur
vikum síðar. Þá vildi hann
stopra hana.
— Hvað finnst þér um plöt-
una? Gœði hennar, á ég við?
— Tja, ég spila hana ekki
mikið. Seinni síðan á „Abbey
Road“ er hreint ótrúleg. Hvíta
albúmið er líka gott, 90% af þvi
er mjög gott. Ef ég ætti að velja
einhverjar plötur til að fara
með á eyðieyju, myndi ég taka
hvita albúmið eða „Abbey Ro-
ad“. Mér finnst gaman að hlusta
á menn spila saman. Hljóm-
sveitin sem heild er það sem
skiotir máli. „Get Back“ er líka
mjög góð nlata, enda su eina
bar sem trommurnar leiða. Nú
hafa Asht.on. Gardner & Dyke
stolið því, það verður að koma
fram í viðtalinu. Trommarinn
'eiðir í „Resurrection Shuffle",
heldur þeim gangandi. Svo
komu þeir með aðra, en hún
gerði ekkert stórt, var það?
— Tölum um þínar eigin
eigin plötur. Hversvegna kaustu
að gera fyrst „standard albúm“,
(Sentimental Journey) í stað
þess að byrja á nýrri línu með
orginal lögum?
— Allt í einu hafði ég mikinn
tíma. Það voru tveir hlutir sem
mig langaði til að gera og ann-
ar var að gera plötu með stand-
ördum. Það var vegna þess að
maður syngur þá þegar maður
er fullur og þeir eru góðar
minningar um fjölskylduna og
alla, svo ég gerði það fyrir for-
eldra mína og frænkur og allt
þetta fólk, vegna þess að þeg-
ar fjölskyldan var að koma
heim af krám, sungu þau þessi
lög og þetta eru eiginlega fyrstu
lögin sem ég heyrði. Mér fannst
alltaf gaman að þessum lögum
og þess vegna vildi ég gera
þessa plötu.
—• Þú hafðir þá alltaf verið
með þetta í huga?
— Nei, bara í örfá ár, þegar
ég var að hugsa um hvað ég
ætti að gera, þegar ég hefði all-
an þennan tíma. Þá gerði ég
upp við mig að ég vildi egra tvo
hluti: Syngja standarda inn á
plötu og svo country & western
músík. Mörg laganna sem ég
söng þegar við vorum að byrja
voru c&w, vegna þess að mér
finnst gaman að slíkri músík og
röddin í mér fellur betur við
þannig músík en rock & roll. Ég
er satt að segja ekki mjög góð-
ur rock & roll söngvari.
— Hvernig skrifar þú sjálfan
41.TBL. VIKAN 49