Vikan - 26.01.1978, Page 40

STJÖRMSR4
llnilurinn 2l.niar\ L*0.;i iril N.mlirt 21. ipril 2l.ni;ii
Þú fœrð einkennileg
skilaboð, sem þér list
ekki meira en svo á í
upphafi. Þó œttirðu
að fylgja þeim fyrir-
mælum, sem þú
færð, og munt öðlast
ríkulega reynslu.
Rr.'hhinn 22. júni J.V juli
Eitthvað heldur
óskemmtilegt mun
gerast hjá þér i
þessari viku og valda
þér miklum
hugaræsingi.
Reyndu að taka líf-
inu með meiri ró en
þú hefur gert að
undanfömu.
Þér hættir til að vera
of eyðslugjam og sóa
fjármunum þínum í
óþarfa hluti handa
sjálfum þér. Væri
ekki heillaráð að
hjálpa þeim, sem
þess þurfa?
Fátt er svo með öllu
illt, að ekki boði
nokkuðgott. Þér
hefur þótt heldur
leiðinlegt, hvernig
fór með vinskap milli
þín og vinar þíns, en
nú snýst allt á betri
veg.
Til þess em vítin að
varast þau, og skaltu
hafa þessi orð ofar-
lega í huga, þegar þú
færð freistandi til-
boð, sem er ekki allt
þar, sem það sýnist.
Gættu heilsu þinnar.
I.júni') 24.júli 24. áijú*l
Þú hefur verið
óvenju hress og
glaður upp á síðkast-
ið, enda haft æma
ástæðu til. Hins
vegar hefurðu látið
áríðandi verkefni
sitja á hakanum og
ættir að afgreiða þau
sem fyrst.
SporAclrckinn 24.okl. ÍÍ.11Ó1.
Vinkona þín leitar
eftir aðstoð þinni,
sem í fyrstu virðist
vera alveg ónauðsyn-
leg. Þó er þetta henni
mikið hugðarefni, og
ættirðu þvi að
hjálpa, ef þess er völ.
Mc>j;in 24.ú|túsl 2.V scpl.
Á vinnustað mun
óvenjulegur
atburður eiga sér
stað, sem hefur mikil
áhrif á framtíð þína.
Láttu ekki skapvont
fólk fara í taugarnar
áþér.
HoitniaAurinn 24.núc. 21.dcs.
Samkvæmislifið er
fremur dauflegt um
þessar mundir, en
mundu, að llfið er
ekki eintómur leikur.
Þú ættir að eyða
meiri tíma með
ættingjum þinum.
Heillatala er 8.
Slciniícilin 22.dcs. 20. jan.
Þeir, sem em í
kringum þig, virðast
heldur alvarlega
þenkjandi og hafa
ekki skopskynið í
lagi. Þvi ættirðu
ekki að vonast eftir
mjög líflegri viku,
a.m.k. ekki framan
af.
ValnMicrinn 2l.jan. I'í.fchi.
Þú kemst í uppnám
vegna framkomu
ákveðins aðila. Þú
hefur hingað til
treyst of mikið á
þessa persónu, sem
nú sýnir á sér allt
aðra hlið.
Fiskarnir 20.fchr. 20.mars
Þú reynir að koma
þínum málum fram,
þrátt fyrir mikla
mótstöðu af hálfu
ættingjaþinna.
Láttu ekki segja þér
fyrir verkum, og
gerðu það, sem þú
telur vera réttast.
og fann gróft efnið í jakkanum við
hömndið. Hún var svo ömgg núna,
hún var hamingjusöm og alsæl.
— Hve lengi þurfum við að dvelja
hér? spurði Lúkas allt í einu. — Ég
vil fara heim með þig, Ebba. Það er
eins og við séum að fara þangað í
fyrsta sinn.
— Við getum farið í dag, ef þú
vilt. Ég þrái líka að komast heim.
Hann hélt henni aftur í faðmi
sínum, fast og þétt upp að sér, svo
að hún sá ekki andlit hans. Enn
brann spurning á vömm hans, og
augu hans vom dimm af sorg. En
hann vildi ekki bera þessa spum-
ingu upp i dag. Ebbahafðimáttþola
nóg. Síðar fengi hann að vita, hvað
orðið hafði af hans eigin barni. Og
hvað hefði verið að því. Kannski
vissi Ebba það ekki einu sinni sjálf,
og hann vonaði, að hún skynjaði
ekki áhyggjur hans. Hún gekk með
annað barnið sitt, full af stolti og
hamingju. Hann vonaði, að svo yrði
það sem eftir væri meðgöngunnar.
Hann varð að bera angur sitt í
hljóði.
Það var eins og hún læsi hugsanir
hans, húnsagði hljóðlátlega. — Það
var hér, Lúkas. Ég bjó hér í
gestastofunni með Jóhönnu. Hún
hjálpaði mér, Lúkas, ég veit ekki
hvar... Jóhanna vildi ekki segja
mér það. En það var ekkert að
barninu, það kom fyrir tímann.
Lúkas kinkaði kolli. Það var
kökkur í hálsinum á honum. Jæja,
þá vissi hann það líka. Hann ætlaði
ekki að spyrja Ebbu fleiri spum-
inga. Kannski myndi Jóhanna segja
honum, hvar hún lagði barnið... en
hann var ekki viss um það. Best
væri að gleyma því liðna og byrja
frá gmnni.
— Jóhanna vill ekki koma aftur
með til Steina, sagði Ebba skyndi-
lega. — Ég held, að hún hafi ekki
kunnað vel við sig þar. Hún viil búa
uppi í skóginum hjá systur sinni.
Og ég....
Hún þagnaði í miðju kafi.
— Heldurðu, að þú saknir
hennar? spurði Lúkas varfæmis-
lega.
— Nei, þvert á mióti held ég, þó
það kunni að hljóma einkennilega.
Þegar ég sé hana, er ég sífellt minnt
á....
— Við skulum sjá um, að hana
skorti ekkert, sagði Lúkas. — Ég
skil vel, hvernig þér líður. Nú
skulum við koma, vina mín. Við
skulum fara og kveðja systkini þín.
Þau leiddust eftir hlaðinu í
skugganum frá húsveggnum, þar
sem sólin náði aldrei að skína.
— Það er brátt kominn vetur,
sagði Ebba. — Jólin koma bráðum.
Fyrstu jólin hans Mattíasar.
Þau litu hvort á annað og brostu.
Magda stóð við eldhúsgluggann og
sá til þeirra. Hugsa sér, giftar
ÞETTA ER
SONUR ÞINN
manneskjumar að ganga svona um
hlæjandi, eins og ástfangnir ungl-
ingar. Magda var hneyksluð á svip,
og þetta fólk átti barn sjálft og átti
von á fleirum, ef henni missýndist
ekki. Ekki hafði Ebba samt sagt
henni neitt. 0,jæja, þær höfðu haft
um annað að hugsa. Nú var arfinum
skipt og Jón og Sigriður tekin við
búinu. Þetta var ekki heimili þeirra
systkinanna lengur. En svona var
gangur lífsins og ekkert við því að
gera. En samt kenndi hún saknað-
ar. Magda þurrkaði sér um nefið og
flýtti sér að stinga klútnum í
vasann. Hún vildi ekki láta neinn
sjá, að hún stæði og berðist við
grátinn. Auk þess var rétt að taka
til mat, ef Ebba og maður hennar
vildu snæða, áður en þau fæm.
Hún snéri sér við og gekk
ákveðnum skrefum að stóra horn-
skápnum til að taka fram borðbún-
aðinn. Stórbóndinn á Steinum,
mágur þeirra, skyldi fá að sjá, að
þau höfðu það gott hér á Mattis-
garði líka!
SÍÐDEGIS lyfti Lúkas Ebbu
upp í vagninn og klifraði síðan
sjálfur upp og settist við hlið
hennar. Hann var með léttivagninn,
sem tók aðeins tvo. Þau tóku ekkert
af arfinum með sér. Hann yrði
sóttursíðar. Jón, Magda og Anders
fylgdu þeim að vagninum. Lúkas
virti þau fyrir sér, meðan þau
kvöddust, og hann sá greinilegt
ættarmót með systkinunum þremur
og Ebbu hálfsystur þeirra. Þau
vom vissulega sitt með hverju
móti, en öll höfðu þau sama munn-
bragð og beinar svipmiklar auga-
brúnir. Það duldist engum, að þau
vom af gamalli, góðri ætt. Og
hann, sem hafði ímyndað sér, að
það væri heiður fyrir dóttur frá
Mattisgarði að verða frú á Steinum!
Hann vildi helst gleyma því núna.
NÓVEMBERSÖLIN var lágt á
lofti, það var kalt og greinilegt, að
það myndi verða frost um nóttina.
Vegurinn var harður og sléttur, og
vagninn rann léttilega. Lúkas hvatti
hestana og leyfði þeim að spretta
duglega úr spori. Hann hlakkaði til
að koma heim. Hann leit á Ebbu við
hlið sér. Konan hans — hún var
hans fyrir alvöru núna! Það var eins
og lifið biði hans núna nýtt og
gjörbreytt, fullt af hamingju og
þrá. Fannst Ebbu eins og honum?
Ef hún bara vissi, hvernig hann...
Svo sá hann, að hún dró höndina út
40 VIKAN 4. TBL.