Vikan - 19.07.1973, Blaðsíða 32

„Þaö er ógæfa konunnar, aö
hún hugsar meö hjartanu. Maö-
urinn hugsar meö einhverju, sem
liggur neöar”, segir napuryrt
kona á einum staö L ahnarri bók
Coru Sandels um Alberte.
Þetta á eflaust viö marga karl-
me'nn. En þaö á ekki viö Don
Juan. Hann hugsar meö heilan-
um, og þar hefur hann hjarta sitt.
Don Juan er ekki maöur, sem
lætur ástríöur afvegaleiöa sig.
Harin lætur oft svo. Þaö tilheyrir
leiknum. En undir yfirboröinu er
hann kaldur og klár og I fullum
gangi viö aö undirbúa næstu at-
rennu.
Takmark Don Juan er ekki aö
elska. Ekki heldúr aö vera elsk-
aöur, Köllun hans og þjáning er,
aö hann veröur stööugt aö fá staö-
fest, hvaö hann er ómótstæöileg-
ur. Þá liöur honum vel. Þá fær
hann fulinægingu.
En ást veit hann ekki hvaö er.
Don Juari hefur i gegnum ald-
irnar veriö fastur liöur kynslóö-
anna. Hinn fagri, hrifandi, dekr-
aöi, tillitslausi maöur, sem dreg-
ur til sin konur og yfirgefur tár-
votar.
Þáö hafa veriö skrifaöar bæk-
ur, leikrit og óperur um hann.
Hann var jafn venjulegt fyrir-
brigöi á 16. öld og i dag. En þaö er
bara i óperuin, sem hann i lokin
fær sina refsingu og hverfur niöur
til undirdjúpánna til sálufélags
viö illa anda.
1 veruleikanum gengur þeim
yfirleitt vel. Alltof vel. Samt er
þeim eitt ljóst: Aö þeir eldast.
Þeir finna aö lokum, að þetta
gengur ekki lengur. Þar kemur,
aö þeir beita sinum gömlu góöu
brögöum án árangurs. Roskinn
Don Juan, sem leikur kúnstir sin-
ar frammi fyrir fólki, sem stend-
ur á sama — primadonna sem
hefur misst'tökin — það hlýtur aö
vera álika ömurlegt og aö hverfa
til helvitis.
Þvi Don Juan gerir sjaldan
nokkuö á laun. Hann þarfnast
áhorfendanna til aö komast i stuö
og til aö fullnægingin sé ósvikin.
Strákarnir veröa aö horfa á og
veröa öfundsjúkir og segja hver
viö annan: „Ja, hvur djöfullinn,
sjáiöi hann, maöur”. Og konur og
stúlkur horfa á, og á móti betri
vitund óska þær, aö þeirra veröi
gæfan næst.
Don Juan leiöist
Konur allra alda hafa dregizt til
niöurlægingar sinnar hvert skipti,
sem þær hitta ósvikinn Don Juan.
Konur geta bæöi hugsaö meö
hjartanu og þvi sem liggur neöar.
En ekki svo oft meö heilanum..
Aö minnsta kosti ekki þegar þær
mæta Don Juan.
En skyldi ekki lifiö vera oröiö
hálf leiöinlegt fyrir Don Juan aö
undanförnu? Aö minnsta kosti á
Noröurlöndum og öörum svoköll-
uöum frjálslyndari löndum. Þetta
HVAR ER
HJARTAÐ Í
DONJUAN?
er aö verða of létt. Það er ekkert
reglulegt sport i iöninni lengur.
Ungur kvennabósi, sem eytt
hefur mörgum stundum meö
sfúlkum kvartaöi yfir, aö þetta
væri oröiö of létt. Stúlkurnar
kæmu eiginlegá án þess að neitt
þyrfti fyrir þvi aö hafa. Þaö var
oft sem þær tóku frumkvæðiö,
hvaö var þá eftir af ástarsigrin-
um?
1 staöinn var þaö hann, sem var
eltur. Þaö var þó aö minnsta kosti
dálitil uppörvun, þvi þaö var fyrst
og fremst um orðstir hans sem
Don Juan aö ræöa. En samt! Það
angraði hann. Skemmtilegast var
(og skemmtilegra varö þaö
aldrei) það stutta augnablik, þeg-
ar hann horfði á hana, og hún leit
á hann, og hann sá, aðhún var til i
tuskiö Hún gat verið i öðrum
herbergisiris við allt annaö.borð
og kannski með öðrum strá.k, og
það var miklu betra. Eða á
strætisvagnastöð, i biðröö e.öa á
pólitiskum fundi, og .þaö var
rcykpása, og hún stóö i hópi fólks,
sem hann þekkti ekkert til. Ein
mitt þá. Aöur en þaö varð nokkuí)
meira var sigurinn unninn, og
hvaö honum viðvék gat ævintýrið
gjarria endaö þar. Framhaldið
kunni hann utanbókar. 1 það heila
tekið var bara það verklega eftir.
Á hinum gömlu góöu timum

Hvers lags maður
er Don Juan? Hver er
hann þéssi fallegi,
tillitslausi maður,
sem dregur til sín
konur - og: yfirgefur?
Hvað geymir hann
í hjarta sér?
blik aðeins byrjunin og mikið eftii
enn. Mikill spenningur og óörýgg
og margar ferðir fram og aftur
áður en sigurinn var unninn. -
Bara einu sinni
Nú á dögum er ekki um neinn
sigur að ræða. Það likist miklu
fremur skyldustörfum. Hann hef-
ur vakið. athygli stúlkunnar og
fundið, að hún er til, siðan verður
hann að halda þvi áfram, sem
hann hefur byrjaö á. Hún .væntir
þess. Og hann verður aö sýna
fram á, að orðrómurinn um hann,
hinn stórkostlega. kvennabósa, sé
á rökum reistur. A þessum sið-
ustu og verstu frjálsræöistimum
er sjálf athöfnin ekkert til að
gorta af. Það þarf meira til. Það
Ltekur sinn tima. Það getur kostað
fsitt.
t A augnabliki þreytu og leiöa
isagði þessi kvennabósi, aö Jiann
fværi næstum oröínn leiöur á
• }j>epsu öllu saman. Burtséö frá
fiSnu-. gullna, stutta augnabliki
bégar ævintýriö er aö hefjast.
Siban .v'oru þaö bara endurtekn-
Uigai -'o'g aftur endurtekningar.
Blaðra meira. Verst var þaö auö-
vitaö með dúkkurnar, sem héldu,
að á þessu yrði eitthvert fram-
hald.
Fyrsta boöorð reglulegs Don
32 VIKAN 29. TBL.