Vikan - 18.04.1940, Blaðsíða 19

VTKAN, nr. 16, 1940
19
Tröllkonuhlaup í Þjórsá.
I SUMAKSÓL. Framh. af bls. 17.
lieitið um kvöldið að Fellsmúla. Þar ætl-
uðum við að gista hjá gömlum vinum mín-
um frá bemskuárunum, Ófeigi prófasti og
konu hans. Á Fellsmúla var fyrsta síma-
stöð á leið okkar. Á leiðinni á milli Galta-
lækjar og Fellsmúla, vorum við á milli von-
ar og ótta um, hvaða fregnir síminn færði
og þá ekki sízt frá Reykjavík. Og þegar
við komum að Fellsmúla, voru fréttirnar
talsvert alvarlegar, þó þær hefðu vitan-
lega getað verið miklu verri. En þær voru,
að þetta væri mesti jarðskjálfti sem komið
hefði í Reykjavík, og talsverðar skemmdir
hefðu orðið þar. Þessi jarðskjálfti varð til
þess, að vekja nokkra — en því miður
allt of fáa Reykvíkinga til umhugsunar
um það, hver hætta höfuðstað landsins
getur stafað af þessu ægilega náttúruafli,
og fóru þeir að leita fyrir sér um tryggingu
á húsum sínum gegn jarðskjálfta. Og jafn-
vel vakti hann bæjarstjórnina — en aðeins
um stundarsakir. Eitt félag erlent er hafði
hér umboðsmann, vildi taka slíkar trygg-
ingar og það með góðum kjörum. Ég borga
engin útgjöld með betra geði en þær 38
krónur, sem ég borga árlega fyrir 45 þús.
kr. jarðskjálftatryggingu á húsi mínu.
Annars er alveg furðulegt tómlæti for-
ráðamanna bæjarins í þessu máli. Að þeir
skuli ekki hafa tryggt bæinn fyrir hættu af
I Tilkynning.
1 jþeir kaupendur Vikunn- 1
| ar, sem skulda 2 níán- i
| uði eða meira, verða að §
greiða til innheimtumanna \
I eða semja um greiðslu á |
afgreiðslu blaðsins, því að jj
annars verður hætt að i
I senda þeim blaðið. j
1 Úty á^ustjóhnin. {
\ Afgreiðsla: í
= Austurstræti 17. I
*V<iiiiiiiiiiiiiiiinmiiiiiiinimiiiiiiiiiiiiiiiii,,lll,lll,llllllll|lllllllllllllllllllllllllllkv>
jarðskjálftum, um leið og hann var tryggð-
ur fyrir eldshættu. Hvar stæðu íbúar
Reykjavíkur, lánsstofnanirnar, — og land-
ið, ef Reykjavík félli að meira eða minna
leyti, eða stórskemdist af jarðskjálfta? Og
þetta getur skeð á einni mínútu!
Þó er alltaf verið að minna á þetta.
Hinir ægilegu jarðskjálftar í Tyrklandi í
vetur eru síðasta áminningin frá náttúr-
unnar hálfu.
Og fyrir skömmu birtist í einu dagblað-
anna prýðileg ritgerð um þessa hættu, eftir
ungan, efnilegan jarðfræðing, Sigurð Þór-
arinsson. Honum lízt ekki vel á „horn-
gluggahúsin í Reykjavík" til að standast
jarðskjálfta, og hann fullyrðir, að mörg
hús í sveitum landsins séu „svo frá gengin,
að þau þola ekki meðal jarðskjálftakipp,
hvað þá meira.“
Ekki hefi ég orðið þess var, að ritgerð
Sigurðar hafi vakið neina eftirtekt. Hér
er flotið sofandi að feigðarósi, og fyrst
rumskað, þegar skaðinn er skeður.
Jú, eftir á að hyggja. Einn af starfs-
mönnum útvarpsins gat um hana í útvarp-
inu, og las upp úr henni stuttan kafla, þó
ekki þann — ef ég man rétt — sem mest
þörf var á að lesa og var um það, hvaða
varúðarreglur fólk á að viðhafa þegar
jarðskjálfta ber að höndum. Annars hefði
átt að lesa alla ritgerðina upp í útvarpið.
Hún átti meira erindi til landsmanna en
margt af því, sem þar er flutt.
Þarna var nú einn útúrdúrinn enn þá,
en þeim fer nú að fækka, því nú er sagan
rétt á enda.
Eftir ágæta hvíld á Fellsmúla og lang-
an og rólegan svefn — sem varla hefði
orðið, hefði ég ekki treyst á áheitið sí§-
asta á Strandarkirkju — héldum við Högni
daginn eftir niður að Marteinstungu í Holt-
um. Þar býr systir mín og maður hennar
á óðali foreldra okkar. (Sagnir segja, að
Marteinstunga hafi áður fyrr heitið Sótt-
artunga. Þá á kirkjan að hafa verið í
„gömlu Pulu“ — orðið Pula kvað vera
írskt og þýða Tjörn, — sem nú er í eyði,
og var norðvestan við Köldukinn. En reim-
leikar í Pulu áttu að hafa verið þess vald-
andi, að flytja varð kirkjuna, og segja
sagnirnar að Marteinn biskup Einarsson
— þetta á að hafa verið í hans biskups-
tíð — hafi fyrirskipað að flytja kirkjuna
á þann bæ í sókninni, sem eigi yrði komist
heim að, nema eftir brú — upphleyptum
vegi, en sá bær var Sóttartunga. Jafnframt
á hann að hafa gefið skipun um, að breyta
bæjarnafninu í Marteinstunga (þ. e. fyrri
hlutan af nafninu í höfuðið á sjálfum sér).
— í Marteinstungu gistum við síðustu
nóttina í ferðinni, og þar skildum við hest-
ana eftir til að hvíla sig og taka sig eftir
ferðalagið. En morguninn eftir fórum við
niður á vegamót Landbrautar og Suður-
landsbrautar, móts við Meiri-Tungu, og
tókum okkur far með Fljótshlíðarbíl frá
B.S.R. til Reykjavíkur. Höfðum við þá ver-
ið 14 daga í burtu, og í 12 daga í röð hafði
aldrei dregið fyrir sólu, eins og áður er
getið.
Er þetta önnur skemmtilegasta ferð,
sem ég hefi farið. Hin var fyrsta hring-
ferð Ferðafélags Islands 1936. Um þá ferð
ritaði Árni Óla ágæta ferðasögu. í Lesbók
Morgunblaðsins s. á.
„Höfum vér nú hér lok þessarar frá-
sagnar, ok þakki nú hverr, sem vert
þykkir.“
Ráðningar á þrautum á bls. 4.
Lausn á 1. þraut:
775
33
2325
2325
25575 ~
Lausn á 2. þraut:
Lausn á dæmi 2:
Það má auðveldlega sjá,
að þessir þrír fletir A,
B og C, eru alMr jafn
stórir (hafa sama flat-
armál).
Lausn á 3. þraut:
• • • • Mynd 1 sýnir upphaflega
• • • • pyramídann. Mynd 2 sýn-
• • • • ir af stöðuna, þegar enda-
punktarnir í neðstu röð-
inni á mynd 1 hafa verið
fluttir hvor sínu meginn við topppunktinn.