Vikan - 04.09.1941, Side 8

8
VTKAN, nr. 36, 1941
Rasmína ætlar að halda veizlu.
Gissur: Ö, það er gott að vera heima. Þá gleym-
ir maður öllum áhyggjum. Lifið væri ein ham-
ingjusæla, ef engin skyldmenni væru til.
Hasmína: Ó, góði minn! Það koma gestir i kvöld. Ég
keypti nýtt borðstofuborð, en það gleymdist að senda
það. Ég verð að fá það fyrir kvöldið.
Gissur: Gleymdu ekki, að mér er. illt í fætinum.
Ýttu mér ekki svona fast.
Rásmina: Ég gleymdi líka að kaupa rafmagns-
perur. Keyptu nokkrar.
Rasmína: /E, dóttir góð! Þú vildir víst ekki fara í
búð fyrir mig? Ég sendi pabba þinn, en ég gleymdi að
biðja hann að kaupa pentudúka.
Dóttirin: Já, og á ég ekki að kaupa matskeiðar líka?
Þú sagðir, að þig vantaði þær.
Dóttirin: Þú gleymdir líka að biðja um ávexti. Ég kaupi
þá líka.
Rasmína: Ó, já. Og hvemig hefi ég getað gleymt sígarett-
unum? Keyptu þær lika.
Rasmína: Skyldi ég hafa gleymt
nokkru? Ég veit, að ég hefi allan mat-
inn . .. Ó, drottinn minn dýri! Ég verð
að fá sósukönnu. Mig hefir vantað hana
lengi.
Rasmína: Stína, ég þarf að senda yður í búð. Ég gleymdi Rasmína: Ó, ég hefi engin spil. Ég gleymdi Kjallarameistarinn: Já, frú. Þér gleymduð að
að fá nýja sósukönnu. t íNÍ þeim. kaupa blóm eins og þér ætluðuð í gær.
Stína: Ég held líka, að þér hafið gleymt að kaupa kerti Rasmína: Ó, ég gleymdi því, og það minnir mig
til að hafa á borðið, frú min góð. Ég skal kaupa þau. á, að ég gieymdi að fá aukabolla.
Rasmína: Ó, guð komi til, ég gleymdi Rasmína: Þér segið, að maðurinn minn, dóttir mín, vinnukon-
að fá ísinn. Jæja, ég fer sjálf í búðina an mín og kjallarameistarinn minn hafi verið hér og að það sé
og sé um, að allt sé í lagi. búið að senda allt, sem þau báðu um.
Kaupmaðurinn: Já, frú, allt saman. Það ætti að vera komið
heim til yðar núna.
Búðarstúlkan: Já, sendillinn fór fyrir tíu mínútum síðan.
Rasmína: Hvar eru allar vörurnar? Ég veit, að
þær eru komnar.
Þjónninn: Já, þær komu, frú. En þér gleymduð að
skilja eftir peninga, svo að þeir fóru með þær allar
aftur.