Vikan


Vikan - 27.05.1992, Blaðsíða 50

Vikan - 27.05.1992, Blaðsíða 50
JÓRUNN brjóst en beran niöur í mitti aö aftan. Þá er ekki verið að spyrja hvernig á aö halda hon- 50 VIKAN 11.TBL1992 um uppi.“ Er þaö rétt skilið að stúlkur komi meö óskir um kjól og Jór- unn saumi á þær þótt þær ætli sér ekki aö eiga hann aö keppni lokinni? „Já, ég er nýtekin upp á því. Svo fer kjóllinn bara I safnið mitt.“ I mörg ár hefur veriö áber- andi hversu margar stúlkur í fegurðarsamkeppnum eru í pall íettukjólum. „Pallíettuefni er alltaf móö- ins og hefur alltaf verið móöins, eins lengi og ég man. Þaö hafa verið perlur og stein- ar og pallíettur eöa gljádopp- ur, eins og það heitir á ís- lensku, þegar vanda á til. Þessi efni eru líka alltaf mjög dýr enda oft handunnin. Nú er svolítið um aö til séu efni meö álímdum pallíettum og þau eru þá heldur ódýrari en alvöru pallíettuefni, svo ég tali nú ekki um þau sem eru með silkibotni - þau eru alltaf dýr, hvar sem er. Jafnvel á Indlandi og í Thailandi, þar sem nóg er af þessu, eru þannig efni dýr af því aö þau eru handunnin." Hver er uppáhaldskjóllinn sem Jórunn hefur saumaö? „Það fer partur af mér meö AÐ HALDA KJÓLNUM UPPI Hanna stúlkurnar, sem Jórunn saumar á, oft kjólana sína sjálfar? „Þær hafa margar einhverj- ar hugmyndir um hvernig kjóll- inn á aö vera en eru fegnar að fá tilsögn og ábendingar. Ég las einhvers staðar að hönnuð- urinn frægi Oscar de la Renta hefði sagt aö allir gætu rissað upp flíkur en enginn gæti hannað nema sá sem kann að sauma. Það er mikið til í því. Það er hægt að segja: Ég ætla að hafa kjólinn minn hlýralausan, bara upp fyrir ► Jórunn saumaði kjóla á þátt- takendur í Hollywood- keppninni 1986. ímið- ið er Guð- laug Jóns- dóttir, sig- urvegarinn. KARLSDÓTTIR Frh. af bls. 18 „Hann er yndislegur,“ segir Jórunn um vin sinn Bubba Morthens. Hvers konar kjóla hefur Jór- unn mest gaman af að sauma? „Mér finnst aiveg sérlega gaman að sauma brúðarkjóla. Það geri ég þó aðallega fyrir vini og kunningja.1' Var elsta dóttirin, Inger, kannski í brúðarkjól sem móð- irin saumaði? „Nei, þá hafði ég ekki það álit á mér að ég gæti gert það. Fyrsti brúðarkjóllinn sem ég saumaði var á Helgu, miðdótt- ur mína. Svo saumaði ég brúðarkjólinn hennar Unnar. Pilsið af honum var reyndar af kjólnum sem hún keppti í í Miss World keppninni og hún hélt mikið upp á.“ Hvernig fær Jórunn hug- myndirnar að kjólunum. Kíkir hún í blöð? „Ég fæ alls staðar hug- myndir. Ég nota snið úr blöð- um þegar ég sauma á sjálfa mig. Oftast notast ég við grunnsnið sem ég breyti og betrumbæti en það er mest gaman að búa til sniðin sjálf. Þá tekur maður líka áhættu." Jónheiður Steindórs- dóttir á brúðkaups- daginn, íklædd kjól sem er í mestu uppáhaldi af brúðar- kjólum sem Jórunn hef- ur saumað. Brynja Nordquist í kögurkjóln um. hverjum kjól,“ segir Jórunn og hugsar sig um. „Kjóllinn, sem ég saumaði á hana Rakel sem tók þátt í keppninni í fyrra - systur Svövu, fegurðardrottn- ingar íslands það árið, er í miklu uppáhaldi. Hann er gyllt- ur og úr efni sem ég kalla blautefni og fellur mjúklega að. Hann er með skemmtilegri kjólum sem ég hef saumað. Kögurkjóll sem ég saumaði á eitt uppáhaldið mitt, Brynju Nordquist er mér minnisstæður. Af brúðarkjólum er það líklega kjóll sem ég saumaði á Jón- heiði Steindórsdóttur. Hún var iðulega hárgreiðslumódel hjá Dórótheu og ég hafði saumað á hana fyrr. Svo er það bleiki kjóllinn sem Linda og Heiðrún Anna voru í. Annars á ég marga uppáhaldskjóla." Treystir Jórunn sér enn til að klippa þá niður og setja í lampaskerma? „Nei, ég tími því nú ekki en maður á alltaf afganga. Nú á ég heldur ekki lengur föt úr efnum sem myndu hæfa í lampaskerma. Ég er mikið til hætt að nota siffon og flauel. Þó ég sé nú ennþá í bleiku er það aðeins farið að minnka." Bleikt er einmitt uppáhalds- litur Jórunnar, svo sem sjá má á heimili hennar. Bleiki liturinn er allsráðandi í dyngjunni, svefn- og baðherberginu og bregður líka fyrir í stofunni og barnaherberginu sem er alltaf tilbúið fyrir barnabörnin. „Ég lifi fyrir barnabörnin," segir Jórunn og brosir hlýlega. „Ég passa börnin hennar Unn- ar þegar hún er að fljúga og þau eru mikið hjá mér - líka þegar Unnur er heima. Þau eiga tvö heimili, þau vita það. Þetta get ég af því ég er heima. Ég er heimavinnandi - sökum elli," segir hún og hlær við. Blaðamaður hlustar ekki á svona og lesendur geta séð á meðfylgjandi myndum að þetta eru engin rök fyrir vinnu Jórunnar heima. „í alvöru talað þá er ég með meðfædda gigt sem gerir það að verkum að ég gæti ekki unnið úti,“ heldur hún áfram. „Þetta heitir einhverju ógur- lega flottu nafni, festumein eða iktsýki - sem er enn flott- ara orð,“ bætir hún brosandi við og lætur sjúkdóminn greinilega ekki slá sig út af lag- inu. „Ég bólgna fyrirvaralaust upp í liðunum hér og þar og svo hverfur það jafnskjótt og birtist annars staðar - meira að segja i augunum." „Halló," heyrist kallað og Unnur, yngsta dóttir Jórunnar, birtist. Það er auöséð aö ekki er vert að tefja Jórunni öllu lengur. Því er hún beðin að segja nokkur orð að lokum. MARGT TIL LISTA LAGT „Það er hellingur af konum úti um allan bæ sem eru að sauma,“ segir hún. „Ég á til dæmis vinkonu sem saumar allt á sig og dóttur sína og svo er líka um margar konur sem ég þekki. Ég held bara að ís- lenskar konur séu almennt al- veg feikilega myndarlegar. Ég hef bara verið svo heppin að stúlkur hafa laðast að mér.“ Jórunn þagnar um stund en heldur svo áfram. „Ég hef allt- af haft gaman af að vinna með höndunum. Ef ég var ekki að sauma þá prjónaði ég eða heklaði. Ég málaði á postulín á timabili og blýlagði gler. Ég var einn af stofnendum Leik- félags Seltjarnarness og lék í þeim leikritum sem sett voru upp, ásamt syni mínum, á meðan það var og hét. Svo var ég líka dálkahöfundur - var með þáttinn Dyngjuna í Morg- unblaðinu um fimm ára skeið. Þar gaf ég handavinnu-, mat- ar- og kökuuppskriftir, ásamt ýmsum heilræðum, svo eitt- hvað sé nefnt. Viltu meira?" Blaðamaður getur ekki orða bundist og bendir á að Jórunn hefði átt að fara á listaskóla. „Já,“ svarar hún að bragði. „Ég ætla að gera það í næsta lífi. Ég er ákveðin í að fara þá til Parísar, læra hönnun og slá í gegn!“ Af hverju gerir hún það ekki núna? „Ég er orðin allt of gömul. Ég fengi ekki námsstyrk!" Jór- unn skellihlær og blaðamaður er líka brosandi þegar hann gengur út af notalegu heimili gæðakonunnar Jórunnar Karlsdóttur. □
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.