Vikan - 11.07.1940, Síða 15

VIKAN, nr. 28, 1940
15
vissi betur. Ég sagði við sjálfan mig: Litli
maðurinn með tréfótinn, sem kom og sótti
Pepitu litlu, hefir enginn annar verið en
minn gamli vinur Jan Peters.
— Jæja, sagði Jan skjálfraddaður. —
Skjótið mig, en látið Pepitu vera í friði.
Papuaner-Tom settist og hafði byssuna
á hné sér. — Pepitu? Ég geri Pepitu
ekkert. Allt í einu brann eldur í augum
hans. — Ég er kominn til þess að sækja
tréfótinn, Jan. Láttu mig hafa hann.
— Tréfótinn?
— Losaðu hann strax! Ég get verið
óþolinmóður.
Jan fölnaði. Hann losaði tréfótinn, en
fór að engu óðslega. Papuaner-Tom tók
við honum og skoðaði hann vandlega. Svo
varð hann lymskulegur á svipinn: — Hann
er ekki úr tré. Þetta er kork.
— Já, ég veit það, sagði Jan.
— Það er tréfóturinn, sem þú varst með,
þegar Charlie Brown sló þig, sem ég vil
f á. Hvar er hann ?
— Hann er búinn að vera.
Tom miðaði skammbyssunni á Jan.
— Búinn að vera? Við hvað áttu?
— Hann brotnaði, þegar ég fór upp í
bátinn, sem var aftan í skútunni hans
Browns. Hann lenti í klemmu við eina
þóftuna og brotnaði. Svo fleygði ég hon-
um — seinna.
— Jahá! sagði Papuaner-Tom. — Þú
fleygðir honum, þegar þú varst búinn að
hirða perlurnar. Þú fannst þær, var það
ekki?
Jan starði óttasleginn á illilegt andlit
Toms.
— Þú hefir keypt þessa eign fyrir pen-
inga, sem þú fékst fyrir perlurnar. Þaðan
fékkstu peningana! En Jan minn góður, þú
verður að skipta á milli okkar. Þú álítur
ef til vill, að ég eigi engan rétt á þessum
perlum, en það átt þú ekki heldur. Paseal
átti þær.
— Paseal er dauður, sagði Jan. — Ég
fór til eyjarinnar og fann hann — með
hníf í bakinu. Ég hefi leitað fyrir mér.
Hann átti enga fjölskyldu, enga erfingja.
— Og svo gerðir þú sjálfan þig að erf-
ingja, sagði Papuaner-Tom. — En ef ég
geri mig svo að þínum erfingja, að eign-
inni hérna — og Pepitu? Hann ógnaði Jan
46. krossyáta
Vikunnar.
Lárétt: •
1. Konungur. -— 5. 1 frystihúsi. ■—•
9. Saurgar. — 10. Þefi. —- 12. Prik.
— 14. Munngát. — 16. Hinn illi. —
18. Leyfi. — 20. Ákvaö. — 22. Brún.
•— 23. Tónn. — 24. Algeng sk.st. —
26. Mannsnafn, þgf. — 27. For. —
28. Sjálfhælinn maður. — 30. Tóm.
— 31. Mana. — 32. Ásökun. :— 34.
Utan. — 35. Forsetning. — 37. Sjúk-
dómur, þolf. — 40. Verkfæri. — 43.
Koma fyrir. •—• 45. Landamerki. —
46. Fugl. — 48. Einangrunarefni. —
50. Tveir eins. — 51. Ónefndur. —
52. Húsdýr. — 53. Mannsnafn. — 55.
Elska. — 57. Veizlan. — 58. Verk-
færi. — 60. Toga sundur. — 61. Hóp-
ur. -— 62. 1 á. — 63. Fjörugt. — 64.
Töframaður.
Lóðrétt:
2. Lendir (í). — 3. Nema. — 4. 1 djúpið. —
5. Hrúga. — 6. Ungviði. — 7. Maðkur. — 8. Lyfta.
— 11. Leiðin. — 12. Nytjajurt. — 13. Tímamælir.
— 15. Gráta. — 17. Sáðlendi. — 18. Halda. —
19. Mannsnafn. — 21. Hrímuð. — 23. Síkið. —
með byssunni. — Þér lízt ekki á það! Þetta
er kannski ekki svo auðvelt. Við erum ekki
á Astral-eyjunum. En . . . Hann beygði
sig eldingarfljótt, greip tilbúna fótinn og
reif reimina af honum. Svo fleygði hann
fætinum og stóð upp. — Ég veit, að þú
hreyfir þig ekki mikið, meðan ég fer inn
og tala við Pepitu.
Jan fylltist ótta vegna Pepitu. Svipur
Toms var illmannlegur. Honum ægði við
því að hugsa sér Pepitu í höndum þessa
þrælmennis. Hann þreif tréfótinn, stóð
upp og ...
Papuaner-Tom hrökk aftur á bak og
lyfti skammbyssunni . . . og á sama augna-
bliki kvað við skot.
Skammbyssan féll úr höndum Toms á
gólfið og með vinstri hendinni greip hann
bölvandi um þá hægri, en blóðið lak úr
henni. Pepita stóð í dyrunum með byssu
í hendinni. Hún var náföl.
Þrír innfæddir menn komu hlaupandi
neðan úr garðinum.
— Takið hann höndum, hrópaði Jan.
Þeir réðust á Papuaner-Tom, áður en
hann gat áttað sig. Hann var varnarlaus,
því að hægri handleggurinn hékk máttlaus
með hliðinni.
Jan hneig aftur niður í stólinn. — Lokið
hann inni í eldiviðarhúsinu, sagði hann
þreytulega, — og náið síðan í lögregluna.
Hinir innfæddu fóru með Tom öskugrá-
an af vonzku. Pepita flýtti sér til Jan.
— Ég er aumur maður, sagði hann
daufur í dálkinn. — Ég get ekki einu sinni
varið þig.
— Þú ert bezti og hugrakkasti maður-
inn, sem ég hefi nokkumtíma kjmnzt,
sagði hún. — Og nú förum við bráðum
heim til Eijglands og þá þurfum við ekkert
að óttast.
— Pepita, sagði Jan, — ef þú hefðir
25. Hraustur. — 28. Tveir eins. — 29. Fleirtölu-
ending. — 31. Fugl. ----- 33. = 30. lárétt. — 36.
Afkimi. ■— 38. Samtenging. — 39. ögn. — 40.
Hugur. — 41. Tveir eins. — 42. Bústað. — 43.
Húsgagn. — 44. Fræ. — 46. Höfuðskepna. — 47.
Skipta. — 49. Ljúga og svikja. — 52. Hress. —
54. Hreinsað til. — 56. Ekki heldur. 60. Hvíl.
Lausn á 45. krossgátu Vikunnar.
Lárétt:
1. Siglingamálin. — 11. Sól. -— 12. Aða. — 13.
Kál. — 14. Sef. — 16. Jade. — 19. Amma. — 20.
Inn. — 21. Þol. — 22. Efi. — 23. Má. — 27. Um.
— 28. Ask. — 29. Forusta. — 30. Ina. — 31. Ni.
— 34. In. — 35. Bræðslusíld. — 41. Alias. — 42.
Sauma. — 43. Skipareisur. — 47. Tá. — 49. Ba.
— 50. Éta. — 51. Sjósókn. — 52. Lem. — 53. Ta.
— 56. NB. — 57. Exi. — 58. Gil. — 59. Sog. —
61. Illi. — 65. Grön. — 67. Not. — 68. Orm. —
71. Ata. —73. Und. — 74. Fiskimaðurinn.
Lóðrétt:
1. Sóa. — 2. Ildi. — 3. La. — 4. Iða. — 5. Na.
— 6. Ak. — 7. Már. — 8. Ál. — 9. Ismi. — 10.
Nem. — 11. Sjómannastéttin. — 15. Farmanna-
samband. — 17. Enn. — 18. Vorull. — 19. Afi.
— 24. Ási. — 25. Borð. — 26. Ætis. —• 27. Uni.
32. Drakk. — 33. Glaum. — 35. B.I.S. — 36.
Æsi. — 37. Sóa. — 38. Une. — 39. Iss. —- 40.
Dur. — 44. Pija. — 45. Kæstir. — 46. Ilka. •—-
48. Áta. -— 49. Ben. — 54. Uxi. — 55. Vog. —
57. Elti. — 60. Grun. — 62. Lof. — 63. Ári. —
64. Átu. — 66. önn. — 68. Ok. — 80. M.M. —
71. Að. — 72. Ar.
Svör við spurningum á bls. 12.
1. 1881.
2. Ladoga, í norðvestur Rússlandi.
3. 30. janúar 1933.
4. Franska er mál hins opinbera,
ennfremur er töluð þar negra-
málýzkan ,,Creole“, sem er blend-
ingur úr frönsku, spænsku og
máli hinna innfæddu.
5. 1786.
6. María Stuart.
7. Alþjóðadómstóllinn í Haag.
8. 9. nóvember 1794.
9. Wilhelm af Oranien.
10. Elysée-höllin.
ekki verið, þá væri ég enn þá óbreyttur
sjómaður. Þá hefði ég ekki misst fótinn
og þá væri ég ekki eins hamingjusamur
og ég er. Pepita — ég er gæfusamur —
og þegar við komum til Englands, verður
þú að bera perlurnar á hverjum degi.
Pepita lagði vangann að kinn hans og
brosti.