Vikan - 25.07.1991, Side 20

sérstaka heimili fá allir notiö sín á þann hátt sem
aðdáunarvert er, þrátt fyrir kynslóöabil.
Forvitnilegt er í framhaldi af þessu að fá að
kynnast því sem efst er á baugi hjá þeim feðgum
þessa dagana. Kristinn starfar í Stjórnarráðinu,
nánar tiltekið í menntamálaráðuneytinu, og hans
aðalstarfi þar er að mestu tengdur listum og list-
kynningum ýmiss konar og þá ekki síst tónlistar-
kynningum. „Þetta er ákaflega jákvæð og upp-
byggileg vinna og þess vegna líður mér afarvel í
þessu margþætti starfi," segir Kristinn og dreypir
á kaffisopanum sem dóttir hans Anna Bryndís var
svo indæl að færa okkur í byrjun viðtals.
Anna Bryndís býr í sama stigagangi og þeir
feðgar, ásamt syni sínum Steinþerg, sem er mikill
dýravinur og fjörugur strákur. Hann ásamt Hjör-
dísi litlu leit af og til inn til okkar á meðan á spjall-
inu stóð, rjóður í framan og sællegur á svipinn.
Eins gerði Jón Þorleifur, barnabarn Kristins úr Álf-
heimunum, lífsglaður strákur og athugull. Óhætt
er að fullyrða að það verður að teljast kostur fyrir
þá feðga að geta leitað ráðgjafar og leiðsagnar til
Önnu, eftir atvikum. Konan er sögð hreinskiptin
og ráðagóð, auk þess að vera áhugasöm um vel-
ferð þeirra.
Þegar talið berst aftur að strákunum og hvernig
hún skynji góðan vilja þeirra í fjölskyldumálunum
stendur ekki á svari og augljósri aðdáun, enda
fáum þetur kunnugt um gang mála en henni. „Þeir
eru mjög sérstakir og fjölskyldutengslin einkenn-
ast fremur af sátt og samlyndi en nokkru öðru.
Raunar er mjög athyglisvert hvað þeim veitist
heimilishald létt og fyrirhafnarlítið," segir dóttirin
Anna Bryndís og brosir breitt til strákanna sem
sjáanlega horfa hlédrægir og feimnir hvor á annan
og segja í kór: „Þetta er nú ekkert til að tala um
eða gera að neins konar máli, elskan." Hvað sem
orðum þeirra viðkemur þá er Anna ekkert að
segja sem ég hef ekki heyrt óskylda láta í veðri
vaka. Allir sem til þekkja eru svo innilega sam-
mála því að þeim hafi tekist ótrúlega vel að vinna
úr viðkvæmum aðstæðum sínum.
Sigurður, sonur Kristins, er hljóðfærasmiður,
reyndar píanósmiður, og stillir og gerir daglangt
við píanó af öllum stærðum og gerðum. Hann er
Ijós yfirlitum og afar grannur, með fingur sem ör-
ugglega geta fengið lélegustu píanó til að hljóma
eins og konsertflyglar ef nauðsyn krefur. Kunnugir
segja hann einstaklega tónvísan og kannski ekki
að undra þar sem faðir hans er með afbrigðum
músíkalskur maður, eins og flestum er kunnugt.
Hann segir mjög mikinn mun á nútíma píanóum
og þeim sem tilheyra liðinni tíð hvað aldur snertir.
„Gömlu hljóðfærin voru smíðuð í höndunum og í
þeim liggur mikil vinna og natni, segir Sigurður.
„Þau píanó sem smíðuð eru í dag eru verksmiðju-
unnin og bera nokkurn keim af færibandinu, satt
best að segja. Það er ekki eins mikil sál í þeim og
þeim eldri sem eru bæði hljómmeiri og tónninn
fyllri og óneitanlega fallegri."
Eins og flestir vita er Kristinn ástsæll óperu-
söngvari sem um langt árabil hefur giatt landann
með túlkun sinni á fjölbreytilegum hlutverkum í
ýmsum stórverkum gamalla og nýrra meistara
tónlistarinnar. Kristinn er ekki af baki dottinn hvað
sönginn áhrærir þó kominn sé á sjötugsaldur.
Hann og Sigurður eru báðir ákaflega virkir í kór-
starfi karlakórsins Fóstbræðra. Sigurður syngur
með starfandi kórnum en Kristinn er aftur á móti í
öldungaliði þessa merkilega og starfsama kórs.
Öldungadeildin var stofnuð fyrir um það bil þrem
áratugum fyrir þá kórfélaga sem gaman hafa af
söngnum og félagsskapnum sem honum fylgir en
nenna ekki lengur að starfa reglulega sökum
aldurs. Kristinn er eins og er formaður þessa öld-
ungakórs.
Þeir feðgar voru einmitt ekki alls fyrir löngu að
halda konsert ásamt félögum sínum í Fóstbræðr-
um í Langholtskirkju. Eldri félagar úr karlakórnum
Geysi frá Akureyri sungu þarna líka. Öldungarnir
fengu frábærar undirtektir og lofsamlega dóma, til
dæmis Jóns Ásgeirssonar tónskálds í Morgun-
blaðinu, ekki síður en starfandi kórinn.
„Kórstarfið hefur ekki í langan tíma verið blóm-
legra en einmitt í vetur. Við höfum ekki um árabil
verið fleiri starfandi í honum. Það var eins og ein-
hver breyting yrði til eflingar almennu kórstarfi fyrir
um þaö bil þrem árum," segir Sigurður.
Kunnugir segja að fágaðri, fegurri og kraftmeiri
rödd en Kristinn hefur heyrist varla þó víða væri
leitað og virðist eins og aldur hans hafi fáu þar um
breytt. Enda hefur mér verið sagt að á hans yngri
árum hafi hann fengið mjög freistandi tilboð um
atvinnu í óperuhúsum erlendis. Heyrst hefur að
ást hans og elska til fjölskyldunnar og Hjördísar
konu sinnar hafi verið með þeim hætti að hann
kaus fremur að vera hér, þar sem þeim leið vel, en
að gera garðinn frægan erlendis. Fjölskyldan var
honum meira virði en mögulegur frami.
„Hugsaðu þér, Jóna, hvað það er dásamlegt
þegar kannski maður um nírætt hefur upp raust
sína og syngur nánast af sama léttleika og þrótti
og tvítugur piltur, eins og gerðist einmitt á dögun-
um,“ segir Kristinn og brosir. „Það er holt. og gott
að syngja þrátt fyrir að ellin sé farin að sækja okk-
ur suma heim í seinni tíð,“ segir hann og lygnir
■ „Sannleikurinn er sá,“
segir Sigurður, „að eftir á
séð sér maður hvað það
var rétt afstaða sem
Ágústa, móðir Hjördísar
litlu, tók í veikindum
sínum þegar hún ákvað
að láta dóttur sína fylgjast
gaumgæfilega með sjúk-
dómnum og afleiðingum
hans og undirbúa hana
því nærfærnislega undir
brottför sína til himna ...“
dreyminn aftur augunum og lætur til áhérslu fimm
fjöruga tóna líða Ijúflega yfir stofuna okkur sem á
hlýðum til mikillar ánægju, enda má hann vel við
una, röddin er hreint frábær. Þó hann telji sjálfur
einsöngvara ekki beint á toppnum á hans aldri og
flesta segir hann hætta einsöng um fimmtugt.
Spyrli er kunnugt um að kórar fóru töluvert fyrir
brjóstið á Tómasi Guðmundssyni skáldi á tímabili
en Ævar Kvaran leikari læknaði hann af þessum
kórapirringi þegar hann sagði eitt sinn við hann:
„Betra er að hafa einsöngvara í kórum en í hóp-
um laustengda á almannafæri. Það er skelfileg til-
hugsun, Tómas minn, að hafa kannski 50 til 60
sólista „on the loose" á hvers manns færi.
Sigurður hefur verið í Fóstbræðrakórnum á
annan áratug og var sæmdur fyrir þó nokkru tíu
ára þjónustumerki kórsins. Hann segir þá kór-
félaga hafa farið víða um veröldina í söngferðalög
og nefnir því til áréttingar meðal annars Bandarík-
in og Evrópu. „Ég hef sjálfur farið í tvær slíkar
ferðir og verður það mér ógleymanlegt. Kórstarfið
er mjög öflugt og afar gefandi tómstund, enda fara
vinsældir kóra mjög vaxandi, sem betur fer,“ segir
hann og Ijómar allur í framan.
Rétt í þessu kemur Hjördís litla inn og eftir að
hafa tekið utan um hálsinn á Sigurði fósturföður
sínum og kysst hann létt á kinnina heilsar hún
mér, feimin. Hjördís litla er afar efnilegt, hamingju-
samt og fallegt barn. „Hún fæddist reyndar daginn
sem mamma var kistulögð. Það var yndislegt að
fá aftur Hjördísi í fjölskylduna," segir Sigurður um
leið og Hjördís hleypur aftur út.
( framhaldi af þessu fýsir spyril að fá að vita
hvernig þeir feðgar skipta með sér verkum og þá
ekki bara í uppeldi Hjördísar litlu heldur og ekki
síður almennum húsverkum, þar sem báðir vinna
úti daglangt. Sigurður er þó öllu frjálsari þar sem
hann er sjálfstæður atvinnurekandi. „Eins og sést
greinilega á holdafarsmun okkar er það pabbi
sem sér um matseldina og borðar svo allan af-
raksturinn. Ég vaska oftast upp þó pabba finnist
endilega að hann sé nánast stöðugt við vaskinn,"
segir Sigurður og brosir, enda vart hægt að hugsa
sér ólíkari menn í útliti. „Hvað er að heyra í þér,
drengur," segir faðir hans og setur í brýrnar. „Ég
hef ekki í langan tíma verið léttari. Manstu hver
þvoði öll glösin upp í síðustu viku?“ segir hann og
horfir kíminn á mig. „Já,“ segir Sigurður. „Ég veit
líka hver drekkur kaffið sitt nánast úr þeim öllum.“
(framhaldi af þessu, sem óneitanlega minnir á
venjulegar hjónaerjur, hlæjum við öll þannig að
tárin renna niður kinnarnar og ekki síst hjá Kristni,
sem er, eins og Sigurður, mikill húmoristi.
„Sigurður er öllu tæknivæddari en ég og eðli-
lega sér hann því um þvottavélina þó ég neiti því
ekki að ryksugan er nokkuð höll undir mig, án
þess að sá áhugi sé beint endurgoldinn,“ segir
hann og hefur greinilega gaman af undrunarsvip
þeim sem kemur á spyril.
Dóttirin Anna, sem hefur allan tímann setjið hjá
okkur, segir hlýlega: „Auðvitað hafa þeir sínar
áhyggjur eins og aðrir sem eru að ala upp börn og
eru líka fyrirvinnur en oftast virðast þeir vinna sig
skynsamlega frá þannig óöryggi.“ Feðgarnir horfa
feimnislega hvor á annan og Kristinn er fyrri til
svars og segir: „Vissulega er það rétt hjá Önnu að
maður hefur stundum áhyggjur en málið er bara
að svo fremi að þær brjóta ekki á bak aftur góðan
vilja og staðfasta trú á lífið og tilveruna er allt í lagi
að láta dálitla tilfinningasemi eftir sér við og við.“
Sigurður segist sammála, enda engin ástæða fyrir
þá að láta eins og þeir séu einhverjar „hetjur" þó
lífshlutverk þeirra í augnablikinu kunni að gefa
slíkt til kynna að einhverra mati. „Við erum ósköp
venjulegir menn sem bæði getum haft áhyggjur
og fundið okkur vanmáttuga, ef því er að skipta,"
segir hann og lítur til föður síns sem kinkar kolli.
Þegar talið berst að annars konar tómstundum
en kórstarfinu segir Kristinn: „Sannleikurinn er sá
að ég reyni að líta á öll störf mín eins og tóm-
stundir og hef vissulega gaman af nánast öllu
sem ég geri.“
Feðgarnir eru miklir áhugamenn um knatt-
spyrnu og einlægir stuðningsmenn Valsara. Krist-
inn æpir sig ennþá hásan á kappleikjum þar sem
Valsmenn spila við mótherja. Kristinn segir að
eitthvert besta trimm sem hann ástundi sé að fara
út á völl og horfa á strákana keppa. „Það fer allt af
stað innra með manni og ég kem stundum dauð-
þreyttur heim eins og ég hafi í eigin persónu tekið
þátt í leiknum þó ég hafi ekki hreyft mig,“ segir
hann og dæsir." Spyrill, sem ekki greinir mun á
fótbolta og melónu, finnst þessi tilfinningasemi
merkileg. Hjördís litla er ekki ýkja spennt fyrir fót-
bolta frekar en aðrar stelpur í stofunni og harð-
neitar að hún eigi svo mikið sem fótboltaskó.
Þeir feðgar hafa leikið golf saman og minnsta
kosti einu sinni komið heim með verðlaun sem
Kristinn telur að megi rekja til hæfni Sigurðar á
þessu sviði. Sigurður er mikill íþróttaáhugamaður.
Hann stundar skíðaíþróttina á veturna og tekur
Hjördísi með sér. Eins fara þau þó nokkuð mikið í
sund. Laxveiðar eru líka til umræðu í spjalli okkar
og það kemur í Ijós að Sigurður og Hjördís eiga
það til að fara í veiðitúra saman.
Á milli þess sem við drekkum kaffi og hlæjum
töluvert hef ég af og til gjóað augunum á fagur-
lega smíðað selló sem stendur í einu stofuhorn-
inu. „Krakkarnir mínir gáfu mér þetta frábæra
hljóðfæri þegar ég varð fimmtugur. Það vill þannig
til að upphafið að tónlistarnámi mínu var sellónám
í Tónlistarskólanum. „Eins og flestir vita er Krist-
inn lærður einsöngvari og kennari frá Royal
Academy of Music í Lonson. Hann fer undan í
20 VIKAN 15. TBL1991