Vikan - 05.09.1985, Page 52

□
Þ.
Barna-Vikan
að er svolítið sorglegt að oft þegar krakkar hafa
lært að lesa þá finnst þeim svo leiðinlegt að lesa
skólabækurnar sínar að þeir líta helst ekki í þær. Ég
veit að sumar námsbækur eru hundleiðinlegar en
aðrar skemmtilegar. Svo eru líka til bækur sem
nemendurnir geta sjálfir gert skemmtilegar. Kannski
eru það bestu bækurnar. Krakkar, sem eru í tíu og
ellefu ára bekk, fá flestir í hendurnar bók sem heitir
Málrækt. Þar eiga krakkarnir sjálfir að gera alls konar
verkefni, jafnvel að skrifa smásögur og yrkja Ijóð.
Það gerðu þrjár stelpur sem voru nemendur í
Klúkuskóla í Strandasýslu ífyrra og bækurnar þeirra
urðu bráðskemmtilegar. Þessar stelpur heita Victoría
Rán Óskarsdóttir, Birna Ingimarsdóttir og Guðbjörg
Ósk Hjartardóttir. Við skulum athuga hvað þær
skrifuðu og teiknuðu í málræktarbækurnar sínar.
Ófreskjurnar
Smásaga eftir Birnu Ingimarsdóttur
Ég og Guðbjörg Ósk vorum stadd-
ar í París. Klukkan tíu um kvöldið
heyrðum við þrusk í íbúðinni fyrir
neðan og urðum logandi hræddar.
Við fórum samt niður og þar sáum
við mann sem var alblóðugur og
líkur ófreskju. Við æptum því hann
var svo blóðugur og hann var líka
með hræðilegar vígtennur. Við
æptum aftur en enginn heyrði til
okkar svo við hlupum burtu eins
hratt og við gátum en maðurinn M
elti okkur. Þá sagði Guðbjörg:
Birna, við skulum fara inn í þetta I
sund þarna. Já, sagði ég og við
stukkum inn í sundið. Þá sáum við
tvo menn koma hlaupandi. Við
stukkum af stað út úr sundinu og
rétt á eftir gengum við fram hjá
öðru sundi og þá komu mennirnir
aftur í Ijós. Við hlupum í burt
dauðhræddar og þeir eltu okkur en
allt í einu sagði annar maðurinn:
„Heyriði, stelpur, þetta erum bara
við. Við ætluðum bara að plata
ykkur. Þetta er pabbarnir ykkar!!!
52 Víkan )6. tbl.