Vikan - 03.06.1948, Blaðsíða 12

12
ákvað að reyna að láta líta svo út, sem um slys
hefði verið að ræða. Fyrsta verk hans var að
klippa af sér skeggið í þeirri von, býst ég við,
að geta komizt í gegnum Gatehouse óþekktur.
Það hefir ekki verið sársaukalaus rakstur. Samt
kann honum að hafa tekist að líkjast manni, sem
hefir ekki rakað sig í hálfan mánuð. Því næst
gerði hann allt það, sem þér tölduð að Farren
hefði gert. Hann faldi líkið í hliðargötunni og ók
bíl Campells aftur til Gatehouse. En hversvegna
var hann að því?“
„Einmitt." sagði Maepherson. „Það er spurning-
in. Hversvegna tók hann ekki líkið með sér. Það
var skiljanlegt meðan við héldum, að morðinginn
hefði verið Farren í bíi Strachans, því að við
mynduðum okkur þá skoðun, að hann hefði í
fyrstu ætlað sér að koma sökinni á Strachan, en
því skyldi Gowan fara svo heimskulega að ráði
sínu?“
„Bíðum við,“ sagði Parker.,, Hann varð ein-
hvem veginn að koma bíl Campbells aftur. Hugs-
anlegt var, að Ferguson tæki eftir því, ef annar bíll
hefði komið. Og hann tók ekki með sér líkið, af
því að Ferguson eða einhver annar hefði getað
séð hann með það. Bíll Gowans var tveggja
manna. Ef tii vill var ekki nóg pláss í honum til
að fela líkið vandlega. Hann álítur betra að hætta
á að skilja líkið og bílinn sinn .eftir á hliðargöt-
unni en að aka rakleitt til Gatehouse með dauðan
mann sitjandi við hliðina á sér. En nú þarf hann
að komast aftur á morðstaðinn. Hvernig? Gang-
andi- ? — Nei, hér held ég að hjólið sem stolið
var við hótelið, komi til sögunnar."
„Trúlega," sagði Macpherson.
„Þér þurfið ef till vill að breyta dálítið tíma-
áætlun yðar, þegar hér er komið, en þér hafið nóg
upp á að hlaupa. Þér áætluðuð, að bíll Campells
hefði komið til Standing Stone Pool klukkan
21.20. Gott og vel. Eftir er þá fyrir manninn að
komast til baka á hjólinu. En þá hefir hann ekki
tima til að fara gangandi heim að húsi Strachans.
Hann getur því hafa komið fyrr á morðstaðinn
en við gerðum ráð fyrir. Hann tekur því bílinn
sinn, setur hjólið í skottið — en nú er orðið svo
dimmt, að engin hætta er á, að það veki eftirtekt.
Vel á minnst, eg sé, að þessi Ferguson segir, að
bill Campbells hafi komið rétt eftir klukkan tíu.
Það kemur alveg heim við fyrstu tímaáætlun yðar.
Það bendir til, að morðinginn hafi komið rakleitt
með bílinn eftir morðið. En ég sé, að þér hafið
gert bréytingu hér.“
„Já,“ sagði Macpherson. „Við töldum, að hann
hefði skilið bíl Campbells eftir einhversstaðar á
veginum og flutt líkið yfir í hann í annari ferð-
inni. Það hefði verið grunsamlegt, ef annar bíll
hefði komið heim að húsi Campbells."
„Það er satt; en ef Ferguson skjátlast ekki um
tímann, getur það ekki komið heim. Er Ferguson
nákvæmur ?“
„Já; mér er sagt, að hann sé mjög minnugur á
smáatriði."
„Þá hlýtur morðinginn að hafa komið í annað
sinn með líkið í sínum eigin bíl. Það er skrítið, að
Ferguson skuli ekki hafa heyrt seinni bílinn koma
eða fara.“
„Já, það er satt.“
„Seinni bíllinn — hvenær hefði hann átt að
koma ? Fimm til sex míiur á hjóli — segjum hálf-
tíma. Þá er klukkan orðin 22.50, Svo setur hann
hjólið í bílskottið og ekur fimm til sex mílur til
baka — segjum fimmtán mínútur í mesta lagi.
Þá er klukkan orðin 23.05, þegar bíllinn kemur í
annað sinn. Ferguson segist hafa farið í rúmið
rétt eftir klukkan tíu. Hann hlýtur þá að hafa
verið sofnaður. Og hann hefir enn verið sofandi
þegar bíllinn fór aftur — bíll morðingjans á ég
við. Nei, það getur ekki gengið. Ef Gowan var
morðinginn, hvenær og hvernig hefir hann þá
komið bílnum aftur til Kirkcudbright ? Hann varð
að vera í Gatehouse til að líta eftir líkinu og
undirbúa fölsunina næsta morgun. Eg býst við,
að hann hafi getað ekið bilnum heim til Kirkcud-
bright um lágnættið og gengið svo eða hjólað
aftur til Gatehouse."
„Já, það er enginn efi á, að hann hefði getað
það en það var óþarfi. Hammond, bílstjórinn hans,
gat hafa ekið honum til baka.“
„Það gat hann. Og þá hlýtur Hammond að vera
meðsekur. Enda er engin ástæða til að ætla að
svo geti ekki verið. Ef Gowan hefir framið morðið,
er bersýnilegt, að allt þjónustulið hans — nema
ef til vill Betty — lýgur, og stigsmunurinn skiptir
ekki svo miklu máli. Þetta kemur allt heim, og
eftir er ekki annað en að gera ráð fyrir, að Gowan
hafi framkvæmt það sem eftir var samkvæmt
áætlun, farið yfir í Lundúnarlestina í Ayr og
leynist nú í London á meðan skeggið er að vaxa
aftur. Og þetta skýrir það, sem annars mundi vera
lítt skiljanlegt, sem sé það, hvers vegna harm
lét ekki sjá sig opinberlega í Kirkcudbright til að
firra sig öllum grun."
„Já,“ sagði Macphenson ákafur, „en sjáið þér
ekki, að þetta er engin skýring? Það kemur
ekki heim við lýsinguna á manninum i
gráu fötunum, sem fór með hjólið til Ayr. Það
kemur heldur ekki heim við söguna, sem Betty
sagði Bunter, eða dúðaða manninn, sem fór frá
VIKAN, nr. 23, 1948
FELUMYND
húsi Gowans um miðja nótt, eða manninn með
kanínuandlitið í lestinni frá Castle-Douglas til
Euston. Og hvað um manninn, sem barði að
dyrum hjá Campbell á mánudagsnóttina ? “
Parker strauk kjálkann hugsandi.
„Það er skrítið með lýsingima á manninum."
sagði hann. „Ef til vill hefur Gowan tekizt að
dulbúa sig á einhvern hátt, með fölsku, ljósu yfir-'
skeggi eða einhverju öðru. Og frásögn Betty
getur verið að einhverju leyti ímyndun, eins og
Alcock heldur fram. Gowan kann að hafa komið
aftur til Kirkcudbright seinnihluta þriðjudags i
stað þess að fara beina leið til London, þó að ég
geti ekki séð, hversvegna hann hefði átt að gera
það, og bréfið, sem sent var frá Mahlstick bendir
vissulega til, að hann hafi verið í London á mið-
vikudaginn. Og maðurinn með kanínuandlitið
getur verið einhver allt annar maður. Og mér er
nær að halda, að maðurinn, sem barði að dyrum
um miðnættið, hafi verið einhver annar."
„En,“ sagði Macpherson, „ef sá maður kom inn
í húsið og fann Campbell dauðan og Gowan hjá
honum, af hverju hefir hann þá ekki gefið sig
fram?“
„Ef til vill hefur hann ekki verið í neinxim
skemmtilegum erindagerðum," sagði Parker.
„Verið getur, eins og þér hafið áður minnst á, að
það hafi verið kvenmaður. En þrátt fyrir það verð
ég að viðurkeima, að sagan er glompótt. Ég held
við ættum að reyna að komast á spor Gowans og
mannsins með kaninuandlitið sinn i hvoril lagi,
og komast endanlega að því, hvaða leið Gowan
fór. Og þegar við erum búnir að ná Gowan, held
ég við ættum ekki að taka hann til fanga heldur
taka hann í gæslu á þeirri forsendu, að harm kunni
að geta gefið þýðingarmiklar upplýsingar. Þegar
öllu er á botninn hvolft, vitum við ekki með fullri
vissu, að það hafi verið hann, sem hitti Campell á
veginum. Það em til fleiri svartskeggjaðir menn.“
„Það er enginn annar málari með svart skegg
eins og hann,“ sagði Macpherson þrár. „Ekki í
allri sveitinni."
„Já, hver skollinn." sagði Parker. „Hann verður
að vera málári auðvitað. Jæja, en hvað sem öllu
líður tökum við Gowan i gæzlu.“
Macpherson þakkaði honum.
„Og svo er það þessi Farren," hélt Parker
áfram. „Viljið þér fá hann líka? ef hann skyldi
nú ekkert hafa gert af sér.“
„Ég held við ættum samt að finna hann,“ sagði
Macpherson. „Hann heyrðist hafa í hótxmum ■— og
auk þess er hann horfinn, sem út af fyrir sig er
sorglegt fyrir fjölskyldu hans og vini.“
„Það er rétt. Við skulum spyrjast fyrir um hann
týndan. Það getur aldrei sakað. En mig grunar,
að þér eigið eitthvað i bakhöndina handa honum.
Og hverjir fleiri? Englendingurinn — hvað hét
hann — Waters. Hvað um hann?“
„Ég var búinn að gleyma Waters,“ sagði Mac-
pherson hreinskilningslega. „Ég get ekki séð, að •
hann sé nokkurnstaðar við þetta riðinn."
MAGGI
OG
RAGGI
Teikning eftir
Wally Bishop.