Vikan - 10.07.1980, Síða 51

Myndskreyting: Bjarni Dagur Jónsson
sinni. „Já, en þetta er pabbi! Ó, það
gleður mig að ég skuli vera að koma!
Hann er svo undurglaður. Þetta væri
með öllu fullkomið ef W kæmi líka!”
Hér átti hún við eiginmann sinn.
Henni var nú fært barnið svo hún
gæti virt það fyrir sér. „Finnst þér ég
ætti að vera kyrr vegna barnsins?”
spurði hún þá. En siðan virtist hún snúa
sér aftur að sýn sinni og sagði: „Ég get
ekki — get ekki verið kyrr héma. Ef þú
gætir séð það sem ég sé, myndi þér vera
Ijóst að ég get ekki verið hér kyrr.”
Það var bersýnilegt að þessi unga
kona „sá” eitthvað sem var henni svo
raunverulegt, svo fullnægjandi og svo
mikils virði, að hún var reiðubúin að
fórna fyrir það lífi sínu og eigin barni.
Þegar eiginmaður hennar kom inn i
herbergið sneri hún sér til hans og sagði:
„Þú lætur ekki drenginn okkar í hend-
urnar á neinum sem elskar hann ekki, er
það?” En þegar hann nálgaðist hana vék
hún honum undan og sagði: „Leyfðu
mér að horfa á þessa yndislegu birtu!”
Nú vaknar spurningin um það hvort
hér hafi einungis verið um óskhyggju að
ræða sem komið hafi fram i formi of-
sjónar. Dr. Barrett velti slíkri skýringu
fyrir sér en hafnaði henni sökum þess að
meðal þess látna fólks sem Doris sá var
manneskja sem hún átti ekki von á ?ð
sjá þarna. En þannig var mál með vexti
aðsystir hennar, Vilda, hafði látist þrem
vikum áður. Hins vegar hafði þess vand-
lega verið gætt að Doris frétti þetta ekki
sökum þess hve heilsu hennar var ábóta-
vant. Doris var því mjög hissa þegar það
gerðist sem hér verður lýst. Lafði Barrett
lýsti þessu meðeftirfarandi orðum:
„Hún ávarpaði föður sinn heitinn og
sagði: Ég er að koma. Um leið sneri hún
sér til mín og sagði: Ó, hann er svo ná-
Jægur. Svo leit hún aftur á sama stað og
sagði með undrunarsvip: Hann er með
Vildu hjá sér! Svo sneri hún sér aftur að
mér og sagði: Vilda er hjá honum. Síðan
sagði hún: Þú vilt fá mig, pabbi. Ég er að
koma.
Dr. Barrett varð fyrir svo miklum
áhrifum af því að Doris skyldi sjá Vildu
að hún safnaði saman öllum slíkum frá-
sögnum sem hún gat fundið og gaf þær
svo út í bók sem bar nafnið BANA-
BEÐSSÝNIR. Hún kom út 1926.
Þetta var fyrsta kerfisbundna rann-
sóknin á þess konar fyrirbærum. Niður-
stöður dr. Barretts voru þær, að hinir
deyjandi hafi séð í sýn látnar persónur
sem hafi komið til þess að færa hina
deyjandi til sinna himnesku heimkynna.
Hún komst einnig að þeirri niðurstöðu
að slíkar sýnir væru algengari þegar
hugur sjúklingsins er skýr og skynsam-
legur og stundum komi það fram í slík-
um sýnum sem hinn deyjandi eigi alls
ekki von á. Til dæmis undruðust deyj-
andi börn oft að sjá engla án vængja.
Þá kom einnig fram i tilfellum Barr-
etts að sýnunum fylgdi upphafning,
unaðslegar tilfinningar, ró og friður. Þá
nefndi hún einnig dæmi þess að við-
staddur ættingi eða hjúkrunarkona
fyndi einnig til þessara unaðslegu tilfinn-
inga ásamt hinum deyjandi sjúkling. og
meðsama árangri.
Þeð hefur lengi verið skoðun min að
dauðinn sé engan veginn endir allrar
mannlegrar reynslu og að við lifum
áfram að þessu lífi loknu. Ég er alveg
sammála Dag Hammarskjöld um að það
sé hverjum manni ákaflega mikilvægt að
gera sér sem fyrst grein fyrir þessu og að
þessum sannleik fylgi óhjákvæmilega
skilningurinn á því að reikningar okkar
verði ekki að fullu gerðir upp i þessu lifi.
Þaðer hverjum hugsandi manni alveg
Ijóst. með þvi einu að líta I kringum sig,
að niðurstaðan af þvi að trúa ekki á lif
eftir dauðann hlýtur að leiða til þeirrar
skoðunar að réttlæti sé ekki til.
Sú skoðun. að þetta lif sé öll tilvera
mannsins, getur því leitt til eyðileggjandi
hugsunarháttar. Ef maður telur sig
staddan í frumskógi, þar sem ofbeldi,
fals og fláræði sé eitt til nokkurs gagns
og sá sterki eigi tvímælalaust að ráða, þá
getur slikt leitt til miskunnarlauss lífs
sem getureyðilagt viðkomandi persónu.
Þeir sem trúa á annað lif, eins og
komið hefur fram í vísindalegri körinun
að meirihluti tslendinga gerir, eða telja
það beinlínis hafa verið sannað fyrir sér
sökum þess sem þeir hafa upplifað.
hljóta þvi jafnfranu að gera sér þess
fulla greina að hver er sinnar gcefu
smiður. Að áminning Páls postula um
að eins og maðurinn sái hljóti hann og
að uppskera er lögmál sem enginn kemst
undan.
En okkur gengur stundum erfiðlega
að átta okkur á þvi hvort gæfan sé okkur
hliðholl, sökum rangs mats á þvi i hverju
gæfa liggur.
Hvaða trú sem menn þykjast játa
opinberlega þá er það sannreynd að á
Vesturlöndum og \ íðast hvar annars
staðar á hnettinum eru menn fyrst og
fremst metnir eftir hæfileikum sínum til
þess að safna fé — græða. Áhrifamesti
guð Vesturlanda er Mammon, þótt þess
sé vandlega gætt að viðurkenna slikt
aldrei opinberlega.
Hér þarf að hefjasi endurmat slikra
skoðana og er það reyndar þegar hafið
meðal fjölda ungs fólks viða um heim.
Það hefur séð á lifi foreldra sinna að
gæfan er hvorki föl fyrir fé né frama.
Meðal annars af þessum orsökum
hljótum við að fagna nýjum rann
sóknum vísindanna sem færa enn nýjar
stoðir skynseminnar undir þá skoðun að
látinn lifir.
28. tbl. Vikan 51