Vikan - 22.02.1973, Blaðsíða 14

Skuggagil
- Hmmm, sagði Mike og hleypti
brúnum hugsi. - Þaö getur verið
að þú hafir verið vön að læðast
burt - kannski meðan fóstran var
á stefnumóti við hestastrákinn -
og þá hafiröu getað komiö
nokkrum sinnum til Ellenar
Randell.
- Já, vitanlega, sagði ég, '
spennt. - Það gæti verið skýring á
þessu.
- Nú, mér datt þetta nú bara i
hug, sagði hann og brosti. - Ég
vildi gjarna halda, að svona hafi
þetta einmitt gengið til sagði ég
ánægð. - Hún hlýtur að hafa verið
mjög góö við mig, svo aö ég hef þá
ekkert verið hrædd við hana,
þegar hún . . . .fór með mig burt.
- Það er hugsanlegt, varaöi
hann mig við. - En þetta er nú
sem sagt ekki annað en tilgáta.
- Viltu spyrja hana að þvi,
Mike? bað ég. - Þú veröur aö
spyrja hana um það. Mér þykir
svo vænt um hana og sakna
hennar svo mikið, aö ég verð aö fá
að vita, hvort ég hef verið aö
læðast burt og heimsækja hana.
Hann kinkaði kolli. - Það skal
ég gera.
- Þakka þér fyrir. Ég lyfti
hendinni, sem enn hélt i mina
hönd og þrýsti henni að kinninni á
mér.
Honum varð svo hverft við
þetta, að hann stóð hreyfingar-
laus. Ég veit, að þetta var
dirfska, en dagurinn hafði byrjað
hjá mér með þessari leiðinda-
sennu við foreldra mina, og nú
ætlaði hann loksins að enda i gleði
og velsælu, svo var George
Michael Wade fyrir að þakka. Ég
var hrifin af þessu nafni og eins af
manninum, sem bar þaö. Og ég
vissi, að ég var meira en hrifin af
honum, en þorði bara ekki að
hugsa um það enn.
- Við ættum að flýta okkur
heim, annars missirðu af
matnum og frú Voorn yrði nú
ekkert hrifin af þvi.
- Eftir þvi litla, sem ég hef séð
til þeirrar konu, viröist mér hún
ekki munu vera hrifin af mörgu,
eða er hún það?
- Ég á að minnsta kosti eftir að
sjá það, ef nokkuð er.
Við gengum nú hratt til hússins
og þegar við komum inn, skilaði
ég Mike frakkanum hans. Svo
leiddi ég hann inn i stofuna. Hún
var öll uppljómuö af kertaljósum,
og án þessaðhugsa mig um, gekk
ég að boröinu, greip sérriflösku
og hellti I tvö glös. Ég rétti Mike
annað.
Eg lyfti minu glasi og sagði: -
Þina skál, Mike, og ég óska þér
allrar velgengni i starfinu, sem
þú hefur kosið þér.
- Þakka þér fyrir, Jane, sagði
hann lágt.
Við supum bæði á og gengum
svo yfir aö setbekknum. - Mér
þykir leitt, að þú skulir ekki geta
hitt fööur minn, en hann er að
heiman og kemur ejcki heim I
kvöld.
- Mér finnst ég næstum þekkja
hann, sagöi Mike. - Myndir af
honum hafa verið svo mikiö i
blöðunum i seinni tiö, ásamt
myndum af þér. Þvi að nú ert þú
orðin fræg, veiztu það ekki?
- Ég hafði nú enga hugmynd um
það, sagöi ég hissa. - Ég hef
ekkert blað séð siöan ég kom
hingað.
- Það er þó ekki verið að fela
þau fyrir þér, eöa hvaö? spuröi
hann. Kannski greinarnar um
ránið á þér.
-Nei, áreiðanlega ekki, flýtti ég
mér að svara - kannski flýtti ég
mér óþarflega mikið, þvi að af
einhverjum ástæðum olli þetta
mér sektarkenndar - kannski leit
þetta út eins og ég væri að draga
undan þegar ég hafði verið aö
lýsa Skuggagili fyrir honum. Og
lika hafði ég dregiö undan þennan
undarlega ótta, sem var svo rikur
hjá mér hérna, sennuna við
morgunverðarborðið og hina
dularfullu Polly frænku.
En ég gat ekki pint mig til þess
að fara aö segja honum þetta allt.
Ég var Jane Burgess og átti fyrst
og fremst aö vera holl foreldrum
minum. Ég þekkti þau enn ekki til
hiitar. Og ég hafði ekki einusinni
séð Polly frænku enn. Fyrr en allt
þetta væri oröið mér ljósara,
hafði ég ekkert leyfi til að tala um
það.
- Ég sagði: - Þvi miður, Mike,
þá getur hún móðir min ekki
borðað meö okkur. Hún hefur
verið hálflasin alian daginn.
Sannast að segja fór hún á fætur,
rétt til að hitta þig.
- Mér þykir fyrir þvi aö hafa
ónáðað hana, sagði hann i
iðrunartón.
- Hvild er allt, sem hún
þarfnast, sagði ég.
- Já, venjulega er hún til bóta,
sagði hann, - nema þá eitthvaö
alvarlegt sé á feröum.
- Finnst þér móðir min lita eitt-
hvað illá út, spuröi ég áhyggju-
full.
- Nei, sagði hann. - Hún virðist
lita hraustlega út og auövitaö er
hún mjög falleg.
Ég brosti f þakkarskyni, en
áður en ég gæti nokkuð sagt, kom
frú Voorne inn til að segja okkur,
að maturinn væri tilbúinn.
Við lukum úr sérriglösunum og
ég leiddi Mike inn i borðstofuna.
Boröiö' var skrautlegt, með
damaskdúki, gljáandi silfri og
skrautlegu postullni. Það var lýst
með kertaljósum og maturinn var
ágætur.
Það voru mér vonbrigði, aö
Brideu skyldi ekki ganga um
beina, en ég þóttist vita, að frú
Voorn væri aö refsa henni fyrir
það að hún fór út með mér i dag.
En Tess var annars ágæt og
Millie hafði farið fram úr sjálfri
sér.
Mike boröaði með góðri lyst og
gaf fullkomlega til kynna, að
honum þætti maturinn góður. -
Þaö segja skæöar tungur, sagöi
hann, - að maturinn i Bellevue
mætti vera betri og þaö er ekki
nema satt, get ég fullvissaö þig
um. En svona matur. er eins og
einskonar aukajól. Ég naut hans
til fullnustu, ekki sizt vegna þess,
að þú varst hjá mér.
- Þakka þér fyrir. En viltu nú
ekki ofurlítiö konjak . . .?
- Nei, þakka þér fyrir. Hann
lyfti hendi. - Þá mundi ég sofna og
þaö væri gróft kurteisisbrot i
svona samkvæmi. Ég verö að
fara að komast af staö. Ekillinn
úr þorpinu biöur min hérna úti
klukkan niu, svo aö þá fæ ég rétt
tima til að ná i lestina til
borgarinnar.
- Þá mundi ég I þinum sporum
vera stundvis. - Ég er búin aö
kynnast þessum ekli og hann er
geðvonzkupúki.
- Þaö er hann sannarlega, sam-
þykkti Mike og hló.
- Ég ætla aö ganga með þér
niöur að hliöi, sagði ég og stóð
upp. Ég hef ekki nema gott af
svolitilli hreyfingu.
- Það þætti mér betra en allt
annaö, Jane. Ég vil teygja sem
mest úr þessum degi.
Ég gekk inn i setustofuna til að
ná i kápuna mina, sem var enn á
stólnum þar, og gekk siöan aftur
til Mike,. sem beiö mín i
forsalnum.
Viö gengum út og siöan hægt
eftir stignum, sem hallaöi undan
fæti og út að stóra hliðinu. Þvi var
ailtaf læst um sólarlag, en ég
sagði honum frá litlu huröinni,
sem var næstum ósýnileg, innan i
stóru huröinni.
Hann hélt enn i höndina á mér
og þessi snerting vakti hjá mér
ákafan hjartslátt. Við stað-
næmdumst og Mike sneri sér að
mér.
- Þú þarft ekki aö fara lengra,
Jane. Það er koldimmt undir
þessum eitursvepparunnum.
Þakka þér fyrir matinn en þó
fyrst og fremst fyrir þessa
yndislegu samveru. Ég get
fullyrt, að þetta hefur verið
14 VIKAN 8. TBL.