Vikan - 04.06.1987, Blaðsíða 39

farinu? Ég átti það ekki. Eigum við ekki bara
að slá saman? sagði ég. Samræðurnar voru
allar í þessum dúr.
Þá segir karlinn: Farðu og talaðu við kúb-
anska sendiherrann.
Það varð úr að ég fór til Kúbu og var þar
í fimm vikur og var þeirri stund fegnastur
þegar ég fór þaðan. Ég var gestur Castros og
hampað eftir því. Ég fékk bara að sjá það sem
ég átti að sjá. Þetta er samt ekkert alvont.
Þeir hafa gott heilbrigðiskerfi og það er eng-
inn svangur þarna. En það eru samt sem áður
átta prósent af þjóðinni sem stjórna öllum
hinum. Yfirstéttin eru þeir sem eru í flokkn-
um, hitt er bara pöpullinn sem fær náðarsam-
legast að kjósa.
er eins og að selja íslendingum fisk að ætla
að kenna búddistum að slappa af,“ segir Pét-
ur og hlær dátt.
- En varstu ekki líka að halda námskeið í
stjórnunarráðgjöf?
„Það er mitt starf. Ég held námskeið sem
lúta að mannlega þættinum í stjórnun fyrir-
tækja. Ég hef haldið svona námskeið út um
allan heim.“
- En svo ég víki nú aftur að manngildis-
hreyfmgunni: Samhygð, Flokkur mannsins -
hver er eiginlega munurinn á þessu? Eru þetta
séríslensk fyrirbæri?
„Þessi hreyfmg hefur komið upp þremur
skipulagseiningum. Flokkur mannsins eða
The Humanist Party er pólitískur flokkur,

’í'SSSíí'
,Vonsvikin í tiu minútur en höldum ótrauð áfram.
Þetta var árið 1972. Eftir þessa Kúbuför
stóðu mér margir girnilegir kostir til boða í
blaða- og fréttamennsku en ég var búinn að
fá nóg. Eg var búinn að prófa hvað það er
að hafa peninga og fina titla, frægð og ást.
Og mér hefur aldrei á ævinni liðið eins illa.
Þetta var ekki lífsfyllingin. Ég ákvað að helga
mig framgangi manngildiskenningarinnar og
kýla á það að breyta heiminum. Við fórum
út um allan heim með námskeið í andlegri
og líkamlegri slökun og íhugun. Við höfum
líklega verið nokkuð bjartsýnir þvi við byrjuð-
um á því að fara til Indlands og halda
námskeið þar og síðan víðar um Asíu. En það
manngildisfiokkur. Svo er annar fiokkur sem
heitir Græna framtíðin. Hann er svipaður
Græningjunum í Vestur-Þýskalandi, setur
umhverfis- og friðarmál á oddinn. Sá þriðji
er Samhygð - The Community - sem er félags-
leg og ópólitísk hreyfing. Manngildishreyfing-
in er eins og bíóhús, eins konar Regnbogi."
Pétur hlær, finnst samlíkingin greinilega góð.
„Þar eru margir salir og gert er ráð fyrir að
allir sem fara inn komi glaðir út eftir mismun-
andi upplifanir."
- Er það rétt að bók, sem þú skrifaðir um
lífshamingjuna, hafi selst í yfir milljón eintök-
um i Japan?
„Það er víst. Þetta er bók sem þeir kölluðu
Aðferðina til að gleðja hjartað og varð seinna
grunnurinn að Bókinni um hamingjuna sem
Iðunn gaf út árið 1981.“
Aður en varir erum við farin að tala um
pólitíkina aftur. Þegar talið berst að því
hvernig Flokkur mannsins ætli að leysa hin
ýmsu þjóðfélagslegu vandamál, sem við blasa,
færist Pétur allur í aukana.
„Veistu, það eru alls engin vandamál hér.
,Það má leysa þessi mál eins og landbúnaðar-
mál, launamál, húsnæðismál á einum eftir-
miðdegi. Menntamálin eru kannski erfiðust
viðureignar. Bilið milli menntunar og þjóð-
félagsins er orðið allt of mikið. Það verður
ekki brúað nema með róttækri endurskipu-
lagningu. Helst vildi ég stoppa allt heila
Islenskaþjóðin er
ekkifarin að sýna
hvað í henni býr. Hún
er enn að vœla.
batteríið í sex mánuði á meðan. Þjóðfélagið
og tæknin þróast svo miklu hraðar en mennta-
kerfið og pólitísku fiokkarnir sem hvort
tveggja er frá því á tímum gufuvélarinnar.
Við erum að fara inn í tuttugustu og fyrstu
öldina. Þetta er ekkert séríslenskt, það er al-
heimskreppa í menntamálum og pólitík.
Við höfum ríka tilhneigingu til að mikla
allt fyrir okkur. Við erum ekki nema tvö
hundruð og fimmtíu þúsund hræður. Ég veiti
ráðgjöf fyrirtæki erlendis sem hefur hundrað
og fimmtíu þúsund manns í vinnu.
Að sumu leyti erum við skemmtilegir stjórn-
leysingjar en undir niðri blundar þessi gamli
þrælsótti. íslenska þjóðin er ekki farin að sýna
hvað í henni býr. Hún er enn að væla. Það
er svo sem ágætt að skríða út úr kofanum en
það eru margar þjóðir sem hafa gert það.
Okkar sjálfstæðisbarátta var heldur slöpp.
Tökum til dæmis íra sem börðust við Breta
öldum saman. Þegar þeir fara að flytjast til
Bandaríkjanna fer þetta fólk beint á toppinn
í þjóðfélaginu. Það er heldur ekkert stórkost-
legt þó samvinnuhreyfingin hafi risið hér upp.
Hún er ekki íslenskt fyrirbæri og ekki jafnrétt-
isbarátta heldur. Sem einstaklingar erum við
Ijómandi elskulegt og duglegt fólk. En sem
þjóð - almáttugur - hún hefur ekki náð sam-
an enn, þrátt fyrir að við séum búin að byggja
þetta land í ellefu hundruð ár. Við erum bara
bölvaðir vælukjóar. Við erum enn í búnings-
klefanum. Við skulum bara vona að það líði
ekki önnur ellefu hundruð ár þar til við kom-
um okkur inn á sviðið. Þetta fólk kýs yfir sig
fiokka trekk í trekk; segir samt fyrir kosning-
ar að þeir svíki allt sem þeir lofa en kjósa þá
samt. Ég ætla bara að vona að það fari eng-
inn að væla ofan í kaffibollana núna.“
Þegar hér var komið urðum við að láta
tali okkar lokið. En hvort sem íilendingar
halda áfram að væla eða ekki er víst að Pétur
verður ekki með í þeim kór.
23. TBL VIKAN 39