Vikan - 15.06.1944, Blaðsíða 14

14
VTKAN, nr. 23—24, 1944
hann skammaðist sín fyrir það. Hafði hann
ekki mark að keppa að, að finna barnið
sitt? Hann synti áfram, þó að skelfingin
læsti sig um hann, þegar hann horfði
niður í grængolandi djúpið. Hann fékk
suðu fyrir eyrun, og hjartað virtist ætla
géfast upp. Ég kemst þettá ekki, sagði
hánn við sjálfan sig í örvæntingu. Samt
þokaðist hann áfram, næstum ósjálfrátt,
eins og föðurleg skyldutilfinning hans væri
sterkari en öttinn við dauðann.
' Hann var bæði hryggur og reiður, er
hann hrópaði út í loftið:
„Hvar í ósköpunum er krakkinn?"
• „Fifi!“.
i Hróp hans átti að vera skipun, en það
líktist. meira örvæntingarfullu neyðarópi.
Konan á ströndinni gat ekki fylgzt með
baráttu manns síns. Hún gat aðeins séð,
að hann synti áfram, alltaf lengra og
lengra út, unz hann sýndist líka eins og
örsmár díll á vatninu. Loksins sá hún
þessa tvo bletti úti við sjóndeildarhringinn
sameinast og byrja að nálgast ströndina
aftur og hoppuðu upp og ofan í vatns-
borðinu.
Hún andvarpaði:
„Loksins!“
Það var víst allt í lagi. Hann sterki,
herðabreiði Emil hennar hafði fundið
barnið og var á leiðinni með það aftur í
kraftalegum örmum sínum.
Vissulega tekur það langan tíma að
synda til baka, hugsaði konan. Með sjálfri
sér var hún nú örugg um afkomu þeirra,
og var byrjuð að taka til í huganum það,
sem hún ætlaði að segja við hina óhlýðnu
dóttur sína, þegar hún kæmi aftur.
Loksins komu þau aftur að landi. Þau
mjökuðust áfram eftir fjörunni, en eitt-
hvað fannst henni bogið við þetta. Það
virtist sem faðirinn styddist við barnið.
Maðurinn datt niður í sandinn eins og
poki. Varir hans voru bláar og augun
lýstu skelfingu. Hann kom ekki upp
nokkru orði.
Móðirin gleymdi reiði sinni. Hún skildi,
að ekki hafði allt farið samkvæmt áætlun
hennar þarna úti í vatninu. Hún spurði
með undrunarhreim í röddinni:
„Hvað gengur að þér, Emil?“
Fifi kyssti móður sína.
„Ó, hann er alveg örmagna. Þú hefðir
ekki átt að láta hann synda svona langt
út. Þetta er honum ofraun. Ef ég hefði
ekki verið nærstödd og heyrt, þegar hann
kallaði, veit ég ekki, hvernig hann hefði
getað komizt til lands aftur.“
Foreldrarnir þögðu. Augu Fifi tindruðu
af lífsþrótti. Litlir, hrokknir hárlokkar
gægðust forvitnislega niður undan rauðri
sundhettunni. Það var glampandi sólskin.
Meðan Fifi smurði sig með sólarolíu, horfði
hún brosandi á foreldra sína. Faðir hennar
var ennþá lafmóður. Hið vandlega snyrta
andiit móður hennar sýndist nú allt í einu
vérá orðið nokkrum árum eldra.
Fifi unni þeim og vorkenndi þeim inni-
lega. Veslings pabbi. En hvað hann hafði
verið hræddur. Mikið hafði hann verið
235.
KROSSCAIA
Vikunnar
Lárétt slcýring:
1. ráð. — 5. hólbúar. — 9. staur. —
13. skot. — 15. handlegg-. — 16. þjón-
ustustúlka. — 17. tveir samhljóðar.
— 18. miðnætti. — 21. keyri (boðh.).
— 23. askur. — 24. ljósgjafi. — 26.
ekkert undan skilið. — 30. fiska. —•
32. mynt. — 34. aumur. — 36. svan-
ur. — 38. þýða. — 40. árnar. — 43.
flíkur. — 45. viðtaka. — 47. flýtir. —
49. sk.st. — 50. hús. — 51. mjólkur.'
— 52. veisla. — 53: siða. — 55.
nirfill. — 58. málmur. — 59. upp-
hefð. — 61. lundur. — 63. rekald. — 64. eyða. —
66. klæðleysi. — 68. úrþvætti. — 71. op. — 73.
fóllu. — 75. krap. — 77. tveir eins. — 79. orð-
hegurð. — 82. forsetning. — 83. grey. — 85.
land. — 86. mikill. — 88. lag. — 89. kenniieitin.
— 90. hræði.
Lóðrétt skýring:
1. spákona. — 2. óhljóð. — 3. tala. — 4. mynd.
— 6. sæti (heyi). — 7. korn. — 8. landshluta. —
9. lund. — 10. ending. — 11. dvelja. — 12. trosna.
— 14. gripdeiid. — 16. veggur. — 19. í munni
(þ.f.). — 20. hirti. — 22. fært úr stað. — 25.
fórna. — 27. tónn. — 28. siðir. — 29. hreppa. —
30. fóðra. — 31. sk.st. — 33. tímatal. — 34.
hvildist. — 35. rugga. — 36. ofsinn. — 37. endur-
tekið. — 39. frusum. — 41. brytjuðu. — 42.
meinga. — 44. geðvond. — 46. beita. — 48. gróð-
urset. — 54. veiðir. — 56. burst. — 57. fugl. —
58. viðir. — 60. kveikur. -— 62. læri. — 63. sk.st.
— 65. fæddi. — 67. sk.st. — 68. fáks. — 69.
rúm. — 70. hár. — 72. orða. — 73. háð. — 74.
læti. — 75. grandi. — 76. sjó. — 78. syndug. —
79. skal. — 80. miskunn. — 81. teymdi. — 82.
elskar. — 84. á fæti. — 87. ending.
Lausn á 234. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: — 1. áma. — 5. flakk. — 9. ugga. —
13. tærum.— 15. ofn. — 16. argur. -— 17. að. —
18. ranglátur. — 21. I,m. — 23. lón. — 24. róm.
— 26. stór. — 30. marr. — 32. ólar. — 34. ógn. —
36. fika. ■— 38. skart. — 40. anaði. — 4 3. lok. —
45. náttmál. -—• 47. rak. — 49. ós. — 50. agn. —
51. man. — 52. ká. — 53. ata. — 55. lifrauð. —
58. mar. — 59. róaði. — 61. fruma. -— 63. agar. —
64. mói. — 66. rösk. — 68. akur. — 71. riss. —
73. ára. — 75. lás. — 77. gá. — 79. ringlaður. —
82. fa. — 83. atför. — 85. lóð. — 86. miklu. — 88.
rask. — 89. eimir. — 90. skór.
Lóðrétt: — 1. átaks. — 2. ræð. — 3. nr. — 4.
aur. — 6. logn. — 7. afl. — 8. knár. — 9. urr. —
10. gg. — 11. gul. :— 12. armur. — 14. mal. —
16. aum. — 19. nói. — 20. tóm. — 22. fólsk. —
25. sakir. — 27. tó. — 28. rak. — 29. og. — 30.
mið. — 31. Ka. 33. ranglar. — 34. ótt. — 35.
nam. — 36. falaður. — 37. flóar. — 39. ránið. —
41. námur. — 42. skári. — 44. ost. — 46. tár. —
48. aka. — 54. argur. — 56. fim. — 57. afi. — 58.
masir. — 60. óar. — 62. mör.. — 63. Ak. — 65.
ól. — 67. ks. — 68. angar. — 69. örn. — 70. máð.
—72. staur. — 73. áir. — 74. Agli. — 75. láði. —
76. sum. — 78. áta. — 79. rök. — 80. lóm. — 81.
ris. — 82. fló. — 84. f.s. — 87. k.k.
D'llir og Dumma.
Foringjar Heródesar hétu Dillir og Dumma, og
stóðu þeir fyrir barnamorðum í Betlehem. Þess
vegna verður bömum ekkl betra gjört, en þegar
þeim er sagt lát þeirra og þetta raulað fyrir
þeim:
Dó, dó og Dumma.
Dagur er fyrir sunnan.
Kalt er honum krumma;
kúrir hann á fönnum.
Þar má gjöra góðan strák,
, og gefa hann ríkismönnum.
*
Þey, þey og haf ei hátt,
hér dunar undir;
er stigið ekki smátt
um fold og grundir.
#
Boli litli’ á balanum
býsna rámur er hann;
hefir hvítt í halanum
heim á bæi fer hann.
þungur og klunnalegur. Það var vissulcga
enginn barnaleikur að drasla honum í
land.
Boli kemur og bankar á hurð
og biður upp að ljúka.
ViST skulum ekki skyrinu öllu
úr Skagafirði ljúka,
segir hún Gunna kjúka.
*
Boli, boli bankar á dyr
með bandinu sina langa.
Láttu ekki hann I-Iólsbola
heyra til þín Manga!
*
Boli litli baular lágt,
býsna rámur er hann.
Eitthvað á hann ofurbágt,
innan hungrið sker hann.
*
Boli bankar á dyr,
ber hann á með stöngum;
berja vill hann börnin þau,
sem belja fram í göngum.
*
Boli, boli' bankar á dyr,
ber hann á með hnalli.
Hann vill eiga börnin þau,
sem gráta undir palli.
(Isl. þulur ).