Vikan - 12.02.1976, Blaðsíða 2

Viðtal við
Sigrúnu Jónsdóttur
listakonu
Það var á þrettándanum, þegar ófærðin
var sem mest í borginni, að við sættum færis
milli byljanna og börðum dyra hjá Sigrúnu
Jónsdóttu'r listakonu.
Sigrún er mörgum íslendingum kunn fyrir
framlag sitt á sviði kirkjumuna, en listvefnaður
hennar, útsaumur og batíkverk skreyta nær
fimmtíu kirkjur um land allt. Ennfremur hafa
söfnuðir og kirkjur í Svíþjóð, Þýskalandi og
Bandaríkjunum fest kaup á verkum Sigrúnar.
Batik, sem var hér áður nær óþekkt listgrein,
kynnti Sigrún löndum sínum á fimmta áratugn-
um, er hún sneri heim eftir margra ára náms-
dvöl í Svíþjóð. Um árabil hefur hún einnig rekið
verslunina Kirkjumunir í Kirkjustræti 10, þar
sem batíkverk hennar hafa verið á boðstólum.
Sigrún er á ferð og flugi milli landa, þar sem
hún setur upp sýningar sínar og notar, að því
er hún segir sjálf, ísland sern stökkpall út í
heiminn. En það er hingað, sem hún sækir
myndefni sín, og það er hér, sem hún síðar
þróar og vinnur sínar hugmyndir. Hún var ein-
mitt nýkomin heim á þrettándanum, en ekki
frá Stokkhólmi, París eða New York, heldur
austan frá Vík í Mýrdal, þar sem hún hafði
dvalist í nokkra daga ásamt fjölskyldu sinni.
,,'Ég hef alltaf verið á hrakhólum með vinnu-
húsnæði."
— Sigrún, þú ert fædd og uppalin í Vík fram
til fermingaraldurs. Ertu ennþá að sækja þér
minningar frá bernskuárunum og kynjalands-
laginu þarna austur frá, sem þér virðist svo
kært eftir myndum þínum að dæma?
— Já, eftir öll þessi ár er ég ennþá að vinna
úr draumsýnum og myndum, sem ég hef
geymt á nethimnunni frá því ég var lítil telpa.
Þegar ég var á 12. ári lá ég oft veik yfir vetur-
inn. Það var ekki alltaf, að einhver hafði tíma
til að sitja við rúmstokkinn og hafa ofan af
fyrir mér, og ekki máttu börnin lesa of mikið í
þá tíð til að skemma ekki í sér augun.
— Ég lá því ein tímunum saman og horfði
út um gluggann. Það er ákaflega snjóþungt
í Vík og ég var hugfangin af stórum ísborgum
og öllum þeim furðumyndum, sem ég gat séð
í fannferginu. Þegar myrkrið féll á, virtist
Verðlaunamýnd Sigrúnar ,,Bæn fyrir friði", er
h/aut viðurkenningu UNESCO-sýningu !
Monaco.
FORSÍÐAN
'Sigrún Jónsdóttir /istakona sýnir hátfðarbún-
inga þá, er hún hannaði í tilefni þjóðhátlðarárs-
ins 1974, en munstur kjó/anna kallar hún
,,Bláfjallageim" og ,,Ögrum skorið”.
2 VIKAN 7. TBL.