Vikan - 20.10.1949, Síða 8

8
VIKAN, nr. 42, 1949
Rógtungur.
Teikning eftir George McManuss.
Rasmína: Blómin, sem þú sendir mér voru dá,-
samleg, elsku Gissur minn!
Gissur: Eg held ég sé að komast til sjálfs mín
aftur. Eg finn, að ég er ekki nógu einlægur og
góður við þig, ástin mín.
Rasmína: Jú, elsku hjartað mitt. I>ú ert
dásamlegur. Og af þvl að þú ert svo góður,
ætla ég að leyfa þér að fara í klúbbinn I kvöld
til þess að hitta vini þína.
Gissur: Róleg, Rasmína!
Prúin á götunni: Sástu varalitinn á andlitinu á Giss-
uri?
Gissur: Groggi sagði satt. Eg átti eftir að komast út:
vegna þessara blóma, sem ég gaf Rasmínu.
Frú Rósalín: Eðvald, sástu að Gissur Dæi: Gissur, það er varalitur á kinninni á þér.
var allur útmakaður í varalit? « Gissur: Já, það er eftir Rasmínu, þegar hún kyssti mig í kveðju-
Eðvald Rósalín: Veiztu nema það hafi skyni.
verið blóð? Dæi: Eg hélt, að ekki gerðust kraftaverk nú á tímum.
Prú Rósalín: Ö, elskan! Hvernig líður
þér? Eg kom við hjá þér, bara svona til
þess að sýna mig og sjá aðra. Eg sá Gissur
á götunni.
Rasmína: Ö, á ég að sýna þér blómin, sem
hann sendi mér?

Prú Rósalín: Þú veizt, að ég er engin
skrafskjóða. En hvað heldur þú, að mað-
urinn þinn sé að dylja með því að fara
að gefa þér blóm eftir öll þessi ár. Eg sá,
að hann var allur útataður í varalit. Veiztu
hvað það þýðir?
Rasmína: Þú átt við------------
Gissur: Það er munur að koma
heim, þegar maður á ekki von
á kastrollu- og kökukeflaloft-
árás.
En hvað skeður?
Gissur: Aldrei mun ég geta lært að
þekkja Rasmínu, hversu gömul sem
við verðum bæði.
«
K
»