Vikan - 21.04.1988, Blaðsíða 9

er dálítið erfitt að vera sjálfur með upp-
áhaldslag, sem þá væri kannski alltaf sama
lagið sem verið væri að syngja. En auðvit-
að eru mörg lög falleg og best er þegar
textinn fellur vel að laginu og er góður og
eftir góðan höfimd. Ég get nefnt góða
textahöfunda, til dæmis Loft Guðmunds-
son sem gerði marga góða og fallega texta.
Svo voru það þjóðskáldin okkar og af-
bragðs höfiindar eins og Davíð og Tómas.
Þetta eru auðvitað höfundar sem hafa gert
afbragðs Ijóð sem gaman er að syngja.
— Hver gerði textann ljúfa við lagið sem
oft kemur upp í hugann og þú söngst oft -
og gerir kannski enn: — Ég er kominn heim
í heiðardalainn....?
— Þann texta gerði Loftur Guðmunds-
son og það er kannski gaman að minnast á
það að þegar ég söng fyrir íslendinga í
Vesturheimi þá var það einmitt þetta ljóð
sem fólk vildi láta syngja. Það hefúr
kannski minnt Vestur-íslendingana á
gömlu heimahagana. Þetta er kannski eins
konar þjóðvísa.
Sérstakt að hlusta á mér
mun eldri mann syngja
eins og engill
— Fyrir utan sönginn hlýturðu að hafa
einhver önnur áhugamál.
— Öll mín áhugamál eru bundin við
músíkina. Ég hef gaman af að hlusta á
músik, alls konar músik. Allt sem fer vel í
eyra gleður mig og ég hlusta mikið á plöt-
ur og hef gaman af að safna plötum þó ég
eigi kannski ekki stórt safn. Ég á þó nokk-
uð af uppáhaldsplötum með tónlist sem
flutt er af uppáhaldsfólki.
— Geturðu nefnt mér einhverja söng-
vara?
— Ég hef náttúrlega dægurlagasönginn á
takteinum og get þá nefnt menn eins og
Frank Sinatra, Bing Crosby og yngri menn
eins og Tom Jones. Þeir syngja allir falleg
lög. Ég hafði þá ánægju núna þegar við
hjónin vorum í Ameríku að hlusta á Frank
Sinatra í eigin persónu og mér þótti mjög
sérstakt að hlusta á þennan fullorðna
mann. Því þó ég sé orðinn fullorðinn þá
var það alveg sérstakt að hlusta vestur í
Ameríku á mann sem er 10 eða 11 árum
eldri og syngur alveg eins og engill. Og
þegar hann var spurður á sviðinu hvort
sem fer vel í eyra
gleður mig og ég hlusta
mikið á plötur og hef
gaman af að safna þeim
þó ég eigi kannski ekki
stórt safn.
hann ætlaði ekki að fara að hætta þessu, þá
virtist hann ekki af baki dottinn. Það var
beðið um óskalög en hann svaraði því til
að bókin kæmi öll svo allir fengu sitt. Hann
sagði líka áheyrendum að fyrir tíu árum
hefði hann talað um að halda kveðju-tón-
leika en nú væri hann steinhættur slíku og
héldi bara áfram. Best væri bara ef hann
dytti niður af sviðinu þegar þar að kæmi.
Ég yrði ánægðastur með það, sagði hann.
Þetta var alveg sérstakt og mjög skemmti-
legt. Ragnheiður, konan mín, hafði einnig
sérstaklega gaman af að hlusta á þessa
hljómleika.
— Væntanlega fáum við að hlusta á þig
lengi enn. Þú ert ekki í golfl og ekki í
hestamennsku en notar ffístundirnar til að
fylgjast með og spila plötur eftir föngum.
Að lokum, hver er fjölskyldan?
— Konan mín er Siglfirðingur, Ragnheið-
ur Magnúsdóttir og synirnir eru þrír. Einn
hefur verið búsettur í Kaupmannahöín í
sex ár og er þar þjónn. Annar í röðinni býr
og starfar í Reykjavík og er fjölskyldumað-
ur. Yngsti sonurinn er við nám í Lundi í
Svíþjóð. Barnabörnin eru þegar orðin
fjögur.
— Hefur enginn sonanna tekið til við
sönginn?
-Nei, nei. Sá yngsti byrjaði aðeins að
læra á píanó en hann hætti því þegar hann
fór í nám, en allir hafa þeir unun af músík,
sem betur fer.
— Með þessum orðum þökkum við
Hauki Morthens spjallið og vonum að við
eigum lengi enn eftir að heyra hann taka
lagið.
VIKAN 9