Vikan


Vikan - 26.01.1978, Blaðsíða 6

Vikan - 26.01.1978, Blaðsíða 6
KAUPIÐ ER LÁGT Launakjör eru mjög bágborin á Gran Canaria, og sem dæmi má nefna, að matsveinn, sem vinnur 12 stunda vaktir 6 daga vikunnar, hefur um 47.000 íslenskar krónur í laun á mánuði. Eflaust þætti matsveinum hér heima slík laun ekki sérstaklega há! Að vísu er ódýrara að lifa þar, t.d. eru matvörur ódýrari á Gran Canaria en hér, en þó ekki svo að miklu muni. íbúar á Gran Canaría eru í kringum 600.000, og aðaltekjulind íbúanna er ferðamannaiðnaður- inn. Það fólk, sem við kynntumst þarna, kom flest frá sveitabæjum, þar sem það hafði alist upp við fátækt, og aflar sér tekna með því að starfa á P.d.l. Margir þeirra senda hluta launa sinna heim f foreldrahúsin og hjálpa þannig fjölskyldum sínum. „LASPALMAS" í HÖFUÐBORGINNI Las Palm- as, eru mörg söfn, sem gaman er að skoða. „Pueblo Canario" Það voru ekki aðeins spánskir og breskir listamenn, sem skemmtu á Gran Canaria: Hér er Ómar Valdimarsson blaðamaður að sýna á tískusýningu í fínu pelsafyrirtæki íLas Palmas, og pelsinn, sem hann sýndi, kostaði aðeins 300. OOO krónur, en einhverra hluta vegna keypti Ómar sér hann ekki! — Ómar var valinn úr hópi gesta, til að sýna þennan pe/s — senni/ega sökum g/æsi/eika hans (þ.e. Ómarsl). (Kanaríska þorpið) hefur að geyma verk hins kunna Néstor de la Torre, fallegar hannyrðir, unnar af kanarísku kvenfólki, auk ýmissa annarra fallegra muna. i Kanaríska safninu (Museo Canario) er hægt að sjá marga forna gripi, og er fólki, sem hefur áhuga á að kynnast hinum fornu lifnaðarhátt- um og listum Kanaríeyjabúa, ráðlagt að skoða þetta safn. Þar eru einnig geymdar múmíur frá fyrri öldum. í Las Palmas er einnig safn, sem ber nafnið Hús Kölum- busar, en Kristófer Kólumbus kom við á Gran Canaria á leið sinni til Vestur Indía árið 1492. Mikið er af fallegum skemmtigörðum í Las Palmas, og einnig eru þar margar fallegar kirkjur, sem gaman er áð sjá. FERÐALAG Í FJÖLLUNUM Samvinnuferðir hafa skipulagt skipulagðarferðir upp ífjöllin, og að sjálfsögðu er fararstjóri með í ferðinni, sem lýsir öllu því, sem fyrir augu ber. Þar sem við höfðum fengið heldur hrikalegar lýsingar á fjallvegum á Gran Canaria, var afráðið að fara ekki á eigin vegum upp í fjöllin, heldur treysta rútubílstjóranum fyrir lífi okkar, hann var jú vanur þessum vegum. Við komum fyrst við í þorpinu Ingenio, þar sem við skoðuðum skemmtilegt þjóð- minjasafn, sem hafði að geyma marga forvitnilega muni. Næst lá leiðokkartil Caldera de Bandama, sem er gamalt eldfjall. Þaðan er stórfenglegt — en vægast sagt hrikalegt — útsýni ofan í eldgíg- inn, sem er um 200 metra djúpur, en þar er stundaður búskapur og óneitanlega var furðulegt að sjá sveitabýli þarna niðri á botninum! Á barmi eldgígsins er 5 kílómetra langur golfvöllur, sem er mikið sóttur, jafnt af eyjarbúum sem ferðamönnum. Frá brún eldfjalls- ins sést vel niður til Las Palmas, og þar sést einnig greinilega, hversu þéttbýlt er þarna uppi í fjöllunum. Frá Caldera de Band- ama lá leið okkartil Tejeda, sem er í 1.470 metra hæð yfir sjávarmáli. Þar er hægt að sjá yfir til eyjunnar Tenerife, þegar skyggni er gott — en að sjálfsögðu var það ekki þannig einmitt þennan dag! Við fórum ekki inn í sjálft þorpið, heldur höfðum viðkomu á sér- stökum útsýnisstað, sem eyjar- skeggjar hafa komið upp fyrir ferðamenn. Þar var á boðstólum ýmis konar varningur, sem freist- aði ferðamanna, og að sjálfsögðu voru þar gamlir, góðlegir karlar með asnana sína, ef einhvern skyldi langa á bak. Síðasti viðkomustaður okkar í fjallaferð- inni var þorpið Teror, sem er mjög fallegt, lítið þorp. Þar er hið fræga ! Maríulíkneski, sem margir hafa óbilandi trú á. Líkneskið stendur á 50-60 kg þungum silfurstalli, og er styttan sjálf alsett demöntum, gulli og fleiri verðmætum, sem hafa borist að víðs vegar úr heiminum. Algengt er, að fólk krjúpi fyrirframan altari kirkjunnar, beini augum sínum upp að líkneskinu og biðji Maríu hjálpar og lofi í staðinn að gera e-ð fyrir hana. Meðan við dvöldum í kirkjunni, urðum við einmitt vitni að einum slíkum atburði, er kona skreið á hnjánum inn eftir öllu kirkjugólfinu og muldraði þakkar- gjörð fyrir munni sér. Ekki fékkst leyfi til að mynda líkneskið, nema neðan úr kirkjunni, en þegar komið var upp í herbergið, þar sem líkn- eskið er, varð ekki hjá því komist, að maður fengi ofbirtu í augun af öllum skartgripunum og gullklæð- unum. Þessi fjallaferð var sérstak- lega skemmtileg, og mín skoðun ersú, að þeir, sem ekki hafa notið fjallasýnar á Gran Canaria, geti alls 6 VIKAN 4. TBL.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.