Vikan - 25.07.1991, Side 30

ERÁ HEILANUM Á MÉR
Svar til sparigríssins
Kæra Jóna Rúnal
Ég er unglingur og er í mjög miklum
vanda stödd. Ég er nýflutt frá æskustöðv-
um mínum og líður ekki eins vel og
heima hjá mér á nýja staðnum. Sveitin er
minn staður, þar líður mér vel. Þegar ég
var að Ijúka grunnskólanum fór ég á fast
með æskuástinni minni. Ástarævintýrið
stóð mjög stutt. Aðeins í fáar vikur. Hann
tilkynnti að hann vildi ekki binda sig og
best væri að slíta sambandinu. Þessum
parti var erfitt að kyngja.
Eftir nokkurn tíma ákváðum við þó að
vera vinir. Mér finnst, þar sem hann býr
ekki hér, að hann sé í órafjarlægð frá
mér. Það er þó deyfandi að ég sé hann
stöku sinnum. Til að kóróna allt saman er
greinilegt að við verðum í sama fram-
haldsskóla næsta vetur. Við erum bæði
frekar feimin og ég er mjög hrædd um að
missa hann eitthvað út í bláinn. Þegar ég
hef samband við skólasystur okkar
beggja bið ég reglulega að heilsa honum.
Ég veit ekki hvort ég hneyksla hann með
þessu og hann missi kannski álit á mér
fyrir vikið eða hvort ég er með þessu
háttalagi að gera okkur báðum greiða.
Hvernig á ég að fá hann til skilnings um
að ég hugsa ekki um annað en hann? Ég
verð, kæra Jóna Rúna, að fá einhver ráð
til að ná að slaka á. Hjálpaðu mér!
Sparigrísinn
Elskulegi Sparigrís!
Þú ert bara alveg í kerfi. Þakka þér innilega fyrir
bréfið og traustið sem þú sýnir mér með því að
óska eftir stuðningi mínum í vanlíðan þinni. Við
íhugum og skoðum ástand það sem plagar þig
með innsæi mínu, hyggjuviti og reynsluþekkingu
og ég vona svo sannarlega að ábendingar mínar
og mögulegur skilningur komi þér í kyrrð tilfinn-
ingalega. Það er ekkert grín að finna sig vera í
kerfi vegna tilfinningamála, það þekkjum við
mörg, því miður. Þeir sem prófað hafa þannig
vanlíðan eru afar sælir þegar þeir komast yfir
hana.
HÖFNUN ER ÓÞÆGILEG
Það að vera hafnað eins og þér, elskuleg, er ekk-
ert grín, sérílagi ef við erum búin að vera spennt
til margra ára fyrir persónu sem við fáum svo loks-
ins að upplifa og njóta náinna kynna við eins og
við þráum, en viðkomandi bregst okkur svo og
segir: Ég vil ekki binda mig. Það er greinilegt að
þú ert mjög spennt fyrir pilti og leggur töluvert á
þig til að ná tengslum aftur. Eins og þú segir er bót
í máli að hann vill vera vinur þinn, þó vissulega
séu þau tengsl ófullkomin og annars konar en þau
sem mynduðust þessar fáu vikur ykkar saman.
Þegar við höfum gefið tilfinningum líf, vegna
væntinga sem hinn aðilinn gefur, erum við fæst til-
búin að hlaupa frá þeim þó sá hinn sami telji að
svo sé. Þegar samband hefur myndast, eins og
hjá ykkur, er það höfnun þegar piltur segir undir-
búningslaust og af engu sýnilegu tilefni: Ég vil
ekki binda mig og óska eftir að slíta þessu. Ef
hann var ekki tilbúinn, hvers vegna var hann þá
að mynda sambandið yfir höfuð og um leið gera
þig tilfinningalega háða sér? Sennilega er þetta,
eins og oft vill verða, skammsýni og þekkingar-
leysi á eigin tilfinningum og annarra. Þetta er
sennilega ómeðvitað atferli en skapar vissulega
vonbrigði og sársauka hjá þeim sem fyrir verður.
ÁST OG VIÐURKENNING
Það sem líklega er best að gera í þessari erfiðu
og sáru tilfinningalegu stöðu er að íhuga persónu
sína og tilfinningalíf með fortíðina sem viðmiðun.
Ef við höfum sem börn og unglingar til dæmis
þráð ást og viðurkenningu annars foreldris okkar
og ekki orðið siíks aðnjótandi er ansi hætt við að
við lendum fullorðin í þráhyggjukenndu tilfinninga-
sambandi við einstakling sem bókstaflega festist í
huga okkar í von okkar um ást viðkomandi og
viðurkenningu. Þessi einstaklingur getur meira að
segja haft einhverja þætti í manngerð sinni, fasi
og framkomu sem einkenna foreldrana, ekki síst
það foreldrið sem stirðlega gekk að tengjast í
æsku eða fá viðurkenningu og ást frá. I þínu tilviki
bendir margt til svona forsögu í tilfinningalegum
samskiptum fortíðarinnar. Þú viltekki slíta tengsl-
in við hann, jafnvel þó hann hafi hafnað þér og
einnig sýnt þér óvirðingu með því að gefa tilfinn-
ingum líf, sem ekki var meiningin að fylgja eftir, að
minnsta kosti að svo stöddu. Engu er líkara en að
þú neitir að horfast í augu við þá staðreynd að
hann kaus að sleppa þér. Það þýðir að annað-
hvort hefur hann ekki hæfni til að taka við þér til-
finningalega í augnablikinu eða að hann er
kannski of gagntekinn af sér og vill í bili engin
tengsl sem stuðla að ófrelsi.
Frh. á bls. 32
30 VIKAN 15. TBL 1991
JÓNA RÚNA KVARAN MIÐILL SVARAR BRÉFI FRÁ LESANDA