Vikan - 03.06.1948, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 23, 194g
varpaði Servet Nassili. „Og eftir nokkra
klukkutíma tekur hann það, sem honum
ber sem eiginmanni yðar, og þá verður
hann hamingjusamari en hann á skilið,
Cadinla. Erindrekinn drakk út úr bikar-
num. Cadinla sneri sér órólega í kjöltu
hans.
,,Og þér látið honum það fúslega í té —
það, sem honum ber, ljúfan litla“? Hún
fann svarta, stinna yfirskeggið hans kitla
sig á hálsinum.
„Auðvitað, yðar náð“.
Servet hló gjallandi hátt.
„Má vera, að hann hafi þegar tekið rétt
sinn, ha, ha, ha . . . . “.
„Nei, yðar náð“.
„Nú dönsum við,“ skipaði erindrekinn.
„En fyrst skulum við stinga út úr einu
glasi enn — Hellið þér í glasið, dúfan mín,
nú dönsum við, — þú og ég“.
Með vægri valdbeitingu dró hann hana
út á gólfið. Allt í einu tók salurinn að
hringsnúast fyrir augum hans. Hún reyndi
að halda honum á fótunum, en tókst það
ekki. Hinir sveru fætur létu undan þunga
hans. Nokkrir gestir komu þjótandi og
ætluðu að hjálpa. Erindrekinn tautaði
eitthvað með óskýrri röddu, og féll svo á
gólfið eins og kartöflupoki.
Það var náð í Milas.
„Hvílíkt hneyksli“, tautuðu gestirnir
„Hann er sofnaður“.
Nú var embættismaðurínn, sem allir
óttuðust, borinn yfir á legubekk. Var hellt
í hann svörtu kaffi. Það gagnaðí dálítið.
Erindrekinn opnaði rauð og þrútin augun.
„Ég verð að leggja mig“, tautaði
hann — “ í almennilegt rúm Ég vil — hikk
— liggja í herbergi brúðhjónanna,“
Orð hans voru skipun. Hann var því bor-
inn inn í brúðarherbergið, afklæddur og:
lagður í brúðarsængina, tákn hreinlífisins,
I lökin voru listsaumaðir upphafsstafir
Milasar og Cadinlu, og voru stafirnir við-
kvæmnislega samfléttaðir. Á náttbordinu
ilmuðu rauðar rósir. Ábreíðan var úr hvítu
silki, og litlu inniskórnir hennar Cadinlu,.
sem voru úr antilópubjór, voru á aðra hlið
rúmsins, en hinum megin, á náttborði Mil-
asar, var askja með smávindlum og
flaska af tyrknesku vermouth. Náttföt
brúðarinnar voru úr fínasta kinasiiki. Voru:
þau með fellingum — freistandi, tmgmeyj-
arleg.
„Cadinla á að annast um mig.“ þvaðraði
erindrekinn. „Cadinla á að vera hjá mér í
nótt — hún á að fullvissa mig — full-viss-
a. Hypjaðu þig á brott, Milas — og þið hin„
— farið þið norður og niður .... þetta.
hérna er einkamál mitt.......
Erindrekinn hné aftur á bak í brúðar-
sængina. Augun luktust aftur. Hann gældi
við hönd Cadinlu — rétti út feita hönd sína
til þess að ná í hvítan armlegg — en hve
handleggurinn var smágerður og barna-
legur — og litlu síðar sofnaði hann.
Morguninn eftir um ellefuleytið vaknaði
Servet Nassili.
Iivar er ég, hugsaði hann. Hamingjan
góða — ég ligg í svefnherbergi Milasar
1. sk. st. — 3. seinni
partinn.—13. hests.—15.
vita -veginn. — 16. ílátið.
— 17. hraðmælt. — 18.
sníkt. — 20. lærði,— 21.
öfug-u. — 24. niður. —
27. dvöl afbæjar. — 29.
óhreinar. — 31. rugl. —
32. stúlka. — 33. gín við
beitu. — 35. tíma. — 36.
sk. st. — 38. félagi! —
39. illdeilur. — 40. jafn-
an. — 41. sinn af hvor-
um. -— 42. gangflata. —
44. dýrshúð. — 47. fugl.
— 48. vætlu: — 49.
nautnaseggur. — 50. inn-
anveiki. — 52. band. —
53. nuddar. — 55. háttur.
— 57. flugur. — 59. lið-
inn. — 61. stóll. — 62. van. — 63. straum. —
64. sárast. — 65. forsetning.
Lóðrétt skýring:
1. leiksýningin. — 2. mugga. — 4. frétta. —
5. mál. — 6. fjær. —- 7. frumefni. — 8. hörþráð-
ur. — 9. atorka. — 10. leiði. — 11. sverð. —
12. ónefndur. — 14. festa saman — 18. fannkista.
— 19. peninga. — 22. sinn af hvorum. — 23. litlir
puttar. — 25. loftfara. — 26. nart. — 28. sinna.
— 30. fuglsburður. — 34. frænda. — 35. nísku.
— 37. vegur. — 40. letilegs. — 43. stórvirkt verk-
færi. — 44. án gamans. — 45. gleð. — 46. festi.
— 48. bæta við. — 51. tónn. — 54. innholt. —
56. tómu. — 57. góð. — 58. krókur. — 60. vagga.
— 61. leit. — 62. hljóðstafir.
Laosn á 426. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. sokkalag. — 7. átfreka. — 14. ’,ró.
— 15. ótrú. — 17. ádeilu. ■— 18. runn. — 20. sút-
ar. -— 22. fróð. — 23. ísgjá. — 25. ask. — 26. auð.
— 27. tt. — 28. ess. — 30. lukum. — 32. bæ. —
33. las. 35. óklárir. — 36. sal. — 37. ösku. — 39.
hund. — 40. skinnstakkana. — 42. leið. -— 43.
jafn. — 45. ein. — 46. þurrkað. — 48. Ari. —
50. ym. — 51. Tómas. — 52. nag. — 54. er. —
55. arf. — 56. sel. — 58. lagið. — 60. ilma. — 62.
samir. 64. fæði. — 65. nærföt. — «7. iðin. -—
69. tin. ’— 70. graslág. — 71. atbeina.
Sehiikris — ég drakk mig fullan í gær —
ég ... .
Skyndilega mundi hann eftir öllu —
eftir öllu þessu reginhneyksli. Hann mundi
eftir því, hvemig hann hafði hagað sér —
að hann hafði stigið ofan í saftina, hve
hræðilegum orðum hann hafði hvíslað í
eyra brúðarinnar, hvernig hann hafði
kramið hana og kreist undir borði —
hvernig hann hafði dansað við hana og
— já, hafði hann ekki rokið um koll í
miðjum salnum . ... ?
Erindrekinn tók nú að svitna.
Og þarna — þarna lá hún enn — hin
unga brúður, Cadinla, hin Ijóshærða, auð-
mjúka og blíða — hún, sem hann hafði séð
í baðfötunum og hugur hans hafði girnzt
— ný Úría-kona.
Hún lá við hlið hans — sneri að honum
bakinu — og hraut — ...
Fullur iðrunar og skömmustulega rétti
erindrekinn út höndina. Hann ætlaði að
vekja hina fögru Cadinlu — vekja hana
og biðja fyrirgefningar . . . Það var bara
eitt, sem hann óttaðist — hafði eitthvað
komið fyrir — eða hafði ekkert komið
fyrir . . . ?
Lóðrétt: 1. skrítla. — 2. orusta. — 3. kóng. -—
4. ló. — 5. ats. — 6. grúa. — 8. tár. — 9. fd. —
10. refum. — 11. eirð. — 12. kló. — 13. auð-
sæld. — 16. útsláttarsemi. — 19. né. — 21. akur.
•— 24. ásókn. — 26. aur. — 29. skundum. — 31.
kirkjan. — 32. bana. — 34. sökin. — 36. sunna.
— 38. sið. — 39. haf. — 40. seim. —- 41. kaðal. —
42. leysing. -— 44. hirðina. — 46. þóf. — 47. rasa.
— 49. reiðin. — 51. trafs. — 53. gaf. — 55. amra.
— 57. liða. — 59. gæti. 61. lær. — 62. stá. —
63. rit. — 66. öl. — 68. NB.
Svör viö „Veiztu —■?“ á bls. 4:
1. Samkvæmt alþjóðareglum um blóðflokkun,
eru það flokkamir fjórir, O, A, B og AB.
2. Abel Jansen Tasman, hollenzkur siglinga-
maður og landkönnuður (1602—1659).
3. Árið 1253 af Robert de Sorbon.
4. Andesfjöllin í Suður-Ameríku (8000 km.).
5. Katrín af Medici byrjaði að reisa hana 1564,
en Lúðvík XIV. lauk við hana.
6. I Þúsund og einni nótt og heitir Sagan af
Alý Baba og hinum fjömtíu ræningjum.
7. Rúmar 15 milljónir.
8. I Grettissögu. Grettir sagði hana.
9. Briissel.
10. Haralds saga harðráða.
Það vissi erindrekinn ekki.
I sama bili sneri hún sér við — vafði
örmum sínum um háls hans og þrýsti sér
þéttfast að honum. Og svo hvíslaði hún í
eyra honum:
„Ó, hjartans Servet minn — ég er svo
hamingjusöm. Nú förum við beint til
prestsins og látum lýsa með okkur. Manstu
ekki, að þú lofaðir mér því í nótt . . . ?
Erindrekinn sperrti upp þung og svefn-
ug augun og sá, að konan, sem hann hélt í
faðmi sér, var alls ekki hin indæla Cadinla,
heldur móðursystir Milasar Schiikris, en
hún var fjörutíu og fimm ára.