Vikan - 23.12.1976, Blaðsíða 18

lÍUNDlU1
7, og 8 skÚt*4 ^
y§P@* frá^^^ÉOOO,
mörgum stærðum og gerðum
MMM flU.\fJIÍIU) I j(S5g
Skrifborðsettin
yinsíeiu fyVir börn og unglinga
Hringið eða skrifið eftir nánari upplýsingum og myndaiista. '2‘,r.
Einnig getið þér komiö með yðar hugmynd og við smíðum fyrir yður
það sem þér óskið. .
Þessi húsgögn eru öll úr hardfergðum spónarplötum, bæsuð og lökk
í mörgum litum, HHH _
Ein PÚSUNI)
KRONUR
isluskilmálar,
Ath. Viö sendum hvert á land sem er.
AUÐBREKKll 63 KÓPAVOGl
Bíll ásamt bílstjóra, sem hann hafði
pantað í gegnum talstöð vélarinnar,
var ókominn. „Hann hlýtur að
koma á hverri stundu herra
Krieger,” sagði maðurinn sem
annaðist farþegaþjónustuna. „Það
eru hátíðahöld í þorpinu í dag.
Skrúðgöngur liðka ekki beinlínis
umferðina eins og þér vitið.”
Krieger kinkaði kolli og huggaði
sig við það að Samaden var við
þjóðveginn, sem lá í norður, rakleitt
til Tarasp. Þangað voru nákvœm-
lega þrjátíu og þrjár mílur. Ef lánið
léki við hann gæti hann ekið þangað
á hálftíma. En þá^yrði hann líka að
vera heppinn og ekki lenda í fleiri
skrúðgöngum eða umferðarhnútum
Maðurinn leit á sáraumbúðirnar,
sem Krieger var með um höndina.
,,Nú skil ég til hvers þér báðuð um
bílstjóra líka,” sagði hann fullur
samúðar.
„Þetta er ekkert alvarlegt. Að-
eins lítilsháttar brunasár.” Ekkert
á við það sem það hefði getað orðið,
hugsaði Krieger, og vissulega
ekkertj líkingu við það sem til stóð.
Hann horfði á rólegt andlit manns-
ins og varð hugsað til þess hvemig
svipurinn yrði ef hann segði honum
sannleikann. „I friðsömum bak-
garði fyrir aftan virðulegt hótel í
Merano, hafði verið möndlað
þannig við hurðina á bílnum mínum
að þegar sest var upp i hann og
hurðinni lokað átti að verða spreng-
ing. En tveir snáðar voru af tilvilj-
un að þvælast í kringum bílinn og
opnuðu hurðina til þess að sjá
hvernig ameriskur bill liti út að
innan. En er þeir sáu mig nálgast
skelltu þeir hurðinni aftur. Já,
þannig hafði átt að vanda mér
kveðjurnar. Hvað drengina snerti
sluppu þeir ómeiddir og aðeins lítið
brunagat á jakka annars þeirra.
Eldurinn náði ekki að læsast um
bílinn og það reyndist auðvelt að
ráða niðurlögum hans. Hann hafði
því sloppið með skrekkinn og
þennan minniháttar bruna. En
hvemig átti hann nú að komast frá
Merano? Jú, i leigubil. Það vom
aðeins tuttugu mílur að flugvellin-
um í Bolzano.” En Krieger hélt
aftur af sjálfum sér. I stað þess leit
hann á séraumbúðimar og sagði.
„Verst að nú get ég ekki troðið í
pípuna mína.”
Maðurinn hafði nú ekki eins
miklar áhyggjur út af seinkuninni.
Ameríkaninn virtist taka þessu með
þolinmæði. Hann var gjörólíkur
þeim sem höfðu komið rétt á undan
honum. „Mér þykir leitt að þér
skuluð verða fyrir þessari töf,”
sagði hann.
„Það er ekki yðar sök. Ég kem
hingað aðeins á óþægilegum tíma.
En segið mér, hvað er þessi
rússneska vél að gera í Samaden?
Þér ætlið þó ekki að segja mér að
18 VIKAN 52.TBL.