Vikan - 18.02.1943, Blaðsíða 15

VIKAN, nr. 7, 1943
15
Gott ráð til þess að
öðlast vini.
Framhald af bls. 10.
unarsvip — og það verður að játast,
tortryggnissvip — á andliti hans, er
hún í fyrsta skipti sagði: „Þú ert
ibara góður „bridge“-spilamaður, Al-
ivin“. (Þau höfðu áður háð mestu
Iskærur sinar við spilaborðið).
Hann var að eðlisfari ekki neinn
handíðamaður, en er hann vann heil-
an morgim við að gera við fjaðrirn-
ar í bólstruðum stól, þá lét hún hann
heyra nokkur hvetjandi viðurkenn-
'ingarorð. Brátt varð hún ekkert
feimin við að láta hann heyra, að hún
teldi sig ánægða yfir að eiga hann
sem eiginmann.
' Og þött hún sæi þessa aðferð hafa
bætandi áhrif á skap hans og hann
leggja meira að sér, segist hún ekki
hafa kunnað að meta hana fyllilega,
fyrr en hann fór að segja líkt við
hana.
I fyrsta skipti, sem hann við mat-
arborðið leit á hana og sagði:
„Þetta er svei mér þá sá bezti búð-
ingur, sem ég hefi nokkurn tíma
bragðið,“ þá varð hún svo gagntek-
in af hamingju, að hana langaði til
þess að faðma hann að sér.
Og hún hugsaði: „Fyrst þessi við-
.urkenning frá hans hálfu getur gert
mig svona hamingjusama, þá hlýtur
mín viðurkenning að hafa góð áhrif
á hann.“
Svo hún hélt áfram uppteknum
hætti. Hún sagði það ekki, þegar
engm ástæða var fyrir hendi, en not-
aði hvert tækifæri til þess að viður-
kenna — og láta hann vita, að hún
kjmni að viðurkenna og meta það
góða, sem hann gerði.
Nú eru þau ein þeirra hamingju-
sömustu hjóna, sem ég þekki. Hin
gagnkvæma og heiðarlega viðurkenn-
ing þeirra. á góðum gjörðum hvors
um sig, hefir spunnið gullið net sitt
um þau, svo að hjónaband þeirra
stendur á föstum grundvelli.
Ég skil ekki, hvers vegna fólk læt-
ur ekki oftar í ljós viðurkenningu
sina á gjörðum hvors annars.
Það er gjöf, sem hver maður dáir,
og hún kostar ekki einn eyri.
Og vissulega eru óendanlega mörg
tækifæri til þess að láta hana í ljós.
Þér getið sýnt viðurkenningu manni
yðar, konu yðar, börnum, nágrönn-
um, vinum og starfsfólki.
Ég get heldur ekki hugsað mér
neitt, sem hefir meiri laun í för með
sér.
Ein af hinum óhjákvæmilegu af-
leiðingum viðurkenningar er sú, að
þér hljótið meira af þeim gæðum,
sem þér viðurkennduð svo vingjam-
lega. Viðurkenning yðar var gefin
alveg sjálfkrafa. En svarið er, að þér
hljótið meira af þvi, sem þér viður-
kennduð að væri gott.
Með þessu sannast hið fomkveðna:
„Þvi meira, sem þú gefur, þeim
mun meira mun þér hlotnast."
Flugvélamar — og guð.
Frank Gervasi, fréttaritari Col-
lier’s, spurði Smuts hershöfðingja
um möguleika Bretlands til að vinna
striðið. Hinn frægi Suður-Afríku-
maður svaraði:
„Við vinnum áreiðanlega. Guð er
með okkur."
„Fyrirgefið, hershöfðingi,” sagði
Gervasi brosandi, „en hve margar
flugvélar á guð?“
Einn regndropi —
í Pedro á Ch’ile var reist myndar
stytta vegna eins regndropa. Eftir
300 ára þurrk féll regndropi úr lofti
þar árið 1925 — og var styttan reist
í heiðursskyni við hann.
rttrvaí
er komið út!
1 Úrvai, 1. hefti þ essa árs flytur 25 1
fróðlegar og skemmtilegar |
J greinar um ýmiskonar efni |
| og sögur. |
: / :
I Urval er 128 blaðsíður og kostar I
að eins kr. 7,oo.
1 -2
| Úrval er tvímœlalaust fróðlegasta |
jr =
og skemmtilegasta tímarit, !
sem út hefir komið á Islandi. f
»
E
s
W- AUGLÍSIÐ 1 VIKUNNI -»■
Auglýsing
um umferð í Hafnarfirði.
Bæjarstjórn Hafnarf jarðar hefir með tilvís-
un til 7. greinar umferðalaga nr. 24 frá 1941,
samþykkt að eftirfarandi vegir í Hafnar-
firði skuli teljast aðalbrautir og njóta þess
forréttar, að uinferð bifreiða og annarra
ökutækja frá vegum, er að þeim liggja, skuli
skilyrðislaust víkja fyrir umferð aðalbraut-
ar, eða staðnæmast áður en beygt er inn á
aðalbraut, ef þess er þörf:
Eeykjavíkurvegur frá vegamótum
Norðurbrautar,
Strandgata og Suðurgata suður á
Reykjanesbraut á Hvaleyrarholti.
Fyrirmæli þessi gilda frá miðnætti aðfara-
nótt miðvikudags 17. febrúar 1943.
Logreglustjórinn í Hafnarfirði, 9. febrúar 1943.
Bergur Jónsson
iiiiiiiliiliitfitriiirriirrriiiiitiitiYmii'i
ir 1‘iHMinr it mii •trrMirut»*ir(i<*