Vikan - 06.12.1945, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 49, 1945
LÁVARDSHJÓNIN.
(Framhald af Ms. 4).
miðjunni. Nú eru aðeins tíu mínútur eftir.
Ég vona að ég geti hneigt mig sómasam-
lega."
Lávarðurinn af Marlington lauk við
blaðið.
„Nú getur þú fengið það, Juliet," sagði
hann og rétti konu sinni það.
En frú Marlington hreyfði sig ekki, hún
sat teinrétt með fölt, stirnað andlit. Lá-
varðurinn leit f orviða á hana. Þessi hryggi-
lega fregn um afdrif Ardens hlaut að hafa
fengið á hana. Juliet var svo viðkvæm.
Konan hans og Arden höfðu verið góðir
vinir — en nú voru liðin nítján ár og allan
þann tíma höf ðu þau ekki sézt. Marlington
lávarður minntist þess, að hann hafði
stungið upp á Arden sem aðstoðarmanni
sínum, þegar hann var gerður landstjóri
í Latoríu, en Juliet hafði komið í veg fyrir
það.
„Hér er blaðið," endurtók hann blíðlega.
Juliet Marlington hristi höfuðið. Fögru,
bláu augun hennar störðu tómlega út í blá-
inn. Hún sá hvorki Almeric í skrautlega,
borðalagða einkennisbúningnum né Diönu
í rósrauða silkikjólnum.
Frægu Marlington-perlurnar á hási
hennar gengu úpp og niður við óreglulegan
andardrátt hennar. Tár glitruðu á augn-
hárunum. Marlington horfði órólegur á
þau. Þetta var í fyrsta sinn, sem hann sá
Juliet gráta. Hafði verið eitthvert sam-
band á milli hennar og Arden? Slík hugs-
un var gjörsamlega óbærileg eftir öll þessi
ár. Hugh Arden og Juliet? Hugur hans
reikaði aftur í tímann, þau höfðu oft dans-
að saman og ferðast heim með sama
skipi------------.
Og nú grét Juliet út af dánartilkynn-
ingu Hugh Arden — Juhet, sem aldrei
feUdi tár.
Arden stóð honum skýrt fyrir hug-
skotssjónum -— glæsilegur ungur maður,
hár og ljóshærður og það var eitthvað
sérkennilegt við hann. En hvað hafði það
verið? Honum gramdist, að geta eigi mun-
að það, sem hafði einkennt dána manninn.
Þetta voni ellimörk á honum — hann hafði
þó ætíð verið minnisgóður.
Skyndilega tók bifreiðaröðin að hreyf-
ast. Crossway-Percival ungfrúrnar drógu
fram farðadósir sínar og tóku að púðra
sig. Diana brosti feimnislega.
„Nú eru aðeins sex bifreiðir á undan
okkur," sagði Marlington lávarður. „Vertu
nú hughraust Diana — og vertu gamla
föður þínum til sóma. Við komum bráðum
að dyrunum."
Nú var senn komið að leiðarenda og
ðkumaðurinn setti vélina í gang, til að
renna bifreiðinni upp að hallardyrunum.
Frú Marlington lyfti demantskrýddu höfð-
inu og brosti viðutan til manns síns. Af
svip hennar að dæma, virtist hún hlusta
á rödd í f jarska.
Bifreiðin nam staðar við marmaraþrep-
305.
mmu
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. fugl. — 6. sjávardýr. —
11. mögur. — 13. skýrslum. —
15. í hálsi (þf.). — 17. sam-
skeyta. — 18. systir. — 19.
hrosshúð. — 20. fiskhruga. —
22. kjaftur. — 23. skógardyr.
— 24. glöð. — 25. býli í Ölfusi.
— 27. tvístrast. — 29. sýr. —
30. bæta við. — 31. starfsamur.
— 34. leiðarmerki. — 37. eftir-
látnar eigur. — 39. skipulag.
— 41. tveir samhljóðar. — 43.
heila. — 44. lengdarein. á sjó.
— 45. stórt ílát. — 46. þakhæð.
— 48. bors. — 49. kvika. —
50. hluti af kirkju. — 51. áng-
anjurt. — 53. truarsamfélagið.
— 55. hestur. — 56. Jandi. —
57. eldstæðis. — 60. langur
maður. — 63. frumskóga-„mannsins". — 65. tjón.
— 67. skeyti. — 69. tað. — 70. tegund. — 71.
fór á hjóli. — 72. þorna. — 74. hreyfingu. — 75.
fugl. — 76. hæðir. — 77. eytt i eldi. — 78. kúlu.
Lóðrétt skýring:
2. kyrrð. — S. kraftur. — 4. banvæni. — 5.
suðar. — 6. fleyi. — 7. þreytandi. — 8. dauði. —
9. forsetning. — 10. guðspjallamaður. — 12. missa.
— 13. fljótur. — 14. eamkomulags. ~ 16. bhknun.
— 19. hættu. — 21. brenna. — 24. dóni. — 26.
undir yfirborðinu. — 28. tuskur. — 32. fiskar. —
33. tóbak. — 34. afla. — 35. þrammar. — 36. lína.
— 38. gumpur. — 39. lifandi. — 40. versni. — 42.
ekki rétt. — 45. eyddi. — 47. jurt. — 50. flón. —
52. skepnu. — 54. húðsjúkdómur. — 58. ber. —
59. piltungi. — 60. saur. — 61. veiðistöðva. (lax).
— 62. gemlingar. — 64. háttur. — 65. ein. — 66.
hró. — 68. hægur. — 71. enda. — 73. gull. —
76. veizla.
Lansn á 304. krossgátn VUrannar.
Lárétt: — 1. akoma. — 6. sláni. — 11. dráps.
— 13. beita. — 15. kg. — 17. flan. — 18. rita. —
19. S. N. — 20. aum. — 22. una. — 23. ill. —
24. ána. — 25. fleygar. — 27. Saurbær. — 29. lull.
— 30. jarl. — 31. malar. — 34. gjóti. — 37. rimar.
— 39. blaði. — 41. of. — 43. raka. — 44. læra. —
45. h. i. — 46. sæg. — 48. sag. — 49. ærð..-— 50.
sat. — 51. stuttri. — 53. stakkur. — 55. ausa. —
56. vika. — 57. rafta — 60. frami. — 63. narta. —
65. kraka. — 67. k. k. — 69. raun. — 70. loka.
— 71. fá. — 72. rar. — 73. Uni. — 75. æði. —
76. álL — 77. ákæröur. — 78. ranglat.
Lóðrétt: — 2. k, d. — 3. orf. -— 4. málug. —
5. apana. — 6. seila. — 7. litlu. — 8. áta. — 9. na.
— 10. skafl. — 12. snar. — 13. bris. — 14. snarl.
— 16. gulum. — 19. snæri. — 21. melar. — 24.
ábati. — 26. yllir. — 28. rjóða. — 32. amast. —
33. rakar. — 34. glært. — 35. jarða. — 36. hossa.
— 38. ragi. — 39. blæs. — 40. birta. — 42. fætur.
— 45. hauki. — 47. gusan. — 50. skima. — 52..
tafar. — 54. kvaka. — 58. trauð. — 59. stnnu.
— 60. froða. — 61. rakin. — 62. skrá. — 64. anir.
— 65. klær. — 66. hált. — 68. kák. — 71. flá. —
73.. ræ. — 76. al.
SKBÍTLUR.
Hann: Ég vil giftast yður.
Hún: Hvað fáið þér i kaup?
Hann: Hundrað krónur a viku.
Hún: Hundrað krónur! Það dygði mér ekki fyr-
ir vasaklútum!
Hann: Jæja, ég mð þa, þangað til yður batnar
kvefið!
Sumir atvínnurekendur eru þeirrar skoðunar,
að ef haldið verður afram að stytta vinnutímann
jafnt og þétt, eins og að undanfömu, þá komi
fljótlega að þvi, að verkamennirnir mæti sjálfum
sér á heimleið, þegar þeir fara til vinnunnar!
in. Marlington lávarður steig út úr og
hjálpaði síðan til að fylgja þeim upp tröpp-
urnar. \
Á þessu augnabliki rann upp fyrir hon-
um, hvað það hafði verið, sem einkenndi
Hugh Arden frá hinum liðsforingjuhum í
herdeildinni.
Það hafði verið hvítur, þykkur hárlokk-
ur, sem lá frá skiptingunni og fram á lágt
ennið.
1 SJÓÞOKU.
(Framhald af bls. 13).
landi. ökumaðurinn stjórnaði vagninum í attina
tíl meginlandHins, og að klukkutíma liðnum náðu
þau heilu og höldnu að ströndinni.
„Eif þú hefðir eigi fengið þessa góðu hugmynd,
hefði sennilega eitthvað alvarlegt hent okkur,"
sagði dýralæknirinn við Mettu, „hérna færðu
nokkuð að iaunum og svo gef ég þér auðvitað
nýjan höfuðklút."
Hann gaf henni tíu krónur og ók glaður í burtu.
Pétur og Metta hröðuðu sér heim.
„Við höfum verið heppin í dag," sagði Metta
og hló ¦— og Pétur samsinnti því.
Svör við „Veiztn — ?" á bls. 4:
1. Fallöxin var fundin upp af Dr. Guillotin, með-
limi franska löggjafarþingsins, og var notuð
í fyrsta sinn 25 apríl 1792.
2. Charles Darwin.
3. Skjaldbökurnar.
4. Capri.
5. Grænland.
6. 1912.
7. Puceini, ítalskt tónskáld, f. 1858, d. 1924.
8. Nikotini.
9. Samhljómur og er komið úr grísku.
10. Hann var personugerfingur himinsins.