Vikan - 01.09.1994, Síða 48

SMASAGAN
Larissa hélt mjólkurglas-
inu milli beggja handa
og sötraöi mjólkina
hægt, þurrkaöi sér svo um
munninn meö handarbakinu.
Alveg eins og afi. - Þetta er
Ijótt, sagöi móöir hennar
kuldalega. Larissa leit undr-
andi á hana. - Hvaö er Ijótt,
mamma? - Andstyggilegt,
leiörétti Margaret Russel
stúlkur mega ekki gera þaö.
- Hvers vegna ekki? - Þú
veist þaö vel. Þaö er Ijótt að
sjá og mér verður flökurt,
það er sama hver gerir þaö.
Margaret tók saman diskana
og stóð upp. Hún var þreytt,
bitur og hafði slæma sam-
visku. Og allt var þetta
tengdaföður hennar aö
kenna.
SMÁSAGA EFTIR
BARBÖRU KNIGHT
GAMLI MAÐURINN GAT EKKI BÚIÐ EINN, NÚ
VILDI MARGARET LOSNA VIÐ HANN. FJÖL-
SKYLDAN ÁTTI AÐ SAMANSTANDA AF FOR-
ELDRUM OG BÖRNUM, ENGUM ÖÐRUM. . . .
sjálfa sig. - Þaö eru and-
styggileg þessi hljóö, þegar
þú sötrar og svo þurrkarðu
þér á handarþakinu. Hvers
vegna notar þú ekki munn-
þurrkuna? Margaret varö að
fá útrás og hún lét þaö bitna
á dóttur sinni vegna þess að
hún þoröi ekki aö finna aö
við gamla manninn. Hann
sat þarna og japlaði og lét
eins og hann tæki ekki eftir
neinu. - En afi gerir þaö. -
Þaö getur verið, en litlar
Aöeins eitt einasta ár af
hjúskapartíð sinni höföu þau
verið laus viö hann. Fyrsta,
yndislega áriö þegar þau
Ted voru ein. En þegar Lar-
issa fæddist gerðist þaö
samtímis aö móöir Teds lést
svo þau uröu ekki þrjú, held-
ur fjögur. Afi flutti til þeirra.
Afi stóö upp. Hann vissi vel
hvað Margaret var aö
hugsa. Hann skildi hana
líka. En hvað átti hann aö
gera? Margaret var syni
hans góö kona og hún var
líka einstaklega góö móöir.
Hún var líka góö við hann en
þaö var svo erfitt þegar hún
varð ergileg yfir alls konar
smámunum. - Komdu barn-
iö mitt, viö skulum fara út,
sagði hann. Larissa greip
hönd hans og þau gengu
saman út ( garðinn. Garður-
inn er eins og lítill skógur,
hugsaöi Larissa. Trén uxu
saman við trén í garði
Baldwinfjölskyldunnar og
huldu alveg girðinguna milli
húsanna. Svo var líka gat á
girðingunni sem þau Des-
mond gátu skriðið út og inn
um. Desmond Baldwin var
hálfu ári eldri en hún. Stund-
um elskaði hún hann en
stundum hataði hún hann
líka. Þaö kom fyrir aö hann
lamdi hana, en stundum var
hann svo góður viö hana aö
hann leyfði henni að koma
upp í kofann sinn í trénu. -
Desmond er ekki heima
núna, afi, sagöi hún. - Þaö
gerir nú ekkert til, hann er
ekkert skemmtilegur. Hún
var eitthvað óánægö meö
hann þessa stundina því aö
hann hafði tekið nýja vini
fram yfir hana á barnaleik-
vellinum. - Þú skiptir um
skoðun, telpa mín. Eftir
nokkur ár verður þú ánægð
yfir aö eiga svona háttvísan
vin í nágrannahúsinu. -
Hvað þýöir að vera háttvís,
afi? - Þaö aö hann heldur
ekki á glasinu í báöum hönd-
um og sötrar ekki þegar
hann drekkur mjólkina sína.
- En það gerir hann alltaf,
ég hef séð þaö, sagöi Lar-
issa undrandi. - Hann gerir
það kannski núna en eftir
nokkur ár hættir hann því og
gerir þaö svo ekki fyrr en
hann verður jafn gamall og
ég. Þá fer hann til þess aftur.
- Er þetta rétt? spuröi Lar-
issa og Ijómaði nú af
ánægju. - Það er tímabil,
milliárin þú skilur, sem þessir
smámunir eru svo mikils-
verðir, sagði afi til skýringar.
Vesalings Margaret. Hún var
með hugann fullan af einsk-
isverðum smámunum og
hann reyndi aö haga sér
sæmilega, en það var svo
erfitt aö muna þetta allt.
Þetta var eins og að verða
barn á nýjan leik. Sitja beinn,
drekka fallega, nota munn-
þurrkuna. Margaret gaf hon-
um góðan mat, þvoöi af hon-
um fötin, hugsaði yfirleitt
Ijómandi vel um hann. En
hún gat ekki séð hann í friði!
Þaö gat reyndar verið gott
að hún haföi gætur á hon-
um, annars yröi þetta alveg
óbærilegt. Þegar á allt var lit-
ið var þetta hennar heimili
og þaö var ekki nema eðli-
legt aö hún vildi ákveða
heimilisvenjur. Það var erfitt
aö vera gamall og öllum til
byrði. Hann stundi og þaö
var ekki laust viö aö hann
kenndi í brjósti um sjálfan
sig. Hann settist þreytulega
á garðbekkinn og Larissa
settist hjá honum. Þaö var
ekki nauðsynlegt aö tala,
þau virtu alltaf þörf hvors
annars fyrir þögn. Margaret
opnaöi dyrnar og hristi dúk-
inn. - Eruð þiö frá ykkur!
hrópaði hún. - Þið megið
ekki sitja á bekknum, hann
er blautur eftir rigninguna,
þiö getið fengiö lungna-
48 VIKAN 8. TBL. 1994