Vikan - 27.05.1992, Blaðsíða 37

mennt stunda hommar sína vinnu en flestir
þessara manna unnu ekki og enginn þeirra
haföi sérmenntun. Upp til hópa þekktu þeir
aöeins hinn þrönga heim pöbbanna en ein
undantekning þar á var rúmlega fimmtugur
maöur sem einnig bjó í Tenderloin. Hann kall-
aöi sig Valerie, haföi soltiö, selt sig, búiö ágöt-
unni en bjó í íbúö ásamt nokkrum öörum þeg-
ar þarna var komið sögu. Hann haföi verið
kennari, var vel lesinn og vel aö sér, haföi rekið
krá og gert ýmislegt. Hann klæddi sig af og til
upp á og fór á bari í kvenklæðum en tók ekki
þátt í neinum sýningum. Hann var sá eini átt-
menninganna sem heföi viljað vera kona eöa
sá eini sem viðurkenndi þaö. Svo sagöi hann
mér aö hann væri sýktur af alnæmi en maður-
inn hans hafði látist úr eyðni þremur árum
áöur.“
KYNJASKÓGUR BLEKKINGA
Breytti samstarfiö skoðunum hennar á klæö-
skiptingum?
„Ég vildi hafa mína umfjöllun jákvæöa en
verö aö viöurkenna að þvi lengra sem ég dróst
inn i málefni þessara manna því betur kom ég
auga á skuggahliðar lífs þeirra," segir Sólrún.
„Flestir þeirra eru ómenntaðir menn sem lifa
einföldu og mjög einangruöu lífi. Þeir þekkja
fátt annað í heiminum en bakgarðinn sinn, ef
svo má segja. Svo upplifði ég þaö sem niður-
drepandi fyrir þá aö búa í þessum fátækra-
hverfum sem flestir þeirra héldu til í. Þeir voru
þó í öllum tilfellum sáttir viö sitt líf en ég hefði
viljað sjá eitthvaö meira og betra þeim til
handa. Vitanlega er það fyrir mestu að
einstaklingurinn sé hamingjusamur og þeir
spjara sig allir nokkurn veginn. Ég er alls ekki
aö segja aö þeir lifi einhverju glötuðu lífi, þeir
eru í sínum sýningum og það er þeirra vinna,
líf og yndi sem þeir taka mjög alvarlega. Þeir
hjálpa hver öðrum viö aö snyrta sig og klæöa
og samkomulagið og stuðningurinn er góöur.
Þessum mönnum finnst þeir líka falla inn í
mannlífið, þeim finnst þeir sætir og fallegir. Þó
öörum bregði og þyki þeir gróteskir finnst þeim
þaö ekki sjálfum. Sumir gera sér aö vísu grein
fyrir því aö þeir fara yfir mörkin i öllu en í flest-
um tilvikum finnst þeim þetta fínt og þeir
huggulegir. Þeir geta þó vel hlegiö aö sjálfum
sér, segjast vita aö þeir séu ekki konur og geti
aldrei litiö út eins og konur en þarna liggur
þeirra feguröargildi, þó þaö sé öðruvísi en
margra hérna heima á íslandi."
Hvaö tekur svo viö hjá henni sjálfri aö námi
loknu?
„Ég hef verið úti í námi í tíu ár, utan þess að
ég hef komiö heim og verið fararstjóri á
sumrin. Þá fór ég beint upp á fjöll úr vélinni og
hef því ekkert veriö í byggö á íslandi þennan
áratug. Ég ætlaði aldrei að koma heim en venti
mínu kvæði í kross og nú er ég alkomin. Ég
stóð eiginlega frammi fyrir því aö gerast þá
hreinlega útlendingur eöa koma heim.
Islendingar heilla mig með sitt hráa víkinga-
eöli en í fyrstu tók ég mikið eftir hægagangin-
um á öllum hlutum. Svo er maður líka óvanur
aö sjá svona mikið af börnum því þau eru al-
mennt sjaldgæf sjón í stórborgum. En mér líö-
ur vel hérna heima þó myrkrið í vetur hafi gert
mig niðurdregna. í bili hef ég mestan áhuga á
karakterljósmyndun, því aö reyna aö koma
einhverju grípandi til skila á filmu. Mér finnst
spennandi aö mynda fólk og tel aö markaður
fyrir slíkar myndir sé vaxandi á íslandi,” segir
Sóla Jónsdóttir Ijósmyndari aö lokum. □

M*
... ■ " ■■■
mt
Glæsiplur.