Vikan - 11.07.1940, Blaðsíða 4

4
VTKAN, nr. 28, 1940
Á olíusvæðum Rúmeníu kemur það stundum fyrir, að allt í einu gjósa upp daunillir, svartir pyttir með fram vegunum. Það er ein af olíuleiðsl-
unum, sem hefir sprungið og eins og mý á mykjuskán flykkjast tötraleg zigeunabörn í kringum þá og fylla krukkur með þessum dýrmæta vökva.

Olíborarnir. Aðal eigendur olíuiðnaðarins eru út-
lendingar. Aðeins 15% af fjármagninu er í hönd-
um Rúmena. 47% er enskt-hollenzkt.
Þegar olíulindirnar eru orðnar tómar, það er að segja, þegar ekki borgar sig lengur fyrir olíu-
hringana að starfrækja þær, eru þær seldar smáfyrirtækjum eða bændum, sem með hestafli reyna
að dæla úr þeim síðustu dropunum. Eftir tíu ár verður, að áliti sérfræðinga, engin olía í Rúmeníu.
Olíuverkamaður. 1 olíuiðnaðinum vinna ekki nema Olíulindirnar við Moreni voru til skamms tíma miðstöð rúmenska olíuiðnaðarins. Nú eru dæl-
25,000 manns, aðallega bændur, sem stunda land- urnar í sumum tumunum aðgerðarlausar, og eftir nokkur ár stöðvast hinar líka. Tekst að finna
búnað jöfnum höndum. olíu annarsstaðar? 1 Moreni flæddi olían yfir landið, og það líða tugir ára áður en gróður þrífst þar.