Vikan - 25.05.1944, Blaðsíða 1

Þjóðskjalasafn íslands.
Stofnun pjóðskjalasafnsins um síðustu aldamót var hin mesta nauðsyn, pví að
fram að peim tíma voru
skjölin, sem í slíku safni
áttu heima, á flækingi víðs-
vegar og mörg verðmæti,
sem aldrei erhægtaðbæta,
glötuðust sökum pess.
Margt er enn í erlendum
söfnum af skjölum, sem
pjóðskjalasafnið pyrfii og
ætti að fá.
Eftirfarandi greinargerð hefir blaðinu verið
látin í té um þetta merkilega safn:
jóðskjalasafnið í Reykjavík tók til
starfa árið 1900 og nefndist þá lands-
skjalasafn. Reglugjörð safnsins gefin af
landshöfðingja er dagsett 10. ágúst það
ár. Samkvæmt henni skyldi geyma í safn-
inu skjalasöfn allra embætta og opinberra
stofnana hér á landi, svo og skjalasöfn
allra starfsmanna, sem á einhvern hátt
standa í þjónustu hins ópinbera.
Pram að þeim tíma var ekkert allsherjar
skjalasafn til hér á landi, heldur voru
skjöl embættanna geymd við embættin
sjálf. — Tvö skjalasöfn voru merkust:
biskupsskjalasafnið í vörzlum biskups og
stiftsamtmannssafnið í vörzlum landshöfð-
ingja, enda var stiftsamtmannsembættið
forveri landshöfðingjaembættisins. Það
var árið 1872, að stiftamtmannsembættið
var lagt niður og landshöfðingjaembættið
stofnað í þess stað.
Barði Guðmundsson þjóðskjalavörður.