Vikan - 21.04.1988, Blaðsíða 8

Haukur og félagar í pásu á skemmtistaönum Vin og Ölgod í Kaupmannahöfn.
og sungið. Ég hef sungið á öllum Norður-
löndunum og í Færeyjum. Já, já, ég ferðað-
ist um Noreg allan og söng, einnig í Svíþjóð
og í flnnlandi í tvö sumur. í Danmörku hef
ég reyndar sungið víða og flestar mínar
hljómplötur hafa verið teknar upp í Kaup-
mannahöfn því þá var ekki mögulegt að
taka upp plötur hér heima. Nú, og svo fór
ég með íslenskri hljómsveit til Rússlands
og við fengum þar fyrstu verðlaun í hljóm-
sveitarkeppni. Petta var hljómsveit Gunn-
ars Ormslev. Síðar fór ég aftur til Rúss-
lands og tók þar þátt í hljómleikum og
sjónvarpsútsendingu. í Finnlandi tókum
við Iíka þátt í hljómsveitarkeppni og tveir
úr hljómsveitinni fengu fyrstu verðlaun
þar, gítarleikarinn og bassaleikarinn, en
það voru margir sem tóku þátt í þessu.
Þetta voru afbragðs piltar. Já, og í Austur-
ríki hef ég sungið og Þýskalandi, Englandi
og á Spáni. Einnig hef ég farið vestur um
haf og sungið þar fyrir íslendingana í New
York, Chicago, Los Angeles og San Frans-
isco.
Árið 1982 fórum við til Kanada og vor-
um með hljómleikahald í níu borgum. Þá
var ég gerður að heiðursborgara Winni-
peg-borgar sem mér þótti mikill heiður.
Það var bæði dálítið sérstakt og skemmti-
legt að fá þessa veitingu, ekki síst vegna
þess að þessi athöfn var mjög hátíðleg og
fór fram í ráðhúsi borgarinnar. Ráðamenn
í salnum voru um fimmtíu talsins og þá
voru Vestur-íslendingar í nteiri hluta af
þeim sem jiarna réðu ríkjum. Einn af
þremur borgarstjórum var Vestur-íslend-
ingur og meirihlutinn af borgarráði og ég
8 VIKAN
varð var við að margir sem stjórnuðu
stofnunum og fyrirtækjum í Winnepeg
voru Vestur-Islendingar. Þetta var við-
kvæm stund, sem snerti mann virkilega en
einnig nijög skemmtileg.
Á ekkert eitt uppáhaldslag
— Nú höfum við spjallað vítt og breitt
um þinn langa og farsæla feril. En hver er
nú maðurinn, Haukur Morthens? Hvaðan
er hann upprunninn og hvernig stendur á
nafninu Morthens?
— Ég er fæddur á Þórsgötunni í Reykja-
vík. Faðir minn var norskur. Hann kom
hingað snemma á öldinni, árið 1910 og
var einn Jteirra sem kom hingað til að
kenna íslendingum lifrarbræðslu, en síðar
M. aðir
minn var norskur og
kom hingað snemma á
öldinni, árið 1910,
og var einn þeirra sem
kenndi Islendingum
lifrarbrœðslu.
vann hann við verslunarstörf. Móðir mín
hét Rósa og var úr Landsveit á Rangárvöll-
um. Þau eru bæði látin.
— Af því að þú syngur enn fullum hálsi,
hvað er þá á döflnni hjá þér?
— Við höfum tekið tekið lífinu með ró
undanfarið. Við vorum að flytja að nýju
inn í húsið okkar sem við leigðum á með-
an við vorum í burtu í 14 mánuði. Það
kom sér vel og við höfðum ágæta leigjend-
ur, en það þurfti að taka til og mála og
koma sér fýrir. Nú er búið að gera allt fag-
urt og frítt og ég ætla að fara að syngja í
Skíðaskálanum í Hveradölum. Þar kom ég
oft frarn á árunum 1985 og 1986. Ég talaði
við ungu mennina sem reka staðinn og við
munum koma þar fram mjög bráðlega og
syngja þar örðu hvoru. Við höldum hljóm-
leika á Hótel Borg í næstu viku með stór-
hljómsveit Útvarpsins. Þó er ætlunin að
fara til Akureyrar með hljómleika og aust-
ur um sveitir. Síðar, líklega í sumar, er
áformað að fara saman og halda nokkra
hljómleika í Þýskalandi. Og vonandi verð-
ur eitthvert framhald á hérna heirna þegar
við komum aftur. Annars er gert ráð fyrir
að ég komi affur ffarn á „Vin og Ölgod"
síðar í sumar. Nú og svo er í huganum ný
hljómplata, en bara í huganum. Það tekur
alltaf nokkurn tíma að undirbúa slíkt.
-Eftir svona langan söngferil. Áttu þá
ekki uppáhaldslag?
— Ég hef aldrei viljað gera upp á milli
þessara ágætu laga, kannski vegna þess að
það er erfitt að gera upp á ntilli þeirra.
Fólk er venjulega ósköp indælt og er að
biðja mig um að syngja sérstök lög og þá