Vikan - 18.04.1940, Blaðsíða 11

VIKAN, nr. 16, 1940
11
Vamban skipstjóri grefur brunn.
f Vamban: Þegar fatan fyllist, dragiS þið
hana upp, hellið úr henni og rennið henni
niður aftur.
Pinni: Sjáðu til vinarins, — hann hendir fötu
i hausinn á pabba, og auðvitað verður okkur
kennt um það.
Vamban (niðri í brunninum): Æ, æ! Eruð
þið vitlausir. Bíðið þið við!
Pinni: Datt mér ekki í hug!
Vamban: Hver henti fötunni í hausinn á
mér? Ég þarf ekki að spyrja að því. Þorpar-
arnir eru flúnir.
Kalli: Ég skal ná í þá, skipstjóri, með
galdraflautunni minni. Heyrðuð þér?
Vamban: Já, ég heyrði vælið.
Kalli: Noti maður heilann, er allt í lagi. Þér
ættuð að fá mig fyrir lífvörð. Ég tek tíkall á
mánuði.
mffiffliSííiiIi
,t lciW?
Vamban: Nú getur þú tekið við, Kalli, og
haft auga með strákunum. Þú færð borgun.
Kalli: Mín er ánægjan, hr. skipstjóri.
Pinni: Eitt skref enn, vinkona, og þú hefir
fiskinn, — og þú herðir á, Binni.
Binni: Allt i lagi með mig, vinur.
Kalli: Gjörið svo vel, hér er tóma fatan.
Átti ég að fá fimm-kall fyrir verkið ?
Pinni: Þú skalt fá ósvikin laun, ljúfurinn.
Binni: Svona, Kalli litli, sérðu dýrið, niður með þig. Við stönd- Vamban (niðri): Hjálp, umsjónarmaður, hjálp! Mosaskeggur! Hjálp!
um þó við það, sem við gerum, en þú kastar allri skuldinni á Kalli (niðri): Hjálp, jómfrú Pipran, hjálp!
okkur. Milla: Gefið þið mér líka, þá skal ég ekki segja neitt.