Vikan - 14.12.1950, Blaðsíða 28

28
1-
Jólablað Vikunnar 1950
ÖSKUBUSKA
Frásög-n eftir Inga-Britt Allert.
Teikningar eftir Nils Hansson.
1
Einn sólbjartan sunnudagsmorg-
un fæddist lítil stúlka í heim-
inn, og aldrei fyrr hafði jafn-
fagurt barn litið þennan heim, og
þegar foreldrar hennar ætluðu að
láta skíra hana, ákváðu þau, að
hún ætti að heita Ljósbrá.
Timinn leið. Hún varð sautján
ára stúlka, og var fegurst allra
meyja þar um slóðir. Á hverjum
degi lék hún sér við smávinina sína,
fuglana.
En dag nokkurn hljóðnuðu bæði
hlátrarnir og fuglasöngurinn á bæn-
um. Móðir Ljósbráar var dáin og
allir syrgðu hana innilega.
Dúfurnar, sem höfðu gægzt inn Þegar sjö ár voru liðin, var Ljós-
um gluggann á bóndábænum og séð brá orðin léttstíg telpa, sem söng og
Ljósbrá fæðast, sögðu hinum fugl- hoppaði alla daga og lék sér við
unum frá henni, sem var næstum hundana, fuglana og öll hin dýrin á
því jafnfalleg og lítill dúnhnoðri í bænum.
hreiðri.
Blómin drupu krónum sinum, þeg-
ar þau sáu Ljósbrá gráta, og fugl-
arnir byrjuðu að syngja sorgarljóð í
stað þess að tísta og skríkja.
vr - -f!»T
Á hverjum degi fór Ljósbrá að leiði
móður sinnar. Rósir og blágresi sett-
ist að og blómstruðu á leiðinu til þess
að reyna að hugga og gleðja Ljós-
brá.
BÍBLÍUMYNDIR —
¥ ¥
1. mynd: Og er nú var kominn hvíta-
sunnudagurinn, voru þeir allir samankomn-
ir á einum stað . . . og þeim birtust tung-
ur, eins og af eldi væru, er hvísluðust og
settust á einn og sérhvern þeirra; og þeir
urðu fullir af heilögum anda og tóku að
tala öðrum tungum, eins og andinn gaf þeim
að mæla.
2. mynd: En Pétur og Jóhannes gengu
upp í helgidóminn um bænarstundina, ní-
undu stund. Og þangað var borinn mað-
ur, er haltur var frá móðurlífi. . . . En
Pétur sagði: Silfur og gull á ég ekki, en
það sem ég hefi, það gef ég þér:' 1 nafni
Jesú Krists frá Nasaret, þá gakk þú! . . .
En jafnskjótt urðu fætur hans og öklar
styrkir, og hann spratt upp, stóð og
gekk! . . .
3. mynd: Og þeir lögðu hendur á þá og
settu þá í varðhald til næsta morguns, því
að kveld var komið. En margir þeirra, er
heyrt höfðu orðið, tóku trú . . .
4. mynd: . . . En Pétur og Jóhannes
svöruðu þeim og sögðu: Dæmið sjálfir,
hvort það sé réttara fyrir augum Guðs,
að hlýðnast yður fremur en Guði; því að
vér getum ekki annað en talað það. sem
vér höfum heyrt.