Vikan - 12.02.1976, Blaðsíða 26

Mi’% til íni»! Í s ® ú! #*f I Æ pVI )í?: ■
vnnr * '
fermingarbörnum myndi fækka ískyggilega,
því að unglingsárin eftir ferminguna eru með
því marki brennd, að fólk á þeim aldri er oft í
mikilli andstöðu og uppreisn við umhverfi sitt
og þá kirkjuna um leið. Þá yrðu þau kristilegu
áhrif, sem fólk yrði fyrir, ákaflega takmörkuð,
og hætta á afkristnun yfirvofandi. Það tekur
nefnilega ekki ýkja langan tíma aö afkristna
þjóð. Sú varð raunin á í Þýskalapdi nasismans.
yfirvöld þar töldu hinn eðla aríska kynstofn
langt hafinn yfir þessar gyðinglegu sögur, sem
þau kölluðu guðspjöllin. Afleiðingin varð líka
sú, að mjög fljótlega var auðvelt að fá mikinn
hluta þessarar annars merku þjóðar til að
fremja ægileg glæpaverk. Slík hætta vofir yfir
okkur, ef við missum sjónar af kristindómnum.
Ég uU gera
greinarmun á
kirkju og
kristindómi
— En á kirkjan sjálf sér ekki blóöuga sögu,
og hafa ekki glæpir verið framdir í nafni Krists?
— Víst hefur kirkjan iðulega farið afvega, því
að hún hefur æ ofan I æ gert sig seka um
fordóma, þröngsýni og grimmd, sem ekki er til
í kristindómnum, enda vil ég gera glöggan
greinarmun á kirkju og kristindómi. Hornstein-
ar kristindómsins eru virðing fyrir iífi, mannllfi
og mannréttindum. Heilagur Frans frá Assisí
var svo kristinn, að hann fékk sig ekki einu
sinni til þess að stíga ofan á orm á götunni, því
að í orminum fólst líf. Svo rótgróin var þessi
virðing I honum. Kirkjan hefur ekki alltaf sýnt
þessa virðingu og því ekki ætið rækt kristin-
dóminn sem skyldi. Þetta kemur til dæmis
fram í því, sem hinir læröu kirkjufeður létu sér
um munn fara um konuna og hefur nýlega
verið rifjað upp í blöðum. Þeir gengu svo langt
að kalla konuna verkfæri djöfulsins. Öllu lengra
verður ekki komist frá kenningu Krists, sem er
eini trúarbragðarhöfundurinn, sem aldrei gerði
neinn greinarmun á körium og konum. Hvergi i
Nýja- testamentinu væri hægt að benda á slíkt
í kenningu meistarans, og gerðu þó þeir menn,
sem færðu Nýja- testamentið í letur, áreiðan-
lega mun á fólki eftir kynferði. Eins hefur
mönnum verið att út í styrjaldir og til
hryðjuverka í nafni Krists. Ég held það sé ekki
hægt að snúa nafni hans öllu meira upp á
djöfulinn, en sem betur fer eru alltaf til menn,
sem lifa eftir kenningum Krists og breyta
samkvæmt boöum hans, og á meðan á
mannkynið sér framtíöarvonir. Kristinn dómur
Árelíus heldur þarna é mynd Sigurjóns Ölafs-
sonar af Eyrarbakka, en Árellus var prestur
eyrbekkinga i ératug.
er líf í kærleika, frelsi og fegurð, með Krist að
fyrirmynd. Sá guð, sem Kristur nefndi
„föðurinn himneska", er kraftuppspretta góð-
leikans, og ríki hans er samfélag í réttlæti, friði
og gleði, kannski (einni mannssál, einu heimili,
eða heilli byggð og landi. Kristur er skuggsjá
þessa föður, ímynd veru hans í sálum og
samfélagi manna. Fagurt mannlíf í Kkingu
Krists er snjallasta listaverk á jörðu.
Tról.
26 VIKAN 7. TBL.