Vikan - 28.09.1939, Blaðsíða 13

Nr. 39, 1939
VIKAN
13
Frú Vamban iðkar heimaleikfimi.
Jómfrú Pipran: Ef yður langar til að grrennast, frú Vamban, ættuð
þér að reyna að gera leikfimi eftir grammofóninum.
Frú Vamban: Ég hefi nú aldrei botnað neitt í því.
Binni: Flýttu þér! Á stað með fóninn. Komdu inn í skápinn. Við
skulum segja henni til.
Pinni: Ég er viss um, að mömmu finnst ágætt að fara í heljarstökk.
Hún verður einhver íþróttahetjan.
Grammófónninn: Hælana saman. Armana fram og beygja sig niður
í gólf.
Frú Vamban: Gólf? Það munar ekki um það!
Binni (hvislar): Stöðvaðu fóninn, nú tökum við við.
Pinni: Á bakið og upp með fætuma. Hærra — hærra og hvílið á
herðunum.
Frú Vamban: Aldrei hefi ég nú vitað annað eins.
Kalli (hvíslar): Mér heyrist þetta vera Pinni.
Pinni (skipar fyrir): Hægri hendina á gólfið! Upp með þá vinstri!
Upp með vinstri fót — hátt — gerir ekkert með ljósakrónuna.
Frú Vamban: Ég er nú bara að gefast upp.
Pinni: Á magann. Andlitið að gólfinu. Lyftið höndunum. Nefið í
gólfið.
Frú Vamban: Eru það nú æfingar!
Kalli: Uss, Milla. Nú tek ég við.
Pinni: Nei — aftur á bak.
Frú Vamban: Ég get ekki hvort tveggja.
Kalli: Að skápnum og opna hann.
Frú Vamban: Eruð það þið? Sagði ég ekki,
að þetta væri allt gabb.
Kalli: Svona — einn, tveir. Berjið.
Frú Vamban: Hvað er þetta? Þetta er nú
óþarfi.
Milla: Þetta er ágæt æfing, frú Vamban.