Vikan - 03.03.1949, Side 3

VIKAN, nr. 9, 1949
3
Hedvig Collin
Framhald af forsíðu.
danskar söngvabækur með teikningum
eftir hana frá æskuárunum.
Hedvig Collin á langan listferil að
baki. Fyrstu listmenntun sína fékk hún
á listaskóla Kaupmannahafnar; síðan
lærði hún að mála í París. Hún hefur
ferðazt mjög mikið um heiminn, dvaiið
langdvölmn á ítalíu og í Þýzkalandi, ver-
ið í Grikklandi og nokkra mánuði var hún
einu sinni í Rússlandi með vinkonu sinni,
rithöfundinum Karin Michaelis. Þær
skrifuðu og teiknuðu BIBI-bækurnar sam-
an, en þær barnabækur hafa notið mik-
illa vinsælda og hafa komið út á tuttugu
og tveim tungumálum.
I Bandaríkjunum dvaldi Hedvig Collin
öll stríðsárin. Hún kom til New York í
heimboði American-Scandinavian Founda-
tion um það bil að Hitler ruddist inn í
Danmörku. Enginn þekkti hana í Ame-
ríku, en þegar hún varð peningalaus —
ep ómögulegt var að fá peninga frá Dan-
mörku — fór hún að vinna fyrir sér sem
teiknikennari á kvennaskóla og með þvi
að mála andlitsmyndir, síðar gaf Viking
Press út sögur hennar, en er stríðinu lauk
hafði hún unnið sér frægð og frama í
Ameríku. Lengst dvaldi hún í Kaliforníu,
en einnig í Maine, Minnesota, New Mexico
og Florida.
Þegar stríðinu lauk fór Hedvig Collin
heim til Danmerkuú. Þar höfðu ræningjar
látið greipar sópa um eignir hennar. Hús
hennar á Fanö var að mestu í rústum og
stolið þaðan öllu, sem hönd mátti á festá,
þar á meðal dýrmætum málverkum gam-
alla meistara.
Jonas Collin, langafi Hedvig Collin,
veitti ævintýraskáldinu H. C. Andersen
hjálp og stuðning í vandræðufn hans og
fátækt á yngri árum, þegar enginn vildi
við honum líta, en Collin þessi varð heims-
frægur fyrir. Afkomandi hans, Hedvig
Coilin, er, meðal annars, fræg fyrir teikn-
ingar sínar í fegurstu útgáfu Andersens-
ævintýranna á frönsku . . .
Eins og oft er um listamenn er Hedvig
Colli'n sérvitur nokkuð. Hún á t. d. erfitt
með að muna mannanöfn og á því til að
kalla fólkið þeim nöfnum, sem henni
finnst hæfa því. Hún veit auðvitað vel,
að útgefandi bóka hennar hér á Islandi
heitir Jakob Benediktsson, en henni dett-
ur aldrei í hug að kalla hann annað en
Benjamín — og þá oft : „hann Benjamín
minn! Ég man, að það er eitthvað úr
biblíunni“, segir hún. —- Sjálfa sig kallar
hún öllum mögulegum iiöfnum. — Þegar
hún heyrði, að afkomendur Egils Skalla-
grímssonar væru margir hér á Islandi —
en Egill er uppáhald hennar úr sögunum
— útnefndi hún sjálfa sig strax sem af-
komanda Skallagríms gamla . . . og ekki
var hún fyrr búin að ákveða þetta en hing-
að fóru að berast bréf frá henni með af-
sendaranafninu Heiðveig Skallagrímsdótt-
Mynd af málverki eftir Hedvig Collin af Brynju
sál. Hliðar.
ir . . . jafnvel á hún til að undirskrifa
bréf sín ,,Skallagrímsa“, eða bara
,,Grímsa“, þegar hún þá ekki ,,fordanskar“
það og undirskrifar sig ,,Skallagrimrian“!
Ást á íslandi fékk Hedvig Collin, er hún
las sögurnar í æsku.
Hún er kona blátt áfram, vingjarhleg
í viðmóti, en hún er einnig ,,elegant“
heimsdama og samir sér hvar sem er. Hún
getur verið framúrskarandi fjörug og
skemmtileg og segist alltaf hafa verið
fallega-ljót og ef til vill er nokkuð til í
því.
Þegar Hedvig Collin kom hingað fyrst
sumarið 1946, þóttist hún myndi læra
íslenzku á þrem mánuðum — hún tálar
mörg mál — en íslenzkan veittist henni
erfið! Þegar hún var að fara héðan í
síðara skiptið, í hittiðfyrra, spurði ég
hana, hvað hún eiginlega hefði lært í ís-
lenzku . . . ,,nú skaltu heyra“, sagði hún
hlæjandi. „Kron, Síld og. fiskur, Silli og
Valdi“!
Henni þótti gaman að orðinu listakona
á íslenzkunni, en hún heyrði það í fyrsta
sinn á Akureyri og sagði mér þetta sigri
hrósandi: „Veiztu, hvað ég er? Listakona,
sem lister sig op i Lystigarðinn"!
Hedvig Collin undraðist mjög, að enginn
Islendingur vildi taka á móti drykkju-
peningum, „þetta er stolt þjóð“, sagði hún
full aðdáunar.
Hedvig Collin hefur skrifað unglinga-
bók, sem heitir „HELGA JARLSDÖTT-
IR“, inndæl bók, bæði að innihaldi og
teikningum. Efnið er sótt í Harðar sögu
Hólmverja, margar teikningar af Hval-
firði í bókinni, og nútíma íslendinga hef-
ur hún sem fyrirmyndir söguhetjanna.
Teikningarnar eru bæði fallegar og mjög
nákvæmar, eins og henni er lagið. Þa"ð
hefði verið gaman ef þessi bók hefði getað
komið fyrst út á íslandi, en þess var ekki
kostur. Nú á hún að koma út í Svíþjóð.
Það er ósiður, sem algengur er í voru
landi, að forvitnast um aldur manna.
Minnst hundrað sinnum — og ég er ekkert
að ýkja — hef ég verið spurð, hvað
Hedvig Collin sé gömul . . . og, svei mér
þá, ég veit það ekki! Helzt vildi ég svara:
Hún er kona, sem engan aldur hefur . . .
kannske er hún hundrað ára, kannske
þrjátíu og fimm . . . en þó líklega hvor-
ugt! En fjörið og starfsþrekið er eins og
í tuttugu og fimm ára stúlku. Þegar hún
ekki er að vinna, teikna mála eða skrifa,
þá er hún að ferðast. I fyrra vetur var
hún hjá systur sinni í París, þeirri sem
gift er frægasta leikara og leikstjóra
Frakka, Louis Jouvet . . . en kvikasilfrið
í henni Heiðveigu Skallagríms lætur hana
aldrei í friði. Hún hefur verið í Maine í
Bandaríkjunum í vetur, og kannske kem-
ur næsta bréfið frá Brasilíu eða Norður-
heimskautinu. . . .
Hér í Reykjavík er maður, sem segist
hata alla útlendinga. Hann er þekktur
fyrir gamansemi sína og fyndni, en hann
komst svo að orði, þegar hann sá Hedvig
Collin, að hún liti út eins og kona, sem
lifað hefði villtu lífi. Þetta var skritið,
vegna þess, að það var svo mikil fjar-
stæða, enda hló hún dátt, þegar henni var
sagt það. Hún málaði ágæta mynd af þess-
um gamansama manni, og játaði hann af-
brot sitt og vildi bæta fyrir það með því
að senda henni villtar rósir . . . en hún
fékk bara aldrei rósirnar — líklega feng-
Pramhald á bls. 10.
Jól í Florida 1945. Hedig Collin á miöri myndinni.