Vikan - 19.07.1973, Side 20

Framhaldssaga
eftir Taylor Caldwell
8. hluti Sögulok
IRSKT
BLÓÐ
— Maggie! Maggie! Fagnandi rödd Rorys hljómaði
hærra en hávaðinn i kringum þau og hann ruddi sér
braut gegnum þvöguna. Allt annað var gleymt,
eiginkonan, börnin, já jafnvel forsetaembættið . . .
Þaö harei aldrei veriö fegurri
júnídagur, hlyr, bjartur og
þrunginn blómaangan. Joseph
reyndi aó festa hugann viö lestur-
inn, þar sem hann sat á flotinni
hjá dóttur sinni. Hún var eitthvaö
aö reyna aö babbla, en þaö- var
allt mjög óskýrt.
Þá heyröi hann aö hún sagöi
greinilega: „Pabbi?” og röddin
var blíö og spyrjandi.
Hann hrökk viö, þetta var
alveg nýr hljómur. Hann þaut á
fætur og flýtti sér aö stólnum
hennar. Ann Marie horföi á hann
og þaö var ekki lengur barnsleg
aödáun i svip hennar, heldur
sorgþrungin ihugun fulloröinnar
konu. Þaö var miöaldra kona,
sem leit á hann og hún var alger-
lega i þessum heimi nú.
Þaö greip hann skjálfti: svitinn
spratt út á enni hans. Hann hall-
aöi sér yfir dóttur sina, til aö full-
vissa Sig um aö honum heföi ekki
skjátlazt.
— Veslings pabbi minn, sagöi
hú'n. Hún virtist svolitiö móö.
— Þú ert komin aftur, elskan
min, sagöi Joseph. Hjarta hans
barðist svo ört, aö honum lá viö
köfnun. — Þú ætlar nú aö dvelja
hjá mér, Ann Marie?
Hún hristi höfuðið hægt. —
Courtney er hérna: hann er aö
kalla á mig. Ég verö aö fara meö
honum, pabbi, hann er að sækja.
mig. Þú mátt ekki vera svona
hryggur. Ég er svo ánægö yfir þvi
aö hann skuli vera kominn að
sækja mig.
Svo Ijómaöi hún af hamingju og
hrópaöi hátt: — Courtney!
Courtney! Ég er að koma!
— Ann Marie! hrópaöi Joseph
og æðislegur mótþrói greip hann.
hann vaföi dóttur sina örmum.
Hún stundi, — svo varö hún
grafkyrr.
Dagínn eftir jarðarför Ann
Marie, kom Bernadette æöandi
inn i herbergi Josephs, með dag-
blaö i höndunum. — Það stendur
hérna I blaöinu! Hún var greini-
lega mjög æst. — Courtney
Hennessey, dó úr heilablóöfalli
sama daginn og Ann Marie lézt.
Hann var jarösettur i kirkjugaröi
klaustursins.
Joseph greip blaðiö, þótt honum
fyndist hönd sin máttlaus og dof-
in. Hann las þaö sem þar stóö, en
oröin. voru óljós fyrir augum
hans. Hann sagöi, eins og viö
sjálfan sig: —Svo þaö var þá rétt,
hann kom til aö sækja haha.
— Ég finn ttl meö Elisabeth,
sagöi Bernadette. — Hann var
aleiga hennar. Hann var reyndar
hálfbróöir minn og liklega á ég aö
syrgja hann, en ég get bara ekki
gert þaö. Courtney og móöir hans
hafa aöeins veriö mér til óheilla.
Joseph var aö hverfa út um dyrn-
ar. Hún fór aö gráta, þvi aö hún
vissi vel hvert hann var aö fara.
Þegar hann kom til Elisabeth,
fleygði hún sér i faöm hans og þau
stóöu lengi I faðmlögum, án þess
að segja nokkurt orð. Elisabeth
haföi I huganum sært Joseph til
aö koma, hún var stjörf af angist
og sorg. Nokkru áður en hún fékk
dánarfréttina af Courtney, haföi
hún fengið aö vita, aö hún væri
meö ólæknandi krabbamein og aö
hún ætti aöeins eftir aö lifa i
nokkra mánuöi, I mesta lagi hálft
ár.
Heföi ekki dauöa Ann Marie og
Courtneys boriö aö um þetta leyti
heföi hún sagt honum þessar
fréttir af sjálfri sér, en hún haföi
ekki brjóst I sér til aö auka á sorg
hans. — Ég verð aö vera hugrökk,
sagði hún viö sjálfa sig. — Þaö
óumflýjanlega veröur aö hafa
sinn gang, þaö er ekkert viö þvi
aö ger'a. Aö lokum stöndum viö
ein uppi.
Rory, sem nú var oröinn öld-
ungadeildarþingmaöur, var á
fe*$alagi I viöskiptaerindum i
Evrópu, þegar Joseph sendi hon-
um simskeyti, til aö segja honum
frá láti tviburasystur hans. Hann
sagöi aö þaö væri ástæöulaust
fyrir hann aö hraöa sér heim, þaö
væri ekkert sem hann gæti gert.
Thimothy Dineen haföi tekiö
viö stööu Harry Zeff og bjó nú 1
Philadelphiu. Joseph kallaöi hann
á sinn fund og sagði: — Þaö fer aö
veröa timabært aö hefja áróöur
fyrir Rory til forsetakjörs 1912.
Viö spörum ekkert i þeim til-
gangi.
— Þú veröur aö ráöa nokkra
áróöursmenn og lika menn til
auglýsingastarfsins. Ritara.
Aróöursmenn, sem halda veizlur,
þar sem haldnar veröa ræöur og
halda fundi með stjórnmála-
mönnum. Þaö veröur aö útbúa
áróöurspjöld, tala viö blaöamenn
og finna upp góö slagorö.
Elisabeth Hennessey dó ekki aö
sex mánuöum liönum, hún liföi i
heilt ár-.
Hún heimsótti Joseph mjög
sjaldan, þessa siöustu mánuöi ævi
sinnar, þvi aö hún varö stööugt
þjáðari. Hún reyndi aö finna af-
sökun fyrir því hve sjaldan hún
kom til hans, sagöist vera farin aö
eldast iskyggilega, enda heföi hún
aldrei veriö mjög hraust.
Svo var það einu sinni i ibúö
þeirra I New York, aö henni var
ljóst aö hann vissi allt um sjúk-
dóm hennar. Innileg ást hans á
henni geröi hann getspakan.
— Ég er glöö yfir þvi, aö ég fæ
aö fara á undan þér, hugsaöí*hún.
— Þú munt geta afborið þaö, eins
og þú hefir afboriö allt annað, en
ég gæti aldrei afboriö aö missa
þig. Ég þakka guöi fyrir þetta. Ég
hefi minningarnar um ást okkar
og þær tek ég meö mér, ef mér
veröur leyft þaö.
Ég hef fengiö aö njóta alls þess
unaöar, sem ástin getur haft upp
á aö bjóöa,. jafnvel sorgin hefir
veriö þolanleg i viöurvist þinni,
elsku vinur minn.
Nú var hún i fyrsta sinn róleg
siöan hún fékk að vita um hinn
banvæna sjúkdóm sinn: hún var
búin aö sætta sig viö örlög sin og
fann ekki lengur fyrir mótþróa,
var ekki einu sinni hrædd.
Hann horföi innilega á hana,
eins og honum væri þetta allt
ljóst. Augu þeirra ættust og lýstu
öllu sem veriö haföi á milli
þeirra. Joseph þrýsti hönd henn-
ar, þaö var allt og sumt.
Aö lokum sagöi hann: — Elisa-
beth.
Hún þrýsti hönd sinni aö munni
hans. — Þetta er allt i lagi, ástin
min, sagði hún. — Segðu ekki
neitt, talaöu ekki um þaö. Þaö er
betra svona.
Henni létti svo mikið, aö henni
lá viö gráti. Þaö var svo gott aö
þurfa ekki aö látast lengur.
Hann fór með henni til Green
Hills daginn eftir og þaö var I
fyrsta sinn, sem þau feröuöust
meö sömu lest.
— Eftir tvær vikur kem ég til
aö dvelja i heilan mánuö, sagöi
hann, þegar hann skildi viö hana.
— Já, sagöi hún og stóru augun
voru full af ást og sorg.
Viku slöar hringdi Bernadette
til Josephs I Philadelphiu og sagöi
honum að þjónustustúlka heföi
komiö aö Elisabeth Hennessey
látinni um morguninn og aö
jaröarförin væri ákveöin á
fimmtudag. Bernadette reyndi aö
láta ekki bera á þvi hve fegin hún
var. Skyldi Joseph láta sér detta I
hug aö koma til jaröarfararinnar.
Hún hætti' á aö spyrja aö þvi.
— Já, sagöi hann, ég kem. Þaö
var allt og sumt. Hann gat ekki
skilgreint tilfinningar sinar, fann
aöeins fyrir hræöilegum tóm-
leika.
Claudia var viss um aö Rory
yröi tilnefndur af flokki sinum,
sem forsetaefni, en Rory var
ekki svo öruggur, þótt faðir hans
heföi mikil völd, vegna auöæfa
sinna og annarra áhrifa. En eftir
þvi sem meiri áróöur fór aö birt-
ast og blööin voru honum yfirleitt
mjög hliöholl, fór Rory aö trúa á
vald fööur sins og aö þetta gæti
oröiö aö veruleika.
— Viö vinnum örugglega, sagöi
Joseph við son sinn. — Ég á ekki
20 VIKAN 29. TBL.