Vikan - 25.05.1944, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 21, 1944
Barnagælur.
Litla góða ljúfan min,
láttu hljóðin dvina,
kannske móðir kalli þín
á keipaskjóðu sína.
Kveða skal við kindina
kvæðis litla myndina,
sá mun forðast syndina,
sjáðu í gluggagrindina.
Góða barnið er hann,
aldrei hjá því fer hann,
blómanafnið ber hann
og bæjarprýðin er hann.
Vertu kyrr og gráti gleym
grundin fögur tvinna;
bráðum kemur babbi heim
barnið sitt að finna.
Við hann afa vertu frýn,
virtu þína ömmu,
kysstu hann pabba, kindin mín,
og klappaðu henni mömmu.
Hættu að gráta, Litli Láfi,
ljósið kemur senn,
fólkið er á ferðastjái
fram um bæinn enn.
Fjórar skónálar fyrir gullkamb.
Einu sinni var karl og kerling í koti sínu;
þeim hafði fargast svo fé, að þau áttu ekki ann-
að eftir en einn gullkamb, sem kerlingin hafði
lumað á. Þegar allt var þrotið annað, fær hún
karlinum kambinn og segir honum að kaupa
þeim fyrir hann eitthvert bjargræði, sem þau
geti lengi búið að. Karlinn fer af stað með kamb-
inn og gengur, þangað til hann mætir manni, sem
teymdi kú. „Falleg er kýrin þín, kunningi,“ segir
karl. „Fallegur er og kambur þinn,“ segir komu-
maður. „Viltu skipta?" segir karl. Komumaður
lét þess albúinn; fær svo karl kúna, en komu-
maður kambinn. Heldur nú karl áfram, þangað
til hann mætir öðrum manni, sem rak tvo sauði.
„Fallegir eru sauðimir þinir, kunningi," segir
karl. „Já, en falleg er og kýr þin, karl minn,“
segir komumaður. „Viltu skipta?" segir karl. „já,“
segir komumaður, og fóru þau kaup svo fram.
Karl var hróðugur af þessum kaupum og hélt,
að nú gæti hann klætt sig og kerlingu sína. Enn
heldur hann þó áfram og mætir manni, sem hefir
með sér fjóra hunda, fara eins svör þeirra og
skipti og áður er frá sagt. Þóttist karl hafa
veitt vel, að hann fékk hundana og hélt, að nú
gæti hann rekið frá túninu. Enn heldur karl
áfram þangað til hann kemur að bæ einum, var
bóndinn í smiðju að smíða skónálar. „Fallegar
eru skónálar þínar, bóndi,“ segir karl. „Fallegir
eru og hundar þinir," segir bóndi. „Viltu skipta,"
segir karl. Bóndi var fús til þess og lét fjórar
skónálar fyrir hundana. Karl varð glaður af þessu
happakaupi og hélt, að nú gæti kerling nælt
undir skóna sína. Heldur hann svo heim á leið;
var þá lækur á leið hans og stekkur karl yfir
hann, en um leið duttu nálarnar úr barmi hans
ofan i lækinn, svo karl kom tómhentur heim
til kerlingar. Segir hann henni nú allt af sínum
förum, og þótti henni þó þyngst að missa nálarn-
ar. Lögðu þau þvi bæði af stað að leita og börn
þeirra með þeim; fóru þau svo til lækjarins og
kom það ásamt, að bezt mundi vera, að þau
stingju höfðunum ofan i lækinn og iituðust svo
um eftir nálunum. Þau gerðu svo, en drukknuðu
öll í læknum. (Úr þjóðs. Jóns Ámasonar).
tír ýmsum áttum.
Tveir menn voru á gangi og dáðust að ýmsu
í náttúrunni. „Það er merkilegt," sagði annar
þeirra, „að guð skyldi geta skapað þetta allt á
233.
KROSSGÁIA
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. stía. — 5. kæra. ■—■ 9. eyðir.
— 13. mannsnafn (e.f.). — 15.
láta sér lynda. — 16. sjór. — 17.
tenging. — 18. nábúar. — 21.
óneíndur. — 23. umferð. — 24. ný-
græðingur. -— 26. ófriður. — 30.
velliðun. — 32. upphefð. — 34.
gubba. — 36. úrgang. — 38. yzt.
— 40. velmegun. — 43. ullarilát.
— 45. þjóðhöfðingja. — 47. strik.
— 49. endi. — 50. leiði.' — 51.
stundarfrið. — 52. sjór. — 53.
lofttegund. — 55. gamla. — 58. hár.
— 59. söngflokkar. — 61. trúðar. — 63. á pen-
ingabréfum. — 64. bæn. — 66. skriðdýr. — 68.
ref. — 71. heiti. — 73. rugl. — 75. saurga. —
77. tveir eins. — 79. andúð. — 82. tími (sk.st.).
— 83. saum. — 85. gangur. — 86. söngla. -— 88.
fiska. — 89. öskrar. -—• 90. hestur.
Lóðrétt skýring:
1. falls. — 2. þrátt. — 3. flækti. — 4. elska. —-
6. nauð. — 7. álpast. — 8. hefi lært. — 9. vann
eið. -— 10. gjörð. •— 11. beita. — 12. öfuga. —
14. leðurilát. — 16. frostsár. — 19. óp. — 20. lær-
dómur. — 22. brýtur. — 25. flytur. — 27. nes.
— 28. bók. — 29. fæði. — 30. dráttur. — 31. tónn.
— 33. endi. ■— 34. fæði. — 35. vanda um. — 36.
veiddi í snöru. 37. börðu. — 39. þræða fiska
á band. — 41. fékk frá feðrunum. -— 42. sveðja.
■—■ 44. hæðir. — 46. ben. — 48. fiskur. — 54. hluti
úr hrifu. ■— 56. teymdi. — 57. við. — 58. dysjar.
■— 60. forn. — 62. tál. — 63. ullarhnoðrar. -— 65.
gyltu. — 67. forsetning. — 68. merkja. — 69.
heiður. — 70. stefna. — 72. hagnýtir. — 73. fjarra
hljóma. — 74. stjórnar. — 75. það sem eldurinn
skilur eftir. — 76. peningur. — 78. reykur. ■—•
79. vætla. — 80. marr. — 81. kveikur. — 82.
höggva. -— 84. ílát. (sk.st.). — 87. ending.
Lausn a 232. krossgatu Vikunnar.
Lárétt: — 1. farg. — 5. ásana. — 9. auma. —
13. aðrar. — 15. kná. — 16. örðug. — 17. la. —
18. sækonungi. — 21. NN. — 23. ráp. — 24. man.
— 26. raka. — 30. reið. — 32. tala. — 34. læs.
■— 36. fall. — 38. sandi. — 40. ásaka. — 43. oss.
— 45. danslag. — 47. rán. — 49. næ. — 50. örn.
— 51. und. — 52. mó. — 53. ull. — 55. einróma.
— 58. fag. — 59. aumri. — 61. laðar. — 63.
unni. — 64. tóm. -— 66. iður. — 68. unga. — 71.
amma. — 73. tók. ■— 75. öra. — 77. gá. — 79.
mánaskini. — 82. gl. — 83. armar. -— 85. fól. —
86. andar. — 88. rann. — 89. dalir. — 90. nála.
Lóðrétt: — 1. falar. — 2. aða. — 3. r,r. — 4.
6 dögum." Hinn svaraði: „Verkið er líka eftir því,"
og benti á fjallsbrún, sem hrunið hafði.
Prestur nokkur sagði í ræðu sinni, að fjandinn
tæki alla okurkarla og bæri þá beint til helvítis.
Af þessu varð okurkarl nokkur, sem heyrði ræð-
una, æfareiður, og fór að tala um þessi orð prests
við einn af vinum sínum. „Trúðu þessu ekki,“
sagði vinur hans, „þetta er ekki nema vitleysa.
Fjandinn fer varla að hafa svo mikið við þá; ég
tryði því heldur, að hann tæki í aðra löppina á
þeim og slengdi þeim þannig niður til vítis."
Árið 999 var mikil óáran á Persalandi; upp-
skeran haföi brugðist um mörg ár og leit mjög
illa út. Azud Dauloh sat þá að ríkjum í Persíu;
hann var vitur stjórnari. Hann komst mjög við
af neyð fólksins og lagði sjálfur hart á sig, en
auðmenn landsins lifðu i óhófi. Lét þá Azud það
boð út ganga um allt ríki sitt, að fyrir hvern
fátækling er dæi af hungri skyldi hengja einn
auðmann. Eftir að menn heyrðu þetta boð keppt-
ust allir við að líkna hinum fátæku, svo að enginn
dó af.harðæri.
Hermaður nokkur kom til Gyðings, til að selja
honum gömul föt af sér. Þegar kaupin voru
gerð, sagði hermaðurinn: „Gyðingur minn, veiztu
það, að þegar Gyðingur er hengdur á Englandi,
þá er siður að hengja asna við hliðina á honum."
gas. — 6. skop. — 7. ann. — 8. náum. — 9. ari.
— 10. uð. — 11. mun. — 12. agnið. — 14. rær. —
16. ögn. — 19. kál. — 20. nam. — 22. skass. —
25. melar. — 27. at. — 28. ala. — 29. ræ. — 30.
rak. — 31. il. — 33. andremi. — 34. lin. — 35. sál.
•— 36. fagnaði. — 37. konur. — 39. Danir. — 41.
sauma. — 42. ónóga. — 44. sæl. ■— 46. sár. —
48. ama. — 54. langa. — 56. nit. ■— 57. ólm. —
58. fruma. — 60. una. — 62. aða. — 63. un. —-
65. ós. — 67. Rm. -— 68. uggar. — 69. nón. ■— 70.
æri. — 72. allra. — 73. tár. — 74. kafa. — 75.
ökli. — 76. ana. ■— 78. ára. — 79. man. — 80. sól.
— 81. inn. — 82. gal. — 84. m, n. — 87. dá.
..........—-------------------------------------
„Þangað væri hvorugum okkar gott að koma,"
svaraði Gyðingurinn.
Lausn á orðaþraut á bls. 13:
PÁSIiAR.
PERL A
ÁBÝLI
SLÆGÐ
Ii R O T A
APRlL
RASK A
Svör við spurningum á bls. 4:
1. Kvæðinu „Kvöld" eftir Stephan G. Step-
hansson.
2. Ólaf Jóh. Sigurðsson.
3. Hjálmar Jónsson frá Bólu fæddist að
Hallandi 1796.
4. Ameriskur rithöfundur.
5. Jóhann Sigurjónsson.
6. Frægur amerískur Hamlet-leikari.
7. 21. júlí 1898.
8. Gustave Flaubert, franskan skáldsagnahöf-
und.
9. 1908—1914.
10. Einar Benediktsson í kvæðinu „Einræður
Starkaðar."